در برابر تندر می‌ايستند
خانه را روشن می‌كنند،
و می‌ميرند.
احمد شاملو، جان کلام را در مورد «کاشفان فروتن شوکران» و «جویندگان شادی» چه زیبا سروده است. حمید اشرف که نامش خوفی بزرگ در دل داروغگان شب و بذر امیدی در دل امیدواران آزادی و نور بود، چهل و چهار سال پیش، در هشت تیر ۱۳۵۵، با حمله‌ی گزمگان استبداد به خانه‌اش همراه با یارانش، همراه با یاران مان جان باخت. اهمیت حمید اشرف، نه تنها در توان رزمی او و نه تنها در توانایی‌هایی تشکیلاتی‌اش، که بیش از هر چیز در ایستادن استوار، پایدار و فداکارانه در سوی درست تاریخ بود؛ ایستادن تا سر حد جان.

و آنچه باعث شده است نام حمید اشرف در تاریخ مبارزاتی میهن ما درخشنده باشد نیز، امیدواری برآمده از استقامت سروقدانه ی او در سیاه‌ترین وضعیت خفقان سلطنتی و تلاش او برای روشن نگه داشتن این چراغ امید بود؛ چراغ جاویدانی که امروز هم جوانانِ باورمند به آرمان آزادی و برابری، در میان طوفان اختناق و سرکوب به دست گرفته‌اند.

گرامی باد یاد رفیق حمید اشرف و یاران

بدرود فرمانده

از طرف فصلنامه ی مُروا

*عکس باز آفرینی مرگ 'حمید اشرف' و یارانش توسط خانم آزاده اخلاقی