رفتن به محتوای اصلی

دخالت و درگیری منطقه ای بر دوش اقتصاد کشور

دخالت و درگیری منطقه ای بر دوش اقتصاد کشور

در حالی کە گفتە می شود بودجە سال آیندە حداقل ٣٠ درصد کسری دارد و علی لاریجانی، رییس مجلس هم گفته است "بودجه دولت کفاف ادارۀ کشور را نمی‌دهد چه برسد به آن‌که بتواند در اقتصاد بی‌رونق ایران تحرکی ایجاد کند" با این وصف دولت بودجە سپاە و نهادهای مذهبی حکومتی را با کسر کردن از بودجە عمرانی و قطع یارانە ٣٠ میلیون نفر از یارانە بگیران و افزایش قیمت ها و مالیات ها افزایش دادە است.
این در حالی است کە افزون بر بودجە سپاە و نهادهای مذهبی با در نظر داشت دخالت وسیع شان در درگیری های منطقە می تواند موجب افزایش دامنە این دخالت های خطرناک و زیان بار و تجاوزکارانە گردد و وضعیت بحرانی را بحرانی تر و ای چە بسا کشور را درگیر یک جنگ ویرانگر و فاجعە بارتر از جنگ ‌هشت سالانە نماید.
هیچکس بە غیر از افراد محدودی کە در راس هرم قدرت قرار دارند بە درستی نمی تواند آماری از هزینەهایی کە در اثر دخالت سپاە و نهادهای مذهبی ریز و درشتی کە برای ترویج شیعە گری سازمان یافتەاند وهزینە هایی کە صرف امور حوزەها و نهادهایی کە توسط این نهادها بوجود آمدە و خرج جنگ سوریە و عراق و دخالت های دیگر در امور تعداد دیگری از کشورها می شود چقدر است. اما تردیدی نیست کە رقم این هزینە ها سرسام آور است و از جهات مختلف زیان های سنگینی را بر جامعە تحمیل کردە و می کند. از این بدتر اما این است کە بخشی از هزینە ویرانی هایی کە در اثر دخالت های خارجی در سوریە بوجود آمدە را نیز باید مردم ایران تامین کنند.چون سوریە از لحاظ اقتصادی در موقعیتی نیست کە بتواند ویرانە های باقی ماندە از جنگ را بازسازی کند.
مسئولین حکومتی و سرداران سپاە کە سر رشتە این امور را بدست دارند، تلاش می کنند با تقلید از آمریکایی ها کە داعش را بهانە دخالت در سوریە و عراق قرار می دهند، دخالت شان در سوریە و عراق را زیر عناوینی چون مبارزە با داعش، دفاع از حرم و مقابلە با نفوذ امریکا و عربستان توجیه کنند بە مردم بباورانند کە اگر در سوریە و عراق با داعش نجنگد باید در داخل مرزهای ایران با داعش بجنگند. اما همە می دانند کە دخالت های حکومت در کشورهای دیگر سابقەای بە درازای عمر آن دارد و این دخالت ها از همان سال نخست پس از انقلاب شروع شدە و بتدریج دامنە اش توسعە پیداکردە. و اگر داعش هم بوجود نمی آمد، حکومت بهانە های دیگری برای دخالت هایش پیدا می کرد. این دخالت ها پس از سقوط صدام و تضعیف موقعیت امریکا، شروع جنگ سوریە و پیدایش "داعش" و تشدید رقابت بین ایران، عربستان و ترکیە بر سر نفوذ در منطقە تشدید گردیدە و هر یک از این سە کشور سعی می کنند خلا ناشی از افول نفوذ امریکا را پر کنند و بە قدرت فائقە منطقە تبدیل شوند.

اما واقعیت این است کە امریکا، اسرائیل، روسیە و کشورهای غربی و کمپانی های اسلحە سازی بیشترین سود را از این رقابت ها بردەاند و بازندگان اصلی این رویاروئی های ارتجاعی بیش از همە مردم این سە کشور و جریانات ترقی خواه در منطقە و مردم فلسطین بودەاند. در واقع جمهوری اسلامی مدعی حامی فلسطین با دخالت نظامی در منطقە بە تضعیف مبارزات حق طلبانە مردم فلسطین و ثبات ضربە زدە است. آری درست است کە در ظاهر نفوذ ایران در سوریە و در میان گروهی از شیعیان لبنان بیشتر شدە، ولی این نفوذ کە هزینە های مالی، سیاسی و انسانی گزافی برایش شدە نفوذی ناپایدار است. کە ایران نە از لحاظ توانایی اقتصادی قادر بە حفظ آن است و نە امریکا اسرائیل و عربستان بە آسانی زیر بارش خواهند رفت. نە ایران و نە عربستان هیچ کدامشان نمی توانند از راە جنگ و ستیز و قربانی کردن مردم یمن و سوریە بە شبە امپریالیست منطقە تبدیل شوند چون هیچ کدامشان از شرایط و توانایی لازم برخوردار نیستند بهمین جهت تلاش های شان ضمن این کە محکوم بە شکست است ارتجاعی و علیە خلق های منطقە است.

اما ترکیە با این کە بواسطە سیاست های اردوغان موقعیتش بسیار تضعیف شدە ولی بە دلیل عضویتش در ناتو و مزیت های اقتصادی کە دارد در صورت کنار آمدن با غرب و اسرائیل و روسیە استعداد تبدیل شدن بە یک قدرت منطقەای و پرکردن خلا ناشی از افول قدرت آمریکا را هنوز دارد. دخالت حکومت در منطقە علاوە بر زیانبار و محکوم بودن بە شکست تحریک آمیز است ودر دراز مدت می تواند با دامن زدن بە ناسیونالیسم عربی حتا بسیاری از شیعیان عراقی و لبنانی را علیە ایران بشوراند. پیروزی های موقت نظامی حکومت در منطقە نباید موجب خوشحالی ما ایرانیان و پشتیبانی از آن شود. زیرا نە موجب امن تر شدن مرزهای ما با همسایگان مان می شود و نە اساسا ما حق داریم با توسل بە چنین بهانە هایی در امور داخلی کشورهای دیگر دخالت کنیم. بر عکس این گونە دخالت ها امنیت مرزهای کشور ما را بە مخاطرە خواهند انداخت و موجب تشدید و توجیه سرکوب و خفقان خواهد شد. این دخالت ها اگر موجب جنگ با ایران نشوند، قطعا تحریم های تازەای را بر اقتصاد متلاشی شدە ایران و مردم تحمیل خواهند کرد کە بە آسانی قابل جبران نیستند.

امروزە قدرت کشورها را با وضعیت اقتصادی شان و رفاە و آزادی مردمانشان می سنجند نە صرفا با قدرت نظامی شان. نفوذ کشورها هم بیشتر بخاطر قدرت اقتصادیشان است. قدرت نظامی نیازمند قدرت اقتصادی است و هیچ قدرت نظامی بدون پشتیبانی قدرت اقتصادی قابل دوام نیست. قدرت نظامی سپاە بە قیمت ورشکستگی اقتصادی و فقر و فلاکت مردم و تشدید استثمار نیروی کار کشور بە دست آمدە، اما تامین این هزینە ها نە عقلانی و نە دیگر امکان پذیر است. از همین رو بایستی بە هر شکل ممکن با ادامە دخالت های حکومت در کشورهای دیگر مخالفت کرد و خواستار پایان دادن بە آن ها شد.

افزودن دیدگاه جدید

متن ساده

  • No HTML tags allowed.
  • نشانی‌های وب و پست الکتونیکی به صورت خودکار به پیوند‌ها تبدیل می‌شوند.
CAPTCHA
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید