در پی موافقت تسلم طلبانە وزیر آموزش و پرورش دولت سرسپردە و هیچکارە ی پزشکیان برای استقرار نیروهای انتظامی در مدارس، این تصمیم با واکنش های گستردەای از طرف محمد حبیبی سخنگوی شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان، تعدادی از تشکلهای استانی معلمان، سندیکای کارگران شرکت واحد و جمع دیگری از فعالین مدنی و فرهنگی مواجە و توسط آنها بە درستی محکوم شدە است و اعتراضات گستردەتری در راە است. 

استقرار نیروهای تحت فرماندهی سردار رادان کە سابقە ننگینی در شکنجە، کشتار و سرکوب آزادیخواهان و مبارزان جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی دارد، ظاهرا بە بهانە نظارت بر رعایت حجاب اجباری در مداراس درخواست شدە است و وزیر آموزش و پرورش نیز حقیرانە با گفتن "من سرباز رادان" هستم با استقرار نیروهای سرکوبگر در مدارس موافقت کردە است. 

خامنەای پس از اینکە فرماندە اسبق نیروی انتظامی از سرکوب جنبش زن،زندگی، آزادی اظهار ناتوانی کرد سردار رادن جانی را کە مطرود شدە بود بجای فرماندە قبلی نشاند تا با اعمال خشونت حداکثری، جنبش انقلابی و مردمی فراگیر زن، زندگی، آزادی را سرکوب کند. با این همە رادان با همە ی خشونتی کە برای سرکوب اعمال کرد نتوانست آن را سرکوب کند و آثار مترقی جنبش را از میان بردارد. این ژنرال ابلە کە و روسای وی کە از تجربە شکست خوردە خود درس نگرفتەاند، حالا می خواهند با تشدید سرکوب بە خیال خود از وقوع قیام های مردمی ضد رژیم پیشگیری کنند. 

آنچە کە باعث این تصمیم شدە است، شکست از یکسو در سرکوب جنبش و همچنین شکل گیری وضعیت اعتراضی بە مراتب گستردەتری است کە بە هیچ روی کمتر از وضعیت زمان وقوع جنبش انقلابی و تاریخی زن، زندگی، آزادی نیست. 

آن جنبش نە تنها تمام نشدە بلکە در بستر شرایط بحران های حادی کە در جامعە بوجود آمدە و ناتوانی رژیم در مهار بحرانهای خود ساختە و گسترش بیسابقە نارضایتی و اعتراضات رشد نمودە و فراگیر تر، رادیکالتر و جسورت ترشدە و انگیزە قویتری برای مبارزە پیدا کردە است.

 رژیم کە نتوانستە است با تشدید اعدام ها و بگیر و ببند ها از رشد و گسترش بی وقفە اعتراضات جلوگیری کند، می خواهد با تشدید بیشتر فضای امنیتی و تعمیم سرکوبها تا تبدیل مدارس، دانشگاە ها و کارخانە ها بە پادگان های نظامی مانع سرنگونی خود توسط مردم بە جان آمدە گردد. با این وصف شرایط بگونەای نیست کە با تشدید سرکوب و تعمیم آن میان دانش آموزان بتواند خود را از مهلکە سرنگونی و انقلاب نجات دهد. تشدید سرکوبها همچنان کە در زمان رادان نشان داد بجای کاهش اعتراضات بە گسترش و رادیکالتر آنها دامن خواهد زد. خامنەای اگر هنوز آنقدر شنوایی و بینایی خود را از دست ندادە کە بتواند بفهمد نارضایتی از رژیم بە پشت دژ خلافت اش رسیدە، باید این واقعیت را کە سرکوب همیشە نسخە درد بی علاج رژیم او نیست و ممکن است نتیجە عکس بدهد را برای یکبار هم کە شدە درک کند. 

٢ اردیبهشت ١٤٠٤