۲۴ مارس ۲۰۲۲

 فراخوان: نه به جنگ
HET BOЙHE - نه به جنگ!
 حفظ دموکراسی و دولت رفاه - بدون نظامی‌گری

 در 24 فوریه، روسیه در زمان ریاست جمهوری ولادیمیر پوتین به اوکراین حمله کرد.  این جنگ تاکنون جان هزاران نفر را گرفته است و صدها هزار نفر بی حانمان شده اند.

 هیچ چیز نمی تواند این جنگ را توجیه کند.  پوتین مسئولیت کامل کشته شدگان و بی خانمانی مردم را بر عهده دارد.  توجیهات پوتین برای جنگ دروغ و تبلیغات است.  ما در مورد آینده صلح و امنیت در اروپا و جهان بسیار نگران هستیم.  این ترس ما را با صدها هزار نفری که پس از شروع جنگ در کلن، برلین، مونیخ، فرانکفورت، هامبورگ و صدها شهر دیگر به خیابان‌ها ریختند و خشم خود را از جنگ پوتین، همبستگی خود با مردم اوکراین ابراز کردند، پیوند می‌دهد. و ترس آنها از تشدید بیشتر و ابراز تمایل خود برای صلح و امنیت.  ما همراه با آنها علیه جنگ پوتین و برای صلح تظاهرات کردیم.
این بزرگترین تظاهرات صلح از زمان تظاهرات علیه جنگ عراق در سال 2003 بود. در همان روزی که مردم علیه جنگ در برلین به خیابان ها آمدند، دولت فدرال با حمایت CDU/CSU بسته ای را ارائه کرد. اقداماتی که بزرگترین تسلیح مجدد آلمان از زمان پایان جنگ جهانی دوم بود.  ارتقای گسترده بوندس وهر به مردم اوکراین کمکی نخواهد کرد.  سلاح های جدیدی که قرار است خریداری شوند، از اوکراینی ها در مبارزه و حق دفاع از خود حمایت نمی کنند.  در حال حاضر "هزینه های دفاعی" هر 30 کشور ناتو تقریباً 20 برابر بیشتر از هزینه های دفاعی روسیه است.  دستیابی به تسلیحات متعارف مانند جت های جنگنده و هواپیماهای بدون سرنشین با قابلیت حمل سلاح به عنوان یک عامل بازدارنده تحت بلوک های نظامی هسته ای بی معنی است.  کشورهای ناتو، از جمله آلمان، قبل از سال 2014، یعنی مدت ها قبل از شروع درگیری در اوکراین، به طور قابل توجهی هزینه های تسلیحاتی خود را افزایش دادند.  بخش‌هایی از طرح‌های تسلیحاتی را می‌توان در توافقنامه ائتلاف، بسیار قبل از اولین هشدارها درباره تهاجم قریب‌الوقوع روسیه، یافت.  با این حال، این جنگ و تصاویر وحشتناک کشته شدگان و ویرانی ها در اوکراین نمی تواند توجیهی برای تغییر ریشه ای در سیاست خارجی آلمان و بالاترین افزایش هزینه های تسلیحاتی آلمان از زمان جنگ جهانی دوم - حتی اگر از طریق اصلاح قانون اساسی - باشد.

 چنین چرخشی 180 درجه ای در سیاست خارجی آلمان، با پیامدهای دراماتیکی برای سیاست داخلی - برای دولت رفاه، برای آزادی و انسانیت - بدون یک بحث اجتماعی گسترده، بدون یک بحث پارلمانی، حتی بدون بحث در حزب، خواهد بود. یک رسوایی دموکراتیک-سیاسی!
به جای تصمیماتی که تقریباً یک شبه و در محافل کوچک گرفته می شود، ما خواستار یک بحث گسترده دموکراتیک در مورد یک مفهوم امنیتی جامع هستیم که شامل امنیت در برابر حملات نظامی و همچنین جنبه های همه گیر و زیست محیطی است و مبتنی بر مفهوم وحدت امنیت و امنیت است. توسعه مشترک دروغ است

 ما با جنگ و رنج بی پایان، با آوارگی، با فقر و ناامنی اجتماعی، با یک بیماری همه گیر جهانی مواجه هستیم که نشان داده است چگونه سیستم های بهداشتی ما به لبه لبه دوخته شده اند، با زیرساخت های عمومی که بی توجهی به آن برای چندین دهه امروز برای ما گران تمام شده است. صحنه فرهنگی که بر روی لثه ها قدم می زند و با فاجعه اقلیمی که در مرزهای ملی متوقف نمی شود و نیاز به سرمایه گذاری های عظیم در فناوری های آینده و تقویت اجتماعی دارد.  تسلیحاتی که برای چندین دهه برنامه ریزی شده است، به مرگ در اوکراین پایان نمی دهد، جهان ما را صلح آمیزتر و امن تر نمی کند.  ما نمی توانیم آنها را به نام آینده بپردازیم.

 اینجا را امضا کنید: https://derappel.de/
در اولین روز پس از انتشار، تقریباً ۲۰۰۰۰ نفر "فراخوان علیه برنامه‌های تسلیح مجدد دولت آلمان" را امضا کردند.
کمتر از یک ماه پیش، روسیه به اوکراین حمله کرد. بلافاصله بعد از آن صدراعظم آلمان آقای شولز از یک نقطه عطف صحبت می کند و می خواهد ارتش آلمان را تقویت کند. بودجه ویژه ۱۰۰ میلیارد یورویی برای ارتقای ارتش آلمان قرار است در قانون اساسی نوشته شود. قرار است «بودجه دفاعی» به دو درصد تولید ناخالص داخلی افزایش یابد. اکنون اعتراضاتی برعلیه آن بوجود آمده است، حتی در کابینه دولت!
در فراخوانی که روز سه شنبه (۲۲ مارس) منتشر شد، آمده است: "افزایش بودجه دفاعی و بدنبال آن تدارک تسلیحاتی که برای دهه‌ها برنامه‌ریزی شده است، به مرگ در اوکراین پایان نمی‌دهد، جهان ما را صلح آمیزتر و امن تر نمی‌کند."
به بیان واضحتر، نویسندگان در فراخوان، تهاجم روسیه به اوکراین را که با هیچ دلیلی قابل توجیه نیست، محکوم می‌کنند. توجیه‌هات پوتین برای شروع جنگ «دروغ و تبلیغات» است و او «مسئولیت کامل کشته شدگان و آوارگان جنگی را بر عهده دارد».
در فراخوان آمده است که: با وجود وقوع این جنگ و تصاویر وحشتناک کشته‌شدگان و ویرانی‌ها در اوکراین، « تغییر اساسی در سیاست خارجی آلمان و بالا بردن بودجه تسلیحاتی آلمان به بیشترین حد خود از زمان جنگ جهانی دوم، قابل توجیه نیست - حتی اگر از طریق اصلاح قانون اساسی بپیش برده شود! ".این سلاح‌ها نمی‌توانند از اوکراینی‌ها در نبردشان برای دفاع از حق خود، حمایت کنند.
کشورهای ناتو و از جمله آلمان، قبل از سال ۲۰۱۴، یعنی مدت‌ها قبل از شروع جنگ اوکراین، شروع به افزایش چشمگیر هزینه‌های تسلیحاتی خود کرده بودند. در این فراخوان همچنین آمده است که: «بخش‌هایی از برنامه‌های تسلیحاتی را می‌توان از قبل در توافقنامه ائتلاف حکومت کنونی آلمان یافت، یعنی بسیار قبل از اولین هشدارها در مورد تهاجم قریب‌الوقوع روسیه به اوکراین.»
نویسندگان این فراخوان همچنین به این اشاره می کنند که هزینه های نظامی همه ۳۰  کشور ناتو رویهم، تقریباً بیست برابر بودجه نظامی روسیه است. کارگزاران این فراخوان می ترسند که افزایش گسترده هزینه های تسلیحاتی آلمان، همراه با اعلام دولت مبنی بر پایبندی "سیاست عدم استقراض از بانک مرکزی، "خطر کاهش گسترده در بخش‌های اجتماعی، فرهنگی و عمومی را به دنبال داشته باشد."
از سوی دیگر، این فراخوان خواستار اینستکه یک "بحث دموکراتیک گسترده در مورد مفهوم طرح امنیت جامعه در برابر حملات نظامی احتمالی و همچنین مشکل پاندمی بیماریها و معضلات زیست محیطی " صورت گیرد. نه به تسلیحات و آری به امنیت و عدالت اجتماعی، از مهمترین بندهای قانون اساسی هستند.
این درخواست توسط سیاستمدارانی از حزب سوسیال دمکرات آلمان، خانم آندریا ایپسیلانتی و آقای یان دیرن، از حزب چپ آلمان خانم جولیا شرام، و جامعه شناس آقای کلاوس دور و همچنین توسط آقای اینگار سولتی از بنیاد رزا لوکزامبورگ، راه اندازی شد.
دانشمندان متعددی از جمله آقای استفان لسنیچ جامعه شناس، آقای ولفگانگ داوبلر، حقوقدان، آقای کریستوف بوتروگ، اولریش برند و آقای فرانک دپه، دانشمندان علوم سیاسی، آقای کریستین زلر جغرافیدان اقتصادی و آقای کرم شامبرگر، دانشمند ارتباطات، جزو اولین کسانی بودند که امضا کردند.
خانم مارگوت کاسمان، رئیس سابق شورای کلیسای آلمان و آقای آندریاس لوب هودپول، عضو کمیته مرکزی کاتولیک‌های آلمان و عضو شورای اخلاق آلمان، نیز این فراخوان را امضا کردند.
اعضای مختلف حزب چپ آلمان، اولین کسانی بودند که این درخواست را به رهبری آقای گرگور گیزی از حزب چپ آلمان، امضا کردند.
در میان امضاکنندگان اما سیاستمدارانی از احزاب حاکم سوسیال دمکرات و حزب سبزها نیز وجود دارند. شناخته شده ترین آنها از حزب سبزها خانم سارا لی هاینریش و آقای تیمون دزینوس، سخنگویان فدرال جوانان سبز، و آقای هانس کریستین استروبله کهنه سرباز حزب سبز، هستند.
علاوه بر آن، دبیران محلی اتحادیه و شوراهای کاری، نمایندگانی از بخش اتحادیه کارگری عبارتند از: معاون رئیس سندیکا آقای آندریاس کلر، رئیس بخش نوردراین-وستفالن سندیکا، خانم گابریله اشمیت، رئیس سابق سندیکای فلزکاران، آقای یورگن پیترز و همچنین عضو هیئت مدیره اتحادیه سندکاهایی آلمان خانم آنلی بانتنباخ عضو هیئت مدیره، این فراخوان را امضا کردند.
همچنین نویسندگان مشهوری چون: خانم کاترین روگلا و آقای اویگن روگه، ناشر یورگ ساندرمایر، روزنامه نگاران خانم شیدا کرت و آقای گونتر والراف نیز این فراخوان را امضا کردند.
همچنین هنرپیشگانی چون: خانم کورینا هارفوش، خانم کاتیا ریمان، خانم آنت فریر و آقای رابرت استادلوبر، کارگردانان تئاتر آقای میلو راو و آقای فلکر لوش، هنرمند کاباره، مکس اوتوف و نوازندگان آقای بلا بی. از گروه "آرزتن"، آقای سباستین کرومبیگل از گروه "شاهزاده‌ها" آقای تورستن شولتس از گروه "بیت استیک" و نوازنده و فعال صلح آقای کنستانتین وکر نیز در لیست امضا کنندگان حضور دارند،.
اولین 23 سازمانی که به عنوان امضا کنندگان ظاهر شدند، عبارتند از: اتک، دی فالکن، گروه چپ دمکرات،گروه مسیحی باواریا، موسسه همبستگی مدرن، گروه بینالمللی مدیکو، و انجمن پزشکان دموکراتیک.
 منبع اصلی:

https://www.kommunisten.de/rubriken/aus-den-bewegungen/8476-appell-gege…