قهرمانان وورزشکاران مانند هر شهروند دیگری باید ازحق فعالیت سیاسی برخورداربوده و درسرنوشت سیاسی کشور خود نیزنقش مؤثری داشته باشند، اما چون قهرمانان از زمره نامدارترین شهروندان یک کشور هستند، و بویژه درمیان جوانان از محبوبیت برخوردارند، از اینرو با همراهی با خواسته ها ومطالبات مردم میتوانند تأثیری مثبت و سا زنده در پیشبرد اهداف مردمی داشته باشند، و الگوئی برای رفتار جوانان باشند؛ مسلماً همسوئی باخواسته‌های مردم بر محبوبیت آنان نیزخواهد افزود؛ امااگر خواسته‌ های سیاسی آنان در تضاد با منافع مردم باشد، شهرت و محبوبیت آنان خدشه دار خواهد شد.

حمایت جمعی از ورزشکاران از کاندیداتوری "رئیسی" که در ۴۲ سال اخیر هزاران حکم اعدام صادر کرده، بویژه عضویت ایشان درهیئت مرگ «کشتار زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷که به درستی «فاجعه ملی» نام گرفت، و طی آن هزاران فرزند شایسته و برومند کشور را به جوخه اعدام سپرد، از او شخصیتی منفور در اإهان مردم ساخته است. حمایت جمعی از ورزشکاران، هرچند عده زیادی نیستند، از این قاضی مرگ موجب بی اعتمادی مردم بویژه ورزشدوستان نسبت به آنان خواهد شد.

این قهرمانان باید بدانند که جوانان این مرز و بوم که در اعتراصات خیابانی به دستور "رئیسی ها" گلوله ها درقلب شان می‌نشیند، و یا دستگیر و زندانی و مورد شکنجه قرار میگیرند، بسیاری درحسرت یک زندگی معمولی هستند که جمهوری اسلامی از آنان دریغ داشته است. اینها همان جوانانی هستند که تصاویر شما قهرمانان زینت بخش اتاق هایشان است و همان جوانانی هستند که ساعت‌ها قبل از مسابقه با هیجان وشور وشوق در استادیومها و تالارهای ورزشی چشم براه ورود شما به صحنه مسابقات هستند؛ و همان جوانانی هستند که از پیروزی شما اشک شوق می‌ریزند و از شکست شما افسرده میشوند؛ در جنین شرایطی شما قهرمانان باید به مسئولیت انسانی و ملی خود عمل کنید و پاسخگوی این همه عشق و علاقه جوانا ن باشید و از خواسته های عادلانه آنان حمایت کنید.

نوید افکاری این قهرمان ملی جمله‌ای را در بیدادگاه حکومت اسلامی بیان کرد و گفت: " برای طناب شان دنبال گردن میگردند!"، با این جمله که بیانگر قضاوتهای ناعادلانه دادگاه‌های حکومت اسلامی است نه تنها ماهیت ضد مردمی این دادگاه‌ها را افشا کرد، بلکه این جمله به عنوان یک سند معتبر از جنایات حکومت اسلامی، درتاریح مبارزات آزادیخواهانه ایران ثبت و ماندگار خواهد ماند؛ قبل از اعدام نوید افکاری، الکساندر مدوید قهرمان نامدار کشتی جهان، اتحادیه کشتی جهان و نیز تعدادی از ورزشکاران ایتالیا و آمریکا، خواستار لغو حکم اعدام نوید افکاری شدند؛ اما دریغ از حمایت کشتی گیران و دیگر ورزشکاران از نوید افکاری. آنچه که از ورزشکاران، بویژه کشتی‌گیران توقع می‌رفت، این بود که حداقل یک بیانیه منتشر میکردند و از دستگاه قضائی تقاضا می‌کردند که محاکمه نوید با حضور هیئت منصفه، وکیل مدافع و خبرنگاران برگزار گردد. اما متأسفانه از رفیقی که به قول کشتی گیران با او خاک تشک خورده اند، دفاع نکردند؛ در حالی‌که همواره در گفتگوها و مصاحبه ها، زنده یاد تختی را که مدافع ستمدیدگان بود را ا لگوی خود می‌دانند.

در مورد فوتبالیست‌ها هم به جز عده ای انگشت شمار، آنان نیز در قبال ملیونها طرفدار شیفته شان، مسئولیتی احساس نمی‌کنند؛ فوتبالیستها با در آمد سرشاری که دارند و از محبوبیتی بی نظیری نیز برخوردارند، می‌توانند به هموطنان تهیدست یاری رسانند و در امور سیاسی نیز پشتیبان خواسته های مردم باشند؛ اما متأسفانه اکثریت فوتبالیستها فقط به منافع و شهرت خود میاندیشند؛ به عنوان مثال اگر در مسابقه دو تیم پر طرفدار استقلال و پرسپولیس حضور خود را در زمین بازی مشروط به حضور زنان تماشاگر نمایند، حاکمیت نمی‌تواند با آنان برخورد شدیدی داشته باشد، زیرا خود با مشکل روبرو خواهد شد؛ یا هنگامی که سحر خدایاری، معروف به "دختر آبی" هوادار تیم استقلال دراعتراض به ممنوعیت ورود زنان به استادیوم خود را به آتش کشید، اعضای تیم استقلال به نشانه بزرگداشت این دختر جوان و همدردی با خانواده و هواداران تیم حتی یک بازوبند یا سینه بند مشکی برروی بازو و سینه خود نبستند.

در میان قهرمانان و ورزشکارانی که بیانیه حمایت از "رئیسی" را امضا کرده اند، چند چهره شاخص به چشم می خورد؛ از جمله این چهره‌ها یکی از مربیان سرشناس فوتبال و اهل خوزستان است؛ این مربی محبوب به خوبی می‌داند که جوانان ماهشهری درآبان سال ۹٨ قتل عام شدند؛ اگر این قتل عام را محکوم نمی‌کنید، حداقل از قاتلان حمایت نکنید؛ از همه دردناکتر، دختران قهرمانی هستند که بیانیه را امضا کرده اند؛ در این نوشته از ستم‌ها و تبعیضاتی که بر زنان درهمه عرصه ها روا می‌شود میگذرم ، و به تبعیضاتی چند درباره ورزش زنان میپردازم : ممنوعیت ورود زنان به استادیوم‌ها، ممنوعیت فعالیت در بعضی رشته‌های ورزشی، اجازه همسر برای مسافرت‌های ورزشی و ...، همچنین باید به خاطر آورند اعدام فروزان عبدی ملی پوش والیبال را به دست رتیسی ها.

امید است تا قهرمانان و ورزشکاران، هم‌گام با مردم ستمدیده، انتخابات نمایشی یا انتصابات را تحریم کنند و از رأی دادن به هر کدام از کاندیداها بپرهیزند؛ و از اینطریق پیوند خود را با هوادران شان، در مبارزه علیه استبداد، و حمایت از خواسته های مردم ایران مستحکم کنند.