رفتن به محتوای اصلی

آیا فاجعه سال شصت و هفت در زندان ها می خواهد تکرار شود؟

آیا فاجعه سال شصت و هفت در زندان ها می خواهد تکرار شود؟

آه ای صدای زندانی
آیا شکوه یاس تو هرگز
از هیچ سوی این شب منفور
نقبی به سوی نور نخواهد زد ؟"

فروغ

داستان زندانیان سیاسی در ایران داستان شکنجه است و کشتار داستان بی حقوقی وفراموش شدن در دیوار های بلند سنگی است ، که قرن هاست هم چنان براین سرزمین نفرین شده، سنگینی می کند.
این تنها داستان بر خورد حکومت با مخالفان سیاسی نیست ! داستان وجدان عمومی یک ملت است، در برخورد با این مسئله! نشانه درک و مسئولیت فردی است ،در قبال حقوق شهروندی خود که در رابطه تنگا تنگ با دفاع از حقوق اجتماعی و ضرورتا دفاع از حقوق زندانیان سیاسی قرار دارد.
بدون دفاع از حقوق زندانیانی که به خاطر آزادی و مبارزه با استبداد حاکم، شکنجه دیده، زجر کشیده وبه زندان افتاده اند نمی توان از حریت و آزادگی سخن گفت. میزان حساسیت اجتماعی به سرنوشت زندان سیاسی، نشان دهنده رشد وبلوغ اجتماعی ، میزان علاقه مندی مردم به مبارزان وقهرمانان خود، در جنگ با استبداد حاکم است.
جدیت و داد خواهی مردم در دفاع از حقوق این زندانیان بخش مهم مبارزه برای آزادی را تشکیل میدهد. کینه حکومت وجیره خواران حکومتی ،نسبت به مبارزان سیاسی کاملا قابل درک است .
ازرژیمی که در دهه شصت ، در شهریور سال شصت وهفت تنها در عرض کمتر از دو ماه نزدیک به ده هزار زندانی را قتل عام کرد ودر گور های دسته جمعی دفن کردو در جریان یک اعتراض عمومی یکهزار پانصد نفر را با زدن گلوله در قلب و پیشانی کشت! نمی توان انتظار داشت که در زمان هجوم کرونا به فکر این عزیزان وطن باشد.
اگر به اجبار بنا به روایت تائید نشده هفتاد هزار زندانیان جرائم مالی را موقتا آزاد و به مرخصی می فرستد.اما بشدت از آزاد کردن زندانیان سیاسی سر باز می زند. چرا که به آن ها نه به عنوان زندانی ،بلکه دشمنی که به اسارت گرفته است نگاه می کند .هیچ تعهدی را در قبال آن ها احساس نمی کند .چه آن زمان که شکنجه شان می کند و چه آنزمان که به زندان های طویل المدت محکومشان می سازد و چه زمانی که در میدان های اعدام وچوبه های دار، زندگیشان را می ستاند!
این حکومت هیچ شرمی از عملکرد خود در حق زندانیان سیاسی ندارد و با بی شرمی تمام و آشکارا در مورد آن ها عمل می کند. از این رو امروز نیز نه تنها قدمی در جهت آزاد سازی موقت آن ها بر نمی دارد، بلکه محاکم او در همین روز ها سرگرم صدور احکام سنگین هستند.
در زندانها به سختی آن را زیر فشار مضائف قرار می دهند.خود را جوابگو به هیچ کس نمی دانند نه به خانواده ها ، نه به افکار عمومی و نه جامعه جهانی. رژیمی وقیح، بی شرم و افسار گسیخته!
متاسفانه جامعه ما بعد از این همه سال تلاش برای بدست آوردن آزادی و عدالت اجتماعی، هنوز آن حساسیت لازم را نسبت به این مسائل، نسبت به عملکرد حکومت ها در مقابل آحاد مردم از خود نشان نمی دهد!میزان درک و حساسیت اجتماعی است که می تواند در مبارزه با حکومت چون سلاحی بکار گرفته شده وحکومتگران را قدم به قدم به عقب نشینی وا دار سازد! اعتراض عمومی می تواندحکومت اسلامی که تن به هیچ عقب نشینی نمی دهدبه میدان بکشید و ناگزیرش سازد که عریان در برابر دیدگان ملت ظاهر شودو حساب خود را در میدانی که از حمایت اکثریت مردم بر خوردار است باز پس دهد.
بدون حساسیت و همدلی عمومی، ما قادر به مبارزه با این غول استبداد و سرکوب گر نخواهیم بود. بدون دفاع جانانه و راه انداختن یک کارزار وسیع در دفاع از زندانیان سیاسی و خطری که امروز جان آن را در زندان های آلوده و پر تراکم جمهوری اسلامی تهدید می کند. نمی توان این رژیم را به پاسخگوئی وادار ساخت. باید از هر طریق ممکن دامنه این کارزار را در عرصه مجازی، اذهان عمومی و جهانی گسترش داد.
آنرا به یک کارزار جدی و خواست عمومی تبدیل کرد. حاکمان جمهوری اسلامی را از تمام جوانب،مورد خطاب قرار داد و به صراحت نقش آن را درقبال قانون و صیانت از حقوق زندانیان سیاسی یاد آوری نمود. نسبت به خطر عظیمی که جان زندانیان سیاسی را تهدید می کند هشدار داد.از تمام سازمان های حقوق بشری ، مجامع بین المللی خواست که فعالانه در این مورد دخالت کنندواگر شرایط کرونائی اجازه تجمع اعتراضی را نمی دهد باید که فضای مجازی را از این خواست فوری و عاجل پر ساخت.
هشتک زندانیان سیاسی را در یابیم ! جان زندانیان سیاسی در خطر است !جمهوری اسلامی مسئول هر پیشامد نا گوار در زندان هاست ! آزادی موقت زندانیان سیاسی ! فردا دیر است !چه کسی پاسخ گوی جان زندانیان سیاسی است ؟ به حمایت از زندانیان سیاسی بر خیزیم!
این حداقل کاری است که امروز باید انجام دهیم.
اپوزیسون خارج از کشور باید که در حرکتی یک پارچه و متحد به حمایت از این عزیزان بر خیزد و نشان دهد که هیچ امری بالاتر از دفاع مشترک و یک پارچه و مهم تر از جان زندانیان سیاسی بی پناه و در معرض خطر نیستصدای بی پناهی زندانیان سیاسی را در یابیم، توطئه و خطری که بر سر آن ها سایه افکنده است را فریاد بزنیم.

 

دیدگاه‌ها

کاوه

اینکه چپ ومخصوصاحزب چپ به مسائلی اهمیت میدهدکه قبلا نه دیده میشدوبه التبع مطرح نمیشدنه نشان ازکنارگذاشتن اندیشه های کارگری راداردبلکه جامعه رادرکل میبیندباتمام مشکلاتش وشایدهمین باشدکه اندک اندک درقدوقامت رهبری جامعه ظاهرشود.مشکلات زنان ،قومی ،انهدام طبیعت ،اینها خوددلیل برکشاندن حزب درقدوقامت کشوری به اسم ایران است .مبارک باشد

جمعه, 13.03.2020 - 11:34 پیوند ثابت

افزودن دیدگاه جدید

متن ساده

  • No HTML tags allowed.
  • نشانی‌های وب و پست الکتونیکی به صورت خودکار به پیوند‌ها تبدیل می‌شوند.
CAPTCHA
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید