به دعوت کمیسیونهای کارگری و اتحادیه همگانی کارگران دو تشکل عمده سندیکایی در اسپانیا در ۷۰ شهر اسپانیا بیش از نیم ملیون نفر در تظاهرات اعتراضی اول ماه مه شرکت کردند. بزرگترین این اعتراضات در مادرید و با راه پیمایی بیش از ۵۰ هزار نفر برگذار شد.
حزب چپ ایران (فدائیان خلق)، در این تظاهرات با شعار آزادی برای فعالین سندیکایی و اعتراض به کار کودکان شرکت فعال داشت. در طول راه پیمایی و در میتینگ پایانی تظاهرات در رابطه با حزب تازه تاسیس، ریشه های تاریخی آن، آماجهای برنامه ای، سمت گیریهای سیاسی خاصه در رابطه با شرایط فعلی ایران و خاور میانه با آعضاء و هواداران احزاب شرکت کننده و همچنین با فعالین سندیکایی صحبت شد. در واقع شرکت حزب چپ ایران (فدائیان خلق)، در راهپیمایی اول ماه مه در مادرید اولین تظاهر بیرونی حزب تازه تولد یافته مان در اسپانیا بود.
شعارهای عمده تظاهرات حول نبود امنیت شغلی، پایین آمدن دستمزدها، قطع کردن حقوق بیکاری، بالانرفتن حقوق بازنشستگان همپای رشد نرخ تورم، مهاجرت جوانان به جستجوی کار به سایر کشورهای اروپایی و تعمیق شکاف طبقاتی در جامعه بود.' اونایی سوردو' دبیرکل کمیسیونهای کارگری طی سخنانی در میتینگ پایانی این تظاهرات گفت: که ما به انترناسیونالیسم کارگری اعتقاد داریم و بهمین خاطر امروز همپای دیگر کارگران جهان به خیابان آمده ایم تا همانقدر به شرایط کاری کودکانی که کولتن را از معادن کنگو استخراج می کنند، اعتراض کنیم که به شرایط کارگران اسپانیا و دیگر کشورهایی که بمانند کالا با آنها برخورد می کنند. ما سندیکایی هستیم وابسته و متعلق به طبقه کارگر و طبقه زحمتکش. و دقیقا بخاطر اعتقادات انترناسیونالیستی ماست که همه جای دنیا همانقدر میهن ما هستند که اسپانیا میهن ماست.
اونایی سوردو در ادامه سخنانش گفت: همه ما شاهد هستیم که سندیکاهای کارگری آماج حمالت پی در پی هستند، در حقیقت باید بگویم که هدف این حمالت طبقه کارگر و منافع اوست. سندیکاها هیچ نمی گویند جز دفاع از منافع طبقات زحمتکش، صدای ما صدای طبقه کارگر است و صدای دنیای کار است. ما میگوییم وقتی که رشد اقتصادی اسپانیا ۸.۲ %است و بیشتر از سال ۲۰۰۸ تولید میکند، سود سرمایه داران و صاحبان صنایع و شرکتها ۳۶ میلیارد یورو بیشتر از سال ۲۰۰۸ است چرا کارگران و کارمندان ۲۲ %قدرت خریدشان کمتر از سال آغاز بحران اقتصادی است، سندیکاها به این وضعیت اعتراض میکنند و کارگران را متشکل می کنند تا اعتراض کنند و مبارزه کنند تا این شرایط را بنفع مردم کم درآمد عوض کنند و این خوش آیند طبقه حاکمه و نمایندگان سیاسیشان نیست. بخاطر اینهاست که تشکلهای کارگری مورد تهاجم هستند، سیاست حاکم دوست ندارد تا سندیکاها نقشی در تقسیم ثروت داشته باشند.
اونایی سوردو در بخش دیگری از سخنانش گفت: وظیفه سندیکاها آنست که شرایط بهتری برای اشتغال و نتیجتا برای کارگران ایجاد کنند، این امر امکان پذیر است فقط از طریق سازمان دادن جنبشهای اجتماعی، مذاکره و سیاستهای سندیکایی. ما مطمئن هستیم بدون اعتراض در خیابانها و فشار نمی توانیم به اهداف و ایده آلهای انسانی خود دست یابیم. دولت اسپانیا و مدیران شرکتها چگونه می توانند توجیه کنند که امروز در اسپانیا قراردادهای موقت گرایش مسلط در عقد قراردادهای کاری است. آیا غیر از آنست که با این قراردادها می خواهند اخراج بی رویه کارگران را تنها به میل کارفرمایان رایج کنند؟ او در پایان سخنانش گفت: از این تریبون به دولت و به صاحبان سرمایه اعلام می کنیم یا برای بسط عدالت اجتماعی و اقتصادی سر میز مذاکره با سندیکاها می نشینند و یا منتظر تقابل اجتماعی با ما باشند.
افزودن دیدگاه جدید