3- برای حمایت از کودکان در برابر کار کودک چه باید کرد؟

      2- طراحی برنامه های حمایت اجتماعی برای پیشگیری و کاهش کار کودکان: شواهد چه می گویند؟ - ادامه

• از استفاده از طرحهای مشکل ساز واجد شروط سخت، و به ویژه تنبیهی خودداری کنید.
• برای اجرای برنامه‌هایی که تا حد امکان فراگیر باشند، با اولویت برنامه‌های عمومی و بی قید و شرط که همه خانواده‌های دارای فرزند را بدون در نظر گرفتن وضعیت درآمد پوشش می‌دهند، تلاش کنید. چنین برنامه های فراگیری پیامدهای مهمی برای کار کودک دارند و امکان آنها را برای دسترسی به حقوق شان تقویت می کنند.

برنامه های حمایت اجتماعی باید به کودکان حساس باشند و با در نظر گرفتن پیامدهای بالقوه در زمینه کار کودک طراحی شوند. شواهد به وضوح نشان می‌دهند که برنامه‌هایی که درآمد خانوار را افزایش می‌دهند (مانند مساهده های نقدی)، در حالی که هدف اصلی کاهش فقر را تامین می‌کنند، ممکن است در صورت مشارکت کودکان در فعالیت‌های تولیدی گستردۀ خانوار، در عین حال کار کودک را نیز افزایش دهند. نگرانی مشابهی در ارتباط با برنامه های تقویت معیشت (مانند مساعدۀ نقدی همراه با سرمایۀ تولیدی) وجود دارد. برای جلوگیری از چنین اثرات ناخواسته ای بر کار کودکان و افزایش اثرات محافظتی، مهم است که نگرانی های کار کودک را در طراحی برنامه لحاظ کنید، مانند:

• افزایش حساسیت یا ارائه اطلاعات در مورد خطرات مربوط به کار کودکان، از طریق جلسات منظم ماهانه با اعضای متفاوت خانواده برای افزایش آگاهی در مورد مسائل حمایت از کودک، از جمله کار خطرناک کودکان، بیسوادی کودکان ناشی از کشیده شدن به بازار کار، ازدواج زودهنگام و اجباری.
• اشاعۀ "پیام" در مورد اهمیت آموزش، زیرا این امر همچنین با نتایج بهتر کار کودکان و تحصیل در مساعده های بی قید و شرط همراه است.

کفایت و قابل پیش بینی بودن مزایای حمایت اجتماعی برای تأثیرات آن بر کار کودکان امری کلیدی است. برنامه‌هایی که مبالغ مساعدۀ بالاتری را ارائه می‌کنند، کاهش شدیدتری را در کار کودکان نشان می دهند، و روشن است که تأثیرات نامطلوب یا جزئی بر کار کودکان اغلب با مساعده های ناچیز مرتبط اند. بنابراین، برای بهبود تأثیر حمایت اجتماعی بر کار کودکان، سیاستگزاران باید موارد زیر را در نظر بگیرند:

• تعیین سطح حمایت مالی کافی برای رفع نیازهای خانوار، با در نظر گرفتن اندازه و ترکیب آن، و مطابق با استانداردهای بین المللی تامین اجتماعی.
• انطباق مبالغ انتقالی با توجه به فتکتورهائی مانند قیمت‌ها و دستمزدهای محلی، و ملاحظۀ "هزینه‌های فرصت" یا "درآمدهای از دست رفته" تحصیل و تفاوتهای آنها از جمله در محیط‌های روستایی و شهری. به این منظور می توان و باید به تحقیقات با مشارکت جامعۀ مدنظر، از جمله با مشارکت کودکان و خانواده هائی که رفع نیازهای اساسی و هزینه های مربوط به آنان موضوع تحقیق است، به انجام رساند.
• بازنگری منظم مبالغ مساعده ها با توچه به نرخ تورم.
• اطمینان از این که پرداخت منظم مساعده های تحت پوشش حمایت اجتماعی، زیرا تصمیم خانواده ها در مورد کار کودکان یا تحصیل آنها اکیداً به ثبات درآمد بستگی دارد.

ترکیب برنامه‌های حمایت اجتماعی با مداخلات تکمیلی در بخش‌های آموزشی و بهداشتی، زیرا این برنامه‌ها به ویژه در کاهش کار کودکان مؤثر اند. توصیه های کلیدی عبارتند از:

• ترکیب مساعدتهای داخلات جنبی در زمینۀ آموزش (مانند دسترسی بهتر به مدرسه یا رویکردهای آموزشی بهبودیافته)، و پرداختهای نقدی برای تقویت اثربخشی برنامه در کاهش کار کودکان و بهبود نتایج تحصیلی. در واقع، هر جا که امکانات آموزشی وجود نداشته باشد یا کیفیت پایینی داشته باشد، خانواده ها انگیزه چندانی برای پرهیز از کار کودکان و فرستادن آنان به مدرسه ندارند.
• عرضه خدمات عمومی به ویژه در زمینه های بشردوستانه دارای اهمیت است. در این زمینه است که ورود گروه های بزرگ پناهندگان می تواند باعث افزایش ناگهانی تقاضا برای خدمات در محل شود.
• یک برنامۀ دیگر ارائه خدمات مراقبت از کودکان در سامانه های خدمات عمومی برای حمایت از خانواده‌ها، به‌ویژه زنان، است که مشوق کار سرپرستان بدون تکیه بر کار کودکان (اغلب دختران) به صورت گماشتن آنها به مراقبت از کودکان کوچکتر است.
• تأمین پوشش عمومی حمایت از سلامت اجتماعی کودکان و مشارکت در سیستم بهداشتی برای تضمین دسترسی به خدمات بهداشتی با کیفیت مناسب برای کودکان و در نزدیک خانه و مدرسه نیز بسیار مهم است.

در نهایت، با ادامه کار در مبارزه با کار کودکان - از جمله در مقابله با اثرات کووید-19، تحقیقات بیشتری برای ایجاد یک پایۀ مؤثر میتبی بر داده های کافی برای تدوین سیاست‌ها مورد نیاز است.

داده های بسیاری، هم در مورد چالش‌های اقتصادی و اجتماعی که خانواده‌ها را در برابر کار کودکان آسیب‌پذیر می‌کنند، و هم در مورد اثربخشی طیفی از ابزارهای حمایت اجتماعی و اثرات ترکیبی آنها در مواجهه با این چالش‌ها مورد نیاز است. دارای اهمیت ویژه است که پایۀ داده ها در مورد کار خطرناک کودکان و سایر بدترین اشکال کار کودکان کسترش یابد. این گزارش روشن کرده است که برنامه های حمایت اجتماعی به هیچ وجه به طور اتوماتیک به نتایج مطلوب ناظر بر کار کودک منتهی نمی شوند. این بدان معناست که داشتن داده های محکم دایر بر این که کدام رویکرد در چه شرایطی مؤثر است و در چه شرایطی نیست، و چرا چنین است، در مواجهه با بلای کار کودکان و به ویژه در تداوم مبارزه با آن دارای اهمیت بسیار است.