شوهای اعتراف گیری زیر شکنجه دیگر کاربرد ندارد!
شب گذشته بار دیگر یکی از کانال‌های تلویزیون حکومت، فیلمی از اعتراف) چند تن از رهبران سازمان‌های مستقل سندیکایی و خانم سپیده قلیان را پخش نمود. در این شو سرهم‌بندی شده و تبلیغاتی تلویزیونی اسماعیل بخشی، علی نجاتی و خانم سپیده قلیان را به زور شکنجه وادار نمودند تا متن‌هایی را که بازجوها نوشته بودند تکرار نمایند.
اعتراف گیری زیر شکنجه و وادار کردن زندانیان در بند به اعتراف اعمال ناکرده در شکنجه‌‌گاه‌های حکومت اسلامی البته ٤٠ سال است که ادامه دارد و شکنجه گران هرکس را که خواسته‌اند بازور شکنجه مجبور به اقرار کارهای ناکرده، کرده‌اند. مقصود از تهیه این شوهای تلویزیونی همواره آن بوده که واقعیت نهان در پس زندانی کردن افراد را پنهان و وارونه کنند و چهره مخالفین سیاسی و مبارزان مدنی و اجتماعی را با نسبت دادن‌های ناروا تخریب و دیگران را از عواقب فعالیت سیاسی و مدنی بترسانند.
طراحان و گردانندگان این شوها که مخلوطی از بازجویان و مقامات دادستانی و قضایی و عوامل سازمان‌های اطلاعاتی و روسای رسانه‌های حکومتی هستند، طی چهل سال گذشته ده‌ها شو تلویزیونی از قسم شو شب گذشته را به نمایش درآورده‌اند. همه‌کسانی که در این شوها شرکت کرده‌اند، بلااستثنا مجبور به اعترافاتی شده‌اند که توسط بازجوها و مأموران امنیتی متونشان تهیه‌شده‌اند! این شوها البته بااینکه اثرشان را مدت‌هاست ازدست‌داده‌اند بااین‌حال گاه‌وبیگاه هنوز به‌عنوان بخشی از پروسه سرکوب مورداستفاده قرار می‌گیرند. بااین‌حال اكثر کسانی که در این اعتراف گیری‌های اجباری شرکت داشته‌اند پس از خلاصی از زندان در فرصت‌های مناسب اعترافاتشان را تکذیب و گفته‌اند به‌زور شکنجه و تهدید وادار به این کارشده‌اند. بعضی از فیلم و نوارهایی هم که برای وادار کردن زندانی به اعتراف‌های اجباری از آن جمله، فیلم اعتراف گیری از همسر سعید اسلامی به‌خوبی پرده از پشت‌صحنه این اعترافات و ماهیت اعتراف گیران برمی‌دارد.
اسماعیل بخشی و سپیده قلیان هم هر دو مدت کوتاهی پس از آزادی از زندان با نامه‌های که منتشر کردند، گفتند و نوشتند که در زندان تا سر حد مرگ شکنجه‌شده‌اند. خانم قلیان که صبح امروز به همراه برادرش دوباره توسط شکنجه‌گرانش بازداشت شد، شب گذشته بعد از پخش فیلم اعترافات اجباری‌اش از آن فیلم به‌عنوان تائیدی بر شکنجه خودش یاد کرد. همه انسان‌ها تحمل جسمی و روحی معینی دارند و این طبیعی است که نتوانند زیر شکنجه‌های شدید دوام بیاورند و ناچار به تبعیت از بعضی از خواسته‌های شکنجه گران نشوند، به همین خاطر اعتراف اجباری کسی که زیر شکنجه مجبور به این کار می‌شود قابل‌فهم است و ایرادی بر آن وارد نیست. تقصیرکار و جنایت‌کار آمران و مجریان شکنجه و شوهای اعتراف گیری هستند که مورد نفرت مردم قرار دارند و با ادامه رفتارهای وحشیانه و جنایت‌کارانه‌شان بیشتر و بیشتر منفور می‌شوند. عجیب نیست که حتی برای یک‌بار هم که شده هیچ‌کدام از شرکت‌کنندگان در برنامه‌های اعتراف گیری در خارج از زندان به‌طور آزادانه اعترافی مشابه نکرده‌اند؟ چرا به‌اصطلاح این اعترافات در یک برنامه زنده تلویزیونی که اسماعیل بخشی در نامه‌اش درخواست کرده بود نباید انجام شود که مردم بدانند حقیقت ماجرا چیست؟
و اما شو تلویزیونی که پیدا بود بعد از نامه آقای بخشی و واکنش‌های بی‌سابقه‌ای که برانگیخت به‌سرعت برای از بین بردن تأثیرات این واکنش‌ها سرهم‌بندی شده است، نشانه وحشتی است که حکومت از گسترش فزاینده اعتراضات گروه‌های اجتماعی مختلف به‌ویژه کارگران دارد. تأکید بر پیوند میان این اعتراضات و سراسری آن‌ها، در شو تلویزیونی دیشب و وصل کردن اعتصابات کارگری و خیزش دی‌ماه با طرح‌های ترامپ و ناتانیاهو و تلاش برای مرتبط کردن رهبران سندیکاهای کارگری مستقل با طرح‌های خارجی که با نیت پلید وابسته نشان دادن اعتراضات حق‌طلبانه به بیگانگان و ترساندن مردم طراحی‌شده بود، در اصل به خاطر نگرانی از این همبستگی است که در حال حاضر به‌سرعت در حال انکشاف است. بااین‌حال تق چنین سناریوهای بین مردم درآمده و کار آیی‌شان ازدست‌رفته است و تنها می‌تواند به‌طور موقت اندکی تجانس در میان دسته‌بندی‌های درون حکومت برای رودررویی با مردم ایجاد کند. مردم در شهر و روستا، کارخانه و اداره همه‌روزه در مواجه با مأموران و نهادهای دولتی ماهیت این ترفندها را شناخته‌اند و می‌دانند که آمریکا و اسرائیل نیستند که دستمزد کارگران را نمی‌دهند تا آن‌ها را به اعتصاب بکشانند، آمریکا و اسرائیل نیستند که کارگران و معلمان را زندانی و شکنجه می‌کنند، احکام زندان برای کارگران در دادگاه‌های آمریکا و اسرائیل صادر نشده‌اند. هفته تپه و فولاد و ماشین‌سازی تبریز و کشتارگاه اردبیل...را بیگانگان غارت نکرده‌اند! پول‌های مردم را صندوق‌های اعتباری آمریکایی غارت نکرده‌اند! آب زاینده‌رود و دریاچه ارومیه و کشتزارها و باغات ورزنه را آن‌ها خشک نکرده‌اند!
کارگر هیچ دلیلی برای همدستی با هیچ کشوری ندارد. دست از این اتهامات کثیف بردارید. شما در گذشته هم که ترامپ و نتانیاهو سرکار نبودند کارگر و سندیکاهای کارگری را سرکوب می‌کردید. جرم بزرگ بخشی‌ها و سندیکاها حق‌طلبی و اعتراض به پایمال‌سازی حقوق اولیه کارگران و غارت سرمایه‌های کشور و سرکوب و شکنجه ست! شما می‌خواهید کسی در مقابل ویرانی و غارت مملکت اعتراض نکند. سکوت می‌خواهید تا با خیال آسوده به غارت مملکت ادامه دهید. فیلم دیشب به آن جهت پخش شد که بخشی و قلیانی تن به سکوت ندادند. شما می‌خواهید از آن‌ها انتقام شکستتان را بگیرید. مردم این را خوب می‌فهمند؛ سکوت هم نخواهند کرد؛ و به شما فرصت نخواهند داد تا از رهبران سندیکاها و اعتصابات و اعتراضات انتقام بگیرید و فرایند همبستگی ملی را با تشدید سرکوب مختل کنید!