چرا باید به گردهم‌آیی مونیخ و «دفترچه دوران اضطرار» پرداخت؟ و آن را واسنجی (نقد) کرد؟ آیا برگزاری این دست گردهم‌آیی‌ها اهمیت دارد؟ دشووار است؟ و از عهده ی جریان‌های دیگر نمی‌آید؟ آیا خودخواسته و خودخوانده خود را «پدر ملت» یا «رهبر انقلاب ملی» نامیدن به فرآیند گذار کمک می‌کند؟ یا نوعی شرین‌عقلی و هخاگری است و یک دشواری دیگر در برابر فرآیند پیچیده و دشوار گذار می‌گذارد؟