افزایش سرسام‌آور و ساعت به ساعت قیمت مواد غذایی و کالاهای اساسی، معیشت مردم را دشوارتر از هر زمان دیگر کرده و گذران زندگی آنان را، غیرقابل تحمل‌تر کرده‌است. این گرانی که به‌ویژه از زمان دولت رئیسی با حذف یارانه‌ها برای کالاهای اساسی، آزادسازی قیمت‌ها و افزایش روزانه‌ی نرخ دلار شدت گرفت. این افزایش در دولت پزشکیان با سرعت بیشتری ادامه یافته و اکنون به بحرانی بی‌سابقه تبدیل شده‌است. قیمت مواد غذایی، از سیب‌زمینی و روغن گرفته تا نان، لبنیات، گوشت و دارو، طی چند هفته‌ی اخیر بین ۵۰ تا ۴۰۰ درصد بالا رفته‌است و سفره‌های مردم را خالی‌تر از همیشه کرده‌است. در هفتە‌های اخیر، بعد از اعلام سیاست فشار حداکثری دولت ترامپ، شدت بی‌سابقەای پیدا کردەاست.

کنترل قیمت‌ها از دست رفتە است، مقامات دولتی و نهادهای حکومتی با وجود گسترش فزایندە‌ی اعتراضات همە روزە‌ی بازنشستگان، کارگران، پرستاران، معلمان و مردمی کە بە اشکال مختلف نسبت بە افزایش لجام گسیختە و ساعت بە ساعت قیمت مواد غذایی اعتراض می‌کنند، اقدامی برای کاهش سنگینی بار هزینە‌های زندگی از روی دوش مردم نمی‌کنند. در شورای عالی کار با افزایش دستمزدها مخالفت می‌شود و رقم‌هایی مطرح می‌شود کە به‌مراتب کمتر از رشد قیمت‌ها در چند هفتە‌ی اخیر است. قیمت دارو بە حدی رسیدە‌است‌کە بسیاری از بیماران قادر بە تامین هزینە‌های آن نیستند و تامین اجتماعی نیز حاضر بە پرداخت سهم خود بابت دارو و درمان نیست. 

کارگزاران حکومت سعی می‌کنند برای سرپوش نهادن بر علل واقعی ترمز پارە کردن قیمت‌ها، انگشت اتهام را به‌سوی تحریم‌ها نشانە بروند و خشم و اعتراض مردم را کە حالت انفجاری بە خود گرفتە، کاهش دهند. اما شعارهائی کە در اعتراضات دادە می‌شود، نشان می‌دهد کە مردم چنین توجیحاتی را باور نمی‌کنند. 

تحریم‌های اقتصادی آمریکا و غرب و اثرات روانی آن، اگر چە در افزایش سرسام آور هزینە های سنگین زندگی بکلی بی‌اثر نیستند، اما  این افزایش، منشا داخلی داشتە و ریشە در سیاست‌های اقتصادی رژیم، فساد سیستماتیک و رانتخواری حاکم، بالا رفتن هزینە‌های نظامی‌گری و دستگاە عریض و طویل سرکوب دارد. رژیم برای تامین هزینە‌های سنگین نظامی‌گرایانە خود، کە بیشتر درآمدهای کشور را می‌بلعد، یارانە مواد غذایی را قطع و بودجە‌ی آن را صرف اهداف سرکوبگرانە در داخل و توسعه‌طلبانه‌ی خود در منطقه می‌کند. افزایش هزینە‌های زندگی و فشار حداکثری ناشی از آن از نتایج اجرای سیاست اقتصادی شوک‌درمانی و افزایش بودجە‌ی نظامی و امنیتی است. 

کاهش درآمدهای نفتی و تشدید تحریم‌های اقتصادی آمریکا و غرب و ادامە‌ی سیاست شوک‌درمانی باعث تداوم افزایش هزینە‌های زندگی و فشار بیشتر بە کارگران و مزد و حقوق‌بگیران و سایر تهی‌دستان جامعە خواهد شد. راە مقابلە با افزایش قیمت‌ها و تورم، گسترش اعتراضات سازمانیافتە علیە رژیم و سیاست‌های اقتصادی و نظامی‌گرایانە‌ی آن، مخالفت با جنگ و تحریم‌های اقتصادی و فراهم کردن امکانات لازم برای برچیدن بساط رژیمی فاسد و انگلی است، کە سال بە سال وضعیت معیشتی مردم در آن بدتر، فقر، استبداد، فساد و سرکوب و بی عدالتی در آن بیشتر شدە‌است. 

اعتراضات علیه سیاست‌های رژیم گستردە هستند، اما از آن‌جا کە پراکندە و سازمان نایافتە‌اند، نمی‌توانند بە نتیجە برسند و همین امر بە رژیم جرات می‌دهد سیاست‌هایی را کە منجر بە وضعیت موجود شدەاند، هم‌چنان ادامە دهد و درآمدهای کشور را به‌جای رفاە مردم، صرف بقای خود کند. نارضایتی از افزایش هزینە‌های فزایندە زندگی و ناتوانی حکومت در مهار قیمت‌ها و تامین آب و برق و گاز، نشان می‌دهد کە رژیم قادر بە حل هیچ کدام از این بحران‌ها نیست. 

حزب چپ ایران منشا اصلی افزایش فزایندە‌ی قیمت‌ها و هزینە‌های زندگی را در سیاست‌های اقتصادی- اجتماعی رژیم می‌داند. پراکندگی و سازمان نایافتگی مردم، به‌ویژە طبقە کارگر و تهی‌دستان، پراکندە بودن اعتراضات اجتماعی و سیاسی، و فقدان آلترناتیوی مڕکب از نیروهای دموکراتیک چپ و جمهوریخواە، در خدمت ادامه‌ی این وضعیت است. هم از این رو ، ما تشدید تلاش‌ها برای سازمانیابی مردم، همبستگی درونی جنبش‌های مدنی، هم‌سوئی و گسترش مبارزات و تلفیق مطالبات معیشتی و اقتصادی با مطالبات آزادیخواهانە را، برای رهائی از این وضعیت راە‌گشا می‌دانیم. 

هیئت سیاسی - اجرائی حزب چپ ایران
۲۵ بهمن ۱۴۰۳ - ۱۳ فوريه ۲۰۲۵