بیانیه علیه موج گسترده‌ی اعدام‌ها در ایران
نهادهای چپ و دمکراتیک، با خشم و انزجار عمیق، موج گسترده، سیستماتیک و برنامه‌ریزی‌شده‌ی اعدام‌ها توسط رژیم جمهوری اسلامی ایران را که جان صدها زندانی سیاسی، عقیدتی و حتی زندانیان عادی را می‌گیرد، به‌شدت محکوم می‌کنند.
چرا اعدام؟ چرا کشتار؟
رژیمی که ایران را از نظر سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در آستانه‌ی فروپاشی کامل قرار داده، اکنون برای مقابله با نارضایتی فزاینده و خشم انباشته‌ی مردم، به سیاست سرکوب خونین، ارعاب عمومی و ایجاد فضای وحشت از طریق اعدام‌های پیاپی متوسل شده است.
فقر، بیکاری، گرانی افسارگسیخته، فساد ساختاری، نبود آزادی‌های پایه‌ای، گسترش اعتیاد، فروپاشی نظام آموزش و بهداشت، نابودی محیط زیست، و سرکوب خشن و سازمان‌یافته، جامعه را در آستانه‌ی انفجارهای اجتماعی گسترده قرار داده‌اند. تصویب مزد امسال سرکوب آشکار کل مزدبگیران است که مزدشان کفاف بیش از یکهفته از مخارج ضروری زندگی را نمی دهد.
در چنین شرایطی، جمهوری اسلامی نه‌تنها پاسخ‌گوی مطالبات مشروع مردم نیست، بلکه با تشدید سرکوب، سیاست حذف فیزیکی معترضان، فرودستان و اقشار آسیب‌دیده را دنبال می‌کند. رژیمی که خود عامل و بانی گسترش فقر، نابرابری، اعتیاد، بیکاری و ویرانی اجتماعی‌ست، امروز همان قربانیان را با اتهاماتی ساختگی، در دادگاه‌هایی فاسد و فاقد حداقل‌های دادرسی عادلانه، به چوبه‌ی دار می‌سپارد. این در حالی‌ست که مافیای اصلی قاچاق، فساد و سرکوب، در درون ساختار قدرت جمهوری اسلامی است و با مصونیت کامل به حیات خود ادامه می‌دهد.
اعدام، ابزار بقا و سرکوب
بر طبق گزارشات منتشر شده، در سال ۲۰۲۴، دست‌کم ۹۷۲ نفر در ایران اعدام شدند؛ رقمی تکان‌دهنده که جمهوری اسلامی را بار دیگر در صدر فهرست جهانی اجرای احکام اعدام قرار داده است. تنها در روز ۹ آوریل ۲۰۲۵، پانزده نفر در یک روز اعدام شدند. شمار اعدام‌ها در سال جاری، بیش از دو برابر مدت مشابه سال گذشته است.
در حال حاضر، جان بیش از ۵۴ زندانی سیاسی و عقیدتی در خطر اعدام قریب‌الوقوع قرار دارد؛ از جمله:
شریفه محمدی، وریشه مرادی، پخشان عزیزی، حمید حسین‌نژاد حیدرانلو، عباس (مجاهد) کورکور و ...
مقاومت و مبارزه، از زندان تا خیابان، از ایران تا جهان
اکنون ۶۴ هفته است که کارزار اعتراضی «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در ۳۸ زندان ایران با اعتصاب غذای زندانیان سیاسی ادامه دارد. پژواک این مقاومت به خارج از کشور نیز رسیده و در اروپا، اسکاندیناوی، استرالیا، آمریکا و کانادا، فعالان سیاسی، نهادهای مترقی، خانواده‌های زندانیان و نیروهای آزادی‌خواه با برگزاری تجمعات، صدای همبستگی با زندانیان و مخالفت با مجازات اعدام را به گوش جهانیان رسانده‌اند.
در داخل کشور، خانواده‌های محکومان به اعدام با شجاعت بی‌نظیر در برابر زندان‌ها ایستاده‌اند و فریاد اعتراض سر می دهند. آنان، نمایندگان میلیون‌ها انسان آزاده‌ای هستند که از ستم، فقر و خون‌ریزی به ستوه آمده‌اند.
جمهوری اسلامی در نهایت وقاحت، حتی هزینه‌ی نگهداری زندانیان را بهانه‌ی اعدام می‌کند!
گویی جان انسان به کالایی در ترازوی حساب وکتاب جنایت‌کاران حکومتی تقلیل یافته است. این منطق ضدانسانی، اعدام را به ابزاری سیاسی، اقتصادی و روانی برای مدیریت ترس و تثبیت سلطه بدل کرده است.
نه به اعدام؛ نه به قتل دولتی
مجازات اعدام، نه راه‌حل است و نه عدالت. این وحشیانه‌ترین شکل مجازات، تجاوزی آشکار به حقوق بنیادین انسان، و شکل عریان قتل دولتی‌ست که هیچ‌گونه توجیه انسانی، حقوقی یا اخلاقی ندارد.
قاتل، معتاد، و قاچاقچی، همه محصول نظامی هستند که خود جمهوری اسلامی با دهه‌ها سرکوب، فقر، نابرابری و فساد پرورانده است.
چهره‌ی هراسان دیکتاتورها
طبقه حاکم از ترس سرنگونی حکومت، دست به دامن ترامپ شده است. آنها به‌خوبی می‌دانند که نارضایتی عمیق مردم، که در فضای خفقان و در شرایط دشوار اقتصادی و اجتماعی، در میان فقر و فلاکتی روزافزون به‌سر می‌برند، می‌تواند هر لحظه به خیزشی فراگیر علیه نظام منجر شود. بنابراین، برخلاف شعارهای ظاهری درباره مقاومت و ایستادگی، تصمیم‌گیری‌های پشت پرده بیش از آنکه از موضع قدرت باشد، از سر ترس و واهمه از فروپاشی نظام حاکم اتخاذ می‌شود. نظام حاکم به‌شدت نگران آن است که اعتراضات مردمی ــ که ریشه در مطالبات سیاسی، معیشتی و خواست زندگی انسانی دارند ــ شعله ور شوند و کل دستگاه حاکم به زباله دان تاریخ سپرده شود.
ما قاطعانه اعلام می‌کنیم:
اعدام، این جنایت سازمان‌یافته‌ی حکومتی، باید فوراً و بدون قید و شرط متوقف گردد.
زندانیان سیاسی و عقیدتی باید بی‌قید و شرط آزاد شوند.
دستگاه قضایی جمهوری اسلامی، به‌عنوان ابزار سرکوب، باید برچیده شود.
حکومت اسلامی باید سرنگون گردد.
آرمان ما: دموکراسی، آزادی و برابری
دموکراسی، آزادی، حقوق انسانی، برابری کامل زنان و مردان، و حقوق برابر ملیت‌ها، حق مسلم مردم ایران است. حق تشکل، حق اعتصاب و اعتراض و تجمع از پایه ای ترین حقوق است. ما بر این باوریم که تنها از راه پیوند مبارزات درون‌کشور با نیروهای مترقی و آزادی‌خواه در خارج از کشور، بسیج افکار عمومی جهانی، سازمان‌یابی و تشکل یابی و گسترش اعتراضات سراسری می‌توان به ماشین کشتار و جنایت پایان داد.
زنده باد زندگی — دموکراسی، آزادی و برابری
پیش به‌سوی تشکل یابی و سازمان‌یابی سراسری علیه کلیت طبقه حاکم در ایران
هیئت هماهنگی نهادهای چپ و دموکراتیک
آوریل ۲۰۲۵