افرادکمی همبستگی من با کوبا را قبول ندارند. من در طول 40 سال بارها برای تعهدات کاری و دعوت ها به مراسم مختلف از جزیره دیدار کرده ام. من میانجی از سرگیری گفتگوی کشیش های کاتولیک با دولت کوبا بودم، همان طور که در کتاب های فیدل و مذهب و بهشت گمشده، سفرهایی به دنیای سوسیالیستی توصیف شده است.

درحال حاضر طی قرار دادی با فائو(سازمان جهانی غذا)، من به دولت کوبا در باره کاربست استقلال غذایی و برنامه تقویت آموزش مشاوره می‌دهم.

من زندگی روزانه کوبا، ازجمله مشکلات پیش روی مردم، چالش‌ها برای انقلاب، انتقادهای روشنفکران و هنرمندان کشور را با جزئیات می‌دانم. من از زندان‌ها بازدید کردم، با مخالفان انقلاب صحبت کردم، با کیشان کوبایی و افراد عادی مخالف با سوسیالیسم زندگی کردم.

وقتی یک برزیلی به من می‌گویند، که درکوبا دموکراسی وجود ندارد، من از انتزاع کلمات به متن واقعیت فرود می‌آیم.

چند عکس یا خبراز بدبختی کوبایی‌ها، ازگدایان در پیاده روها، از کودکان رها شده در خیابان‌ها ، ازخانواده های زاغه نشین وجود دارد یا دیده شده است؟ چیزی همانند کراکواندیا( محله پرجمعیتی در ریو دو ژانیرو برزیل- مترجم)، گروه های شبه نظامی، صف‌های طولانی بیمارانی که سال‌هاست منتظرند تا در بیمارستانی درمان شوند؟

من به دوستان هشدار می دهم:

- اگر در برزیل ثروتمند هستید و برای زندگی به کوبا بروید، دوزخ را خواهید شناخت. قادر به تغییرسالانه اتوموبیل‌ها، خرید لباس‌های مدروز، سفر چند باره در تعطیلات به خارج کشورنخواهید بود. در راس همه قادر به بهره کشی ازکار دیگران، حفظ کارگران در جهالت ، افتخار به "ماریا" برای بیست سال آشپزی او و کسی که به خاطر برنامه آموزش وسلامت از رفتن به خانه‌ی خود خودداری می‌کند نخواهید بود.

- اگر طبقه متوسط هستید برای تجربه دوزخ آمادگی داشته باشید. اگرچه کوبا دیگر یک شرکت دولتی نیست، اما بوروکراسی جان سختی می‌کند. شما باید در صف‌های بازارها صبورباشید، بسیاری از کالاهایی که این ماه قابل دسترسی هستند ممکن است ماه آینده به خاطر ناهماهنگی در واردات پیدا نشود.

- اما اگر حقوق بگیر، فقیر، بی خانمان یا بی زمین هستید، آمادگی دیدار بهشت را داشته باشید. انقلاب سه حقوق بنیادی بشر یعنی غذا، سلامت و آموزش، ونیز مسکن و کار را تضمین خواهدکرد. شما ممکن است حسرت عظیمی به نه خوردن آن چه دوست داریدبخورید داشته باشید، اما هرگز گرسنه نخواهید ماند. خانواده شما ازمدرسه، بهداشت، ازجمه جراحی‌های پیچیده، کاملا رایگان ، به عنوان وظیفه دولت و حقوق شهروند برخوردار خواهد بود.

چیزی فاحشه شده تر از زبان وجود ندارد. دموکراسی معروف زاده شده در یونان شایستگی‌های خود را دارد، اما خوب است به یاد بیاوریم که ، در آن زمان، آتن 20.000 سکنه داشت که با کار400.000 برده زندگی می‌کردند... اگر ازیکی از هزاران خدمتکار درباره خاصیت دموکراسی پرسیده شود چه جوابی خواهند داد؟

من آرزو نمی‌کنم آینده‌ی کوبا امروز برزیل، گواتمالا، هندوراس یا حتی پورتوریکو باشد، مستعمره امریکا که استقلال آن انکارشده بود. همین طور نمی‌خواهم کوبا به امریکا تجاوزکند و مناطق ساحلی کالیفرنیا را مانند گوانتانامو، که به مرکز شکنجه و زندان غیر قانونی برای مظنونین به تروریسم تبدیل شده بود اشغال نماید.

دموکراسی به نظرمن، به معنای «پدرما»- اقتداری مشروع شده با اراده مردمی- و «نان ما»- به اشتراک گذاشتن میوه های طبیعت و کارانسان- است. چرخش انتخاباتی نه دموکراسی می‌سازد و نه ان را تضمین می‌کند. برزیل و هند که دموکراسی تلقی می‌شوند، نمونه رسوایی از بدبختی، فقر، محرومیت، سرکوب و عذاب هستند.

تنها کسانی که واقعیت کوبای قبل از 1959 را می‌شناسند می‌دانند چرا فیدل از چنین حمایت مردمی برخوردار بود که انقلاب را به پیروزی رساند.

کشور با اسم مستعار"فاحشه خانه کارائیب" شناخته می‌شد. مافیا بر بانک‌ها و گردشگری مسلط بود (فیلم های زیادی دراین باره وجود دارد). تنها محله هاوانا که هنوز ودادو خوانده می‌شود، نام خود را به خاطر آن دارد که سیاه پوست‌ها اجازه گردش در آن‌جا را نداشتند...

ایالات متحده هرگز به ازدست دادن کوبایی که هدف جاه طلبی آن رضایت نداد. از این رو، اندکی پس از پیروزی چریک‌های سیرا مایسترا، با سربازان مزدور برای تجاوز به جزیره تلاش کردند. آن‌ها در آوریل 1961 شکست خوردند. سال بعد، رئیس‌جمهور کندی فرمان محاصره کوبا را صادرکرد، که تا همین امروز ادامه دارد.

کوبا جزیره ای با منابع اندک است. کوبا ناگزیر از واردات بیش از 60 درصد کالاهای اساسی کشور است. با تحکیم محاصره‌ی افزایش یافته از سوی ترامپ(243 اقدام جدید که، تاکنون از سوی بایدن لغو نشده است) و بیماری همه‌گیر، که یکی از منابع اصلی کشور، یعنی گردشگری را به صفر رساند، وضعیت داخلی بدترشده است.

کوبایی‌ها باید کمربندها را محکم کنند. بعد، نارضایی از انقلاب که در مدار«رویای امریکایی» جاذبه دارد، اعتراض های یکشنبه 11 جولای را باکمک «همبستگی» سی آی ا، ترویج کرد که رئیس آن‌ نگران نتایج انتخابات در پرو و شیلی است به تازگی تور قاره ای داشته است.

کسی که به بهترین شکل وضعیت جاری درکوبا را توصیف کرد رئیس جمهور کوبا دیاز کانل است:

« آزار مالی، اقتصادی، بازرگانی و انرژی آغاز شده است. آن‌ها(کاخ سفید) می خواهند طغیان اجتماعی داخلی درکوبا برافروخته شود تا درخواست « ماموریت های بشردوستانه» شوند که به تجاوز و دخالت نظامی ترجمه می شود. ما صادق بوده ایم، ما شفاف بوده ایم، ما صریح بوده ایم، وهمیشه به مردم خود پیچیدگی‌های امروز را توضیح داده ایم. من به یادمی اورم کهبیش از یک و سال و نیم پیش، زمانی که نیمه دوم 2019 آغاز شد، ما توضیح دادیم که در وضعیت دشواری هستیم. اماریکا، تشدید یک سری از اقدام های محدودکننده را اغازکرد، محاصره را تشدید کرد، آزارمالی علیه بخش انرژیف با هدف فلج کردن کشورما آغازشد. این می توانست سبب طغیان اجتماعی عظیم مطلوبی برای درخواست دخالت"بشردوستانه" شود.

«این وضعیت ادامه داشت، تا آن‌که 243 اقدام( از سوی ترامپ برای تشدید محاصره) فرارسید که همگی ازآن اطلاع داریم و سرانجام (امریکا) تصمیم گرفت کوبا را در لیست کشورهای حامی تروریسم قرار دهد. تمام این محدودیت‌ها کشور را به قطع بی‌درنگ منابع مختلف درآمد مبادله خارجی ، مانند گردشگری، سفر کوبایی – امریکایی‌ها به کشورما، و حواله های ارزی هدایت کرد. برنامه ای برای بی اعتبار سازی بریگاد پزشکی کوبایی و همکاری همبستگی کوبا شکل گرفته بود، که کوبا بخش مهمی از مبادله خارجی را برای این همکاری دریافت می‌کرد.

« تمام این وضعیت کمبود را درکشور ایجادکرد، اساسا کمبود مواد غذایی، دارو، مواد اولیه وتجهیزاتی برای توانمندی توسعه روندهای اقتصادی و تولیدی ما که ، درضمن به صادرات ما کمک می‌کند. دو عامل مهم ازبین رفتند: توانایی صادرات و توانایی منابع سرمایه گذاری. ما محدودیت‌هایی هم در سوخت و لوازم یدکی داریم، و همه این‌ها سبب سطحی از نارضایی شده است، به مشکلات انباشته ای اضافه شده که ما توانسته بودیم آن‌ها را حل کنیم وآن مشکلات از دوره خاص (1990-1995، زمانی که اتحاد شوروی فرپاشید، با بازتاب‌های جدی روی اقتصاد کوبا) باقی مانده بود. این مشکلات با کارزارخشم الود آلوده کردن رسانه ای همراه شد، که به عنوان بخشی از جنگ غیرمنظم، تلاش می‌کند اتحاد بین حزب، دولت و مردم را درهم شکند

« نمونه انقلاب کوبا به مدت 60 سال امریکا را تا حدزیادی به زحمت انداخته است. آن‌ها محاصره ای غیرعادلانه، جنایتکارانه وستمگر را به اجراگذاشتند، که اکنون با بیماری همه‌گیرتشدید می‌شود. محاصره و اقدام‌های محدودکننده ای که آن‌ها هرگز علیه هیچ کشور دیگری، حتی علیه کشورهایی که آن‌ها را دشمنان اصلی خود تلقی می‌کنند انجام نداده اند. بنا براین، این سیاست نادرستی علیه جزیره کوچکی بوده است که تنها مایل است از استقلال ، حق حاکمیت ملی خود دفاع کند و جامعه خود را مستقلا طبق اصولی که بیش از 86 درصد جمعیت ازآن حمایت کرده است بسازد.

« در میانه‌ی این وضعیت، بیماری همه‌گیرظغیان می‌کند، بیماری همه‌گیری که نه تنها کوبا، بلکه کل جهان، ازجمله ایالات متحده را تحت تاثیر قرار داده است. بیماری کشورهای ثروتمند را تحت تاثر قرار داد، وباید گفته شود که در مقابل این بیماری نه امریکا و نه این کشورهای ثروتمندهمه‌ی ظرفیت خود رابرای مقابله با اثرات آن به کار نگرفتند. فقیرها آسیب دیدند، چون هیچ سیاست عمومی که مردم را هدف گرفته باشد وجود ندارد، و در رابطه با مقابه با بیماری همه گیر درموارد بسیاری شواهدی وجود دارد که این کشورها نتایجی بدتراز نتایج کوبا درمقابله با بیماری دارند. نرخ آلودگی ومرگ به یک میلیون ساکن کشور به صورت قابل توجهی در امریکا بالاتراز کوبا است( ایالات متحده رکورد 1724 مرگ در میلیون را دارد، درحالی که درکوبا 47 مرگ در یک میلیون است). با این حال ایالات متحده خود را در سنگر مقدم ملی گرایی مایه کوبی قرار می‌دهد.»

ایالات متحده، بدون امکان تجاوز موفقیت آمیز به کوبا، بر محاصره شدید پافشاری می‌کند. پس از سقوط اتحادجماهیر شوروی، که به شیوه هایی جزیره را برای دورزدن محاصره تجهیز می‌کرد، امریکا برای افزایش کنترل یر کشورکارائیبی تلاش کرد. مجمع عمومی سازمان مل از 1992 به این سو با تعداد قابل توجهی به پایان دادن به محاصره رای داد. دولت کوبا گزاش کرده است که کوبا بین اوریل سال 2019 و مارس سال 2020 به خاطر محاصره در تجارت بالقوه مبلغ 5 میلیارد دلار، ودر نزدیک به 6 دهه‌ی گذشته معادل 144 میلیارد دلاررا از دست داده است. اکنون دولت ایالات متحده تحریم‌ها علیه شرکت‌های کشتی‌رانی را که نفت به جزیره حمل می‌کنند عمیق‌تر کرده است. »

این شکنندگی است که برای آشکارشدن نارضایی، بدون آن که دولت تانک‌ها وسربازان را در خیابان‌ها قرار دهد شکافی بازمی‌کند. مقاومت مردم کوبا، شعله گرفته از نمونه‌هایی چون مارتی، چه گوارا و فیدل شکست ناپذیری خود را ثابت کرده است. و ما، همه‌ی ما که برای دنیایی عادلانه تر مبارزه می‌کنیم، باید همبستگی خود را با مردم کوبااعلام کنیم.

-----------------------

فیری بتو - مذهبی برجسته، متخصص الهیات رهایی بخش، روزنامه نگار و نویسنده برزیلی است.