در باره مقاله آقای نیکفر در اخبار روز

آقای نیكفر، از فرهیختگان ما، از جمله آن فیلسوفان هستند كه به تفسیر جهان بسنده نمی كنند و می خواهند به تغییر جهان كمك كنند. پس از فلسفه به جامعه شناسی وسیاست هم پای می گذارند. او به ضرورت كار فردی و حزبی فرهنگی، صنفی (ضد بهره كشی و تبعیض) و سیاسی تاكید دارد. ایشان ( و دیگران هم ) منفردا نقش زیادی در فرهنگ سازی دارند كه بسیار قابل احترام است. از چپ سنتی بحق نا امید هستند. "راهی دیگر " برای تامین عدالت و تحقق توسعه را با چپ دمكرات می خواهند. چرا كه ایران دچار عقب ماندگی مفرط است و نیازهای مردمانش ابتدایی. ایشان می نویسند كه "ما از زاویه چپ كوشش می كنیم در هر برنامه ای برای توسعه، موضوع عدالت ... در نظر گرفته شود" اَین جمله را باید زرگرفت.
در میانه مقاله می نویسد "گفتمان چپ نیاز به تعیین حدود و تدقیق مضمون خود دارد" اما هر سند برنامه اَی چپ - از جمله منشور - را إبراز نیات خیر می داند كه یا سخره گیری و یا ساده بینی است و بدرد كارزار انتخاباتی می خورد، نه بدرد امروز ایران. چپ ایران را دولت گرا می داند ودر موقعیت بسیار ضعیف و برخی از فداییان را حامل فضاحتی از گذشته.
اگر فضاحتی در سیاست گذاری بعضی از فداییان در دوره ای در گذشته بوده، همه ما از بالا تا پایین در آن شریك بوده ایم و باید با آن سیاست تسویه حساب كرد كه چنین خطابی دو باره صورت نگیرد و این امر بدرستی توسط خود آنها صورت گرفته است.
من، هم كه از بیرون می نگرم، نمی دانم چرا منشور ( و یا هر سند برنامه‌ای) را كه دقیقا به منظور "تعیین حدود و تدقیق مضمون " چپی دیگر با راهی دیگر است را دولت گرا می دانند كه فقط بدرد كارزار انتخاباتی می خورد.
اخیراً در مقاله "یك گام به پیش" از آقای رضا جاسكی از تجربه بسیار مثبت پودوموس (یك چپ دمكرات موفق و تأثیر گذار) برای تبلیغ وسیع برنامه اش در بین مردم یاد شده است. اینكه برنامه حزب یك متن تبلیغی و بروشور تبلیغاتی حزب است.
اكثر مضامینی كه آقای نیكفر بری چپ نو قرن ٢١ ضروری می دانند در پیش نویس منشور كه شناسنامه تشكل جدید است درج شده اند و در آن بر مسلح شدن مردم، كارگران و دیگر فرودستان به آگاهی مدنی، طبقاتی و اجتماعی و استقلال تشكل های مدنی، صنفی و سندیكایی تاكید شده است.
آقای نیكفر متاسفانه در این مقاله با بد بینی خاصی با امر وحدت برخورد می كنند و نا امیدی را رواج می دهند. من هیچ گونه اظهار شعف از وحدت چپ های دمكرات در مقاله ایشان ندیدم.
هم اكنون مصاحبه اَی از آقای سعید رهنما با تلویزیون برابری در سایت عصر نو موجود است. ایشان كه در زمینه انقلابات سوسیالیستی قرن بیستم تحقیقاتی كرده و مقالاتی نوشته كه همه آنها به شكست منجر شده اند، از دیدگاه جامعه شناسی این بد بینی آقای نیكفر را در مورد آینده چپ ها ندارند. او هم برای راهی دیگر - نه كمونیستی و نه سوسیال دموكراسی - ترویج می كند و وحدت چپ ها را در زمان اقتدار بی سابقه سرمایه داری جهانی، از ضروریت های أولیه می دانند.
تا جایی كه به عقل نسل ما می رسد ودر توان ماست، سعی می كنیم با كمك فرهیختگان ما در تحقق عدالت، از جمله با كمك توسعه، بكوشیم. بقیه را برای نسل های بعدی بگذاریم.
پس بیاییم از هر قدمی در جهت تامین حقوق محرومین استقبال كنیم و از وحدت در صفوف مدافعان آنها ابراز شادمانی كنیم.