اِوِلین رامیرز معلم کلاس اول در آکادمی مل رُز به خوبی این شرایط را تعریف می‌کند: "تقریباً در یک شبانه روز به دلیل این کنش‌ها، ما به ظرفیت‌هایمان به عنوان سازمانده جنبشی پی بردیم، و بر آنچه در زیر پوست شهرمان می‌گذرد وقوف حاصل کردیم. به یمن تجربه‌ام در روزهای اخیر، من حالا می‌دانم که معنی همبستگی چیست و چه احساسی دارد. ما سرانجام متحد شده‌ایم. روال معمولی زندگی در این روزهای اعتصاب به هم ریخت، برای ساعت‌های طولانی همه در باره سیاست روز صحبت می‌کردند و بحث‌ها تا شبانگاه ادامه می‌یافت."

تیم مارشال، معلم علوم مدرسه راهنمایی و رهبر محلی یک اعتصاب ناحیه‌ای و عضو تشکل دموکراتیک سوسیالیست آمریکا در بارۀ تأثیر اعتصاب نوشت: "تنها چند هفته پیش در مدرسه من، تعداد بسیار اندکی مایل بودند در باره متوقف ساختن خصوصی‌سازی و تعطیل مدارس دولتی، و تبدیل مدارس به چارترهای خصوصی و مذهبی صحبت کنند. اما اکنون وضعیت متفاوت است و این مسایل تنها چیزی است که همه می‌خواهند درباره‌اش بحث کنند.

این تحول تنها شامل آموزگاران نیست، دانش آموزان در هر سن و طبقه به صفوف اعتصاب پیوستند و در راهپیمایی‌ها به حمایت از ما سخن گفتند، بیانیه امضا کردند و پلاکارد حمل نمودند - بسیاری با ریشه‌های عمیق از آگاهی طبقاتی – و در حمایت از اهداف خودشان و البته آموزگاران‌شان در این کنش‌گری گسترده حضور یافتند."

از همه مهمتر، اعتصاب باعث شد روایت رایج از بحران مدارس اوکلند اساساً عوض شود. هیئت مدیره ناحیه مدارس به عنوان خدمه میلیونرهایی معرفی شدند که تنها مأموریت واقعی‌شان انحلال مدارس عمومی در شهر بوده است تا منافع آن را به موسسات خصوصی و مذهبی منتقل نمایند. یکی از اعضای هیئت امنای مدارس ناحیه اوکلند، به نام جومو کهینتون هِدج، ممکن است مجبور به استعفا بشود بعد از آن که فیلمی از او منتشر شد که به یک کاپیتان اعتصابگر حمله فیزیکی کرده بود، زیرا آن اعتصابگر، معترض تصمیم هیئت مدیره برای کاهش بودجه مدارس شده بود.

علیرغم بارش مداوم باران، اوکلند شاهد هیجان‌انگیزترین و سرحال‌ترین خطوط اعتصاب در دوران به یادمانده اخیر بود. خیلی زود هر روز از حدود پنج صبح رقص و آواز و شعار ها شروع می‌شد و در طول روز ادامه داشت و به روند طبیعی تبدیل شده بود. روحیه جمعی اعتصاب برگرفته از طبیعت اوکلند بود.

"گرچه ما خواهرانی درهم پیچیده هستیم، اما هرچیز خُردی را نخواهیم پذیرفت"

این، سرود اعتصابیون قرمزپوش بود. راهپیمایی‌های اوکلند هنرمندان هیپهاپ مانند بوترالی، زیون آی، میستاه فاب، و بامبو را هم بسیج کرده بود. یک نقطه اوج حضور خانواده‌های لاتین در لباس و ماسک لوچالیبره بود که در سراسر شهر سوار وانت‌هایی با بلندترین صدای موزیک در حمایت از معلمان رژه می‌رفتند.

با عنایت به مدت کوتاهی که صرف آماده‌سازی و برنامه‌ریزی اعتصاب شده بود، عکس‌العمل جامعه مدنی اوکلند استثنایی و چشمگیر بود. در حالی که اعتصاب معلمان در سال ۱۹۹۶ تحت تاثیر اختلافات نژادی باعث انشقاق در جامعه شده بود، این اعتصاب اتحادیه معلمان به مشکلات ساختار نژادی در محیط توجه ویژه داشت و آن را بخشی از پاسخ به مشکلات برآورد کرده و بر "منافع عمومی" برای دانش آموزان تاکید کرده بود. به نوعی ضرورت اخلاقی به اعتصاب تزریق شده بود: نشان از اضطراری که در جامعه دیده می‌شد که خواستار آن بود تا در مقابل استرلیزه کردن اوکلند وسیله بیلیونرهای سرمایه‌گذار در بازار املاک مقاومت کنند که مایل بودند دانش اموزان و معلمان رنگین پوست را که دیگر توان پرداخت هزینه سرسام آور مسکن را نداشتند از شهر بیرون برانند.

ساکنین محلات با آوردن غذا و حتی با به صدا درآوردن بوق اتومبیل‌هایشان و سردادن شعار به نفع معلمان و دانش آموزان حمایت خود را از اعتصابیون ابراز می‌کردند. حمایت سایر کارگران از این اعتصاب نیز اهمیت کمی نداشت. معلمان در مدارس و چارترهای مذهبی-خصوصی هم با اعتصابات دوره‌ای در ده مدرسه چارتری از معلمان شاغل در سیستم عمومی حمایت کردند. برخی از ماموران امنیتی وابسته به اتحادیه بین‌المللی کارکنان خدمات عمومی (SEIU) شعبه ۱۰۲۱ از عبور از صفوف اعتصاب معلمان خودداری کردند و کارکنان اتحادیه از نقاط دور دست خلیج سانفرانسیسکو در تعداد زیاد به اوکلند آمدند و با اعتصابیون همراه شدند. از مناطق دور دست ایالت کالیفرنیا هم نمایندگان اتحادیه معلمان به اوکلند آمده و همبستگی خود را با اعتصابیون نشان دادند و در ضمن از کمک مالی و انسانی برای ادامه اعتصاب دریغ ننمودند و اتحادیه معلمین سانفرانسیسکو هم یک پنجشنبه را روز ترک کلاس برای همبستگی با اوکلند اعلام کرد و معلمان و دانش آموزان کلاس‌ها را ترک کرده و به خیابان آمدند.