شش سال از خیزش اعتراضی آبان ۹۸ در بیش از ۱۵۰ شهر، در ۲۹ استان و بیش از هفتصد نقطه‌ی کشور رخ داد، می‌گذرد. خیزش اعتراضی که با مقابله‌ی خونین حکومت روبرو شد  و به کشتار صد‌ها تن و بازداشت و زندان هزاران تن منجر گردید. این حرکت اعتراضی هر چند سرکوب شد، اما عملا به چرخش مهمی در مبارزه‌ علیه جمهوری اسلامی تبدیل گشت.

سران جمهوری اسلامی در ساعت‌های پایانی روز پنجشنبه ۲۳ آبان ۹۸ اعلام کردند که قیمت بنزین از صبح روز جمعه ۲۴ آبان سه برابر خواهد شد. اعتراض به این اقدام رژیم از همان روز ۲۴ آبان‌ماه آغاز و به‌تدریج گسترده‌تر شد. اوج این اعتراض‌ها در روزهای شنبه و یکشنبه ۲۵ و ۲۶ آبان بود. سران رژیم با خشونت تمام به مقابله‌ با اعتراض‌های مردمی برخاستند. با فرمان شخص خامنه‌ای نیروهای سرکوب به سر و سینه‌ی مردم شلیک کردند؛ از سلاح سنگین علیه تجمعات در جنوب ایران استفاده کردند و هزاران نفر دستگیر ‌شدند سانسور شدیدی بر رسانه‌ها حاکم گشت. اینترنت قطع شد و همان موقع رژیم اعتراف کرد که خیزش آبان ۹۸ در حال تبدیل شدن به قیامی علیه حکومت و «جنگ تمام عیار علیه نظام و انقلاب» بود. 

اکنون بعد از شش سال، هنوز هم تعداد واقعی قربانیان سرکوب خونین حکومت در آبان ۹۸ اعلام نشده‌است. آمار رسمی که در این مورد داده شده‌، به هیچ وجه قابل اعتماد نبوده و نیستند. همان زمان، خود حکومت به کشتار چند صد تن اعتراف کرد، اما خبرگزاری رویترز از قول منابع حکومتی این رقم را حدود ۱۵۰۰ نفر اعلام نمود. هم چنین، از سرنوشت هزاران معترضی که در جریان اعتراض‌های آبان‌ماه ۹۸ بازداشت‌شدند، اطلاع دقیقی در دست نیست.

خیزش آبان ۹۸، یکی از تاثیرگذارترین اعتراض‌های مردمی و در تداوم اعتراض دی‌ماه ۹۶، در ابعادی دیگر بود. اگر خیزش دی‌ماه ۹۶ بازتاب گذر از امیدهای بخشی از مردم به تغییر از درون حکومت و اعلام بی اعتمادی مطلق به همه‌ی ارکان جمهوری اسلامی و جناح‌های درونی آن بود، خیزش آبان ۹۸، پیام‌آور ضرورت پشت سرگذاشتن کابوس حاکمیت سیاه جمهوری اسلامی در برابر جامعه بود. شعارهای خیزش آبان ۹۸ قبل از همه به صراحت مرکز قدرت جمهوری اسلامی، دستگاه ولایت فقیه و شخص ولی فقیه خامنه‌ای را هدف گرفتند و با طنین گسترده‌ی خود در اقصی نقاط کشور، ارکان قدرت جمهوری اسلامی را به لرزه درآوردند. سران جمهوری اسلامی در سیمای این خیزش مردمی کابوس سقوط خود را به‌عینه دیدند، از این رو نیز سراسیمه و با تمام قوا به مقابله با آن برخاستند. سرکوب خیزش اعتراضی آبان ۹۸ اما به معنی پایان تلاش برای رهائی از جمهوری اسلامی نبود. اراده‌ای که در آبان ۹۸ قد برافراشت، در اعماق جامعه شکل گرفته بود و در جنبش‌های مردمی دیگر توانمندتر و در برآیند‌های دیگر، قدرتمندتر به مصاف جمهوری اسلامی برخاست. آبان ۹۸ چرخش مهمی در تلاش برای گذار از جمهوری اسلامی و تثبیت اهداف دی ماه ۹۶  بود که در جنبش های بعدی به ویژه در جنبش «زن، زندگی، آزادی» شکوفاتر شد.

جنبش‌های مردمی کشور ما از دی ماه ۹۶ تا آبان ۹۸ و جنبش «زن، زندگی، آزادی»، سیمای جامعه‌ را تغییر داده‌اند و توازن قوای جدیدی را در آن ایجاد کرده‌اند و بخش مهمی از خواست‌های خود را بر حکومت تحمیل کرده‌اند؛ از برچیدن بساط حجاب اجباری، تا شکستن انحصار حاکمیت بر فضای عمومی جامعه و تعمیق شکاف‌های درونی آن. هرچند جمهوری اسلامی امروز با اعدام‌های گسترده و تشدید سرکوب در تقلای احیای مجدد جو وحشت و هراس در جامعه و بازگشت به عقب ‌است، اما واقعیت این است که این تقلاها قبل از همه نشانه‌ی هراس از آینده‌ی این رژیم فاسد و ناکارآمد و شتاب روزافزون روند فروپاشی درونی آن است.

«همگامی برای جمهوری سکولار دموکرات در ایران»، یاد جانباختگان این خیزش بزرگ مردمی را گرامی می‌دارد؛ بار دیگر همدردی خود را  با خانواده‌های داغدار جانباختگان آبان ۹۸ اعلام می‌کند و از دادخواهی آنان علیه قاتلان بستگانشان پشتیبانی می‌کند. ما هم‌چنان خواستار سپردن آمران و عاملان کشتار مردم به دست عدالت هستیم. باید همه‌ی کسانی که در سرکوب و کشتار مردم در آبان ۹۸ دست داشته‌اند، از آمر تا عامل، به دست عدالت سپرده‌شوند. 

جنایت علیه مردم هرگز نباید فراموش شود. 

«همگامی برای جمهوری سکولار دموکرات در ایران» 

۲۳ آبان ۱۴۰۴ - ۱۴  نوامبر ۲۰۲۵