پیامد های حملات شیمیایی به مدارس و مخالفین "حجاب اجباری"

علیرغم تاکید  خامنه ای  بر" جنایتی  بزرگ بودن"  حملات شیمیائی به مدارس  دخترانه ، و به اشد مجازات رساندن عاملین آن، این حملات با  توقفی کوتاه، همچنان ادامه دارد.دولت هم تا به امروز نه تنها هیچ اقدام عملی در جلوگیری از این حملات تروریستی انجام نداده  بلکه رویکردش کتمان این حملات غیر انسانی بوده است.

حمله شیمیائی به دختران دانش آموز که برای ایجاد هراس جمعی در جامعه انجام میگیرد، خشم و نفرت از حاکمیت را افزایش داده است. در شهر های سقز و شاهین شهر ، تجمع اعتراضی مردم به این حملات، تبدیل به اعتراضات  ضد حکومتی گردید. حکومت بدون در نظرگرفتن تاثیرات بلندمدت روانی و جسمانی این حملات شیمیایی، عملاً مدارس کودکان ما را به اتاق های گاز شیمیایی تبدیل کرده است.

بنابه اظهارات اغلب کارشناسان علوم سیاسی و روزنامه نگاران، دستگاه حکومتی بخاطر پنهانکاری و کتمان حملات شیمیایی و انفعال در یافتن عاملین این حملات، خود بر صندلی اتهام نشسته اند.حداقل بخش بزرگی از نظام  را با هدف منحرف کردن افکار عمومی از بحران های سیاسی و اقتصادی، مسئول این جنایات میدانند.

با تمامی تفاصیل چیزی که برای اغلب مردم ایران مسجل و آشکار است: مقصر اصلی در قبال تمامی فجایع در ایران شخص خامنه ای و بیت او میباشد. مسئول تمامی پیامدهای اجتماعی ، سیاسی، جانی و روانی شخص "رهبر" میباشد.

همزمان با حمله شیمیائی به مدارس دخترانه، تهدید مخالفین حجاب اجباری به برخورد شدید،  از طرف "سردار رادان"، با واکنش گسترده مردم، بخصوص زنان قهرمان میهن مان روبرو  گردید.حکومت با تهدید و اقدامات فراقانونی مانند: عدم ارائه خدمات به زنان "بی حجاب" در ادارات، بانک ها، ممنوعیت ورود به ایستگاه های مترو، کنترل و شناسایی "بی حجاب"ها با دوربین های هوشمند مدار بسته، توقیف اتومبیل زنان بی حجاب و .. انها را وادار به عقب نشینی نماید. اما نتیجه عکس داد و با مقاومت جمعی زنان روبرو گردید. زنان بدون  حجاب اجباری در سطح شهر ها حضور پیدا کردند  و تهدید های "سردار رادان "را به تمسخر گرفتند.

در شرائط کنونی مخالفت با حجاب اجباری، عملاً به عرصه روریاروئی مردم با کلیت نظام  تبدیل   شده است. تهدید های حکومتی هم عملاً کارایی خود را از دست داده است.

مطمئنا هر چقدر تهدید های حکومت بیشتر شود، به همان میزان  مخالفت با سیاستهای نظام افزایش  یافته و اعتراض های مدنی گسترش خواهد یافت.

با افزایش رویاروئی نظام با مردم، قاعدتاً اختلافات درون هرم قدرت  برای  نحوه مدیریت بحران، بیشترشده و ریزش چه در بالا و چه در بدنه نظام  افزایش خواهد یافت.

تورکمن های دمکرات ایران

۲۹ فروردین ۱۴۰۲