هیئت سیاسی - اجرائی حزب چپ ایران (فدائیان خلق) روز جهانی کارگر را کە نماد همبستگی و مبارزە‌ی مشترک جنبش جهانی کارگری در مقابل ستم و استثمار سرمایە‌داری، تبعیض و بی‌عدالتی است بە شما کارگران، مزد و حقوق بگیران و مردم ایران، شادباش می‌گوید و از مبارزات شما برای آزادی، رفاە، عدالت اجتماعی و جامعەای فارغ از استثمار، ستم، تبعیض و بی‌عدالتی قاطعانە حمایت می‌کند. دفاع از خواسته‌ها و حقوق کارگران و مزد‌بگیران از اهداف برنامە‌ای حزب ماست.

تعرض دولت و کارفرمایان بە حقوق کارگران و زحمتکشان در سال گذشتە نیز تداوم یافت و تشدید شد. شما در سال گذشتە با برپایی قریب به چهار هزار اعتصاب و اعتراض در سراسر کشور بیزاری خود را نسبت بە سیاست‌های ضد کارگری حکومت و فقر و فلاکت حاکم بر جامعه‌ ابراز داشتید و با استبداد، سرکوب و بی‌عدالتی بە مبارزە برخاستید.

برگزاری و گرامی‌داشت اول ماە مە (١١ اردیبهشت) روز همبستگی جهانی کارگران قریب به یک قرن در ایران سابقە دارد و کشور ما از این جهت در میان کشورهای منطقە پیشتاز بوده و سابقەای بە درازای تشکیل نخستین اتحادیە‌ها و سازمان‌های کارگری در دوران انقلاب مشروطە دارد.

در گذشته کارگران ایران ناچار بودند مانند سایر کارگران جهان ١٠ تا ١٤ ساعت با دستمزدهای ناچیز، بدون هر نوع حمایت قانونی و در شرایط بسیار طاقت‌فرساتر از روزگار کنونی کار و زندگی کنند. اما در اثر متشکل شدن در سندیکاها و احزاب و با سازماندهی مبارزات خود به‌تدریج توانستند موقعیت‌شان را بهبود ببخشند. تصویب نخستین قانون کار ایران در سال ١٣٢٥، نتیجە‌ی مبارزات درخشان و فعالیت سازمانیافتە‌ی یک دورە‌ مبارزە‌ی ٢٥ ساله بود.

اتحادیە‌ها، احزاب، نشریات کارگری و مترقی از بدو تاسیس در سازماندهی و برگزاری روز جهانی کارگر و آشنا کردن آنان با این روز و با حقوق سیاسی و طبقاتی‌شان و مبارزه‌ی متشکل آنان نقش عمدەای داشتند. تصویب قوانین کار و بیمە‌های اجتماعی‌ نتیجە‌ی تلاش‌های فداکارانە و سازمانگرانە‌ی سازمان‌های سیاسی و سندیکایی و متشکل شدن کارگران و مزد‌بگیران در آن‌هاست.

بدون وجود تشکیلات و مبارزات متشکل و سازمانیافتە، سرمایە‌داران و دولت‌ها هرگز حاضر بە پذیرفتن قوانین کار و بیمە‌های اجتماعی نمی‌شدند، کما‌این‌کە بعد از هر سرکوبی یورش دولت‌ها برای باز‌پس گرفتن قوانین حمایتی و دستآورد‌های مبارزاتی کارگران بە جریان افتادە‌است و این یورش در جمهوری اسلامی بیش از چهار دهە است کە همراە با سرکوب سازمان‌های کارگری و استقرار استبداد و اختناق دنبال می‌شود.

در طول صد سال گذشتە هزاران تن از کارگران و اعضای سندیکاها و احزاب و سازمان‌های کارگری توسط رژیم‌های استبدادی و سرکوبگر حاکم بر ایران، در زندان‌ها و خیابان‌های شهر‌های کشور بە دلیل دفاع از آزادی و عدالت اجتماعی و حقوق زحمتکشان بە قتل رسیدە و عدە‌ی زیاد دیگری متحمل زندان، شکنجە، تبعید و اخراج از کار شدەاند. تعدادی از آنان در روز کارگر در هنگام تظاهرات بە قتل رسیدە‌اند. هم اکنون نیز دەها کارگر و معلم و مزدبگیر و مبارز جنبش کارگری به‌خاطر دفاع از حقوق زحمتکشان در زندان بە سر می‌برند و تعداد آنان نیز رو بە افزایش است. محکومیت رسول بداقی بە ٥ سال زندان در ٣٠ فروردین تازە‌ترین مورد از پیگرد پلیسی فعالان سندیکایی است کە مطمئنا آخرین هم نخواهد بود. یاد همە‌ی آنانی را کە دیگر در میان ما نیستند، گرامی بداریم و برای رهایی آنانی کە در اسارت رژیم جمهوری اسلامی هستند، متحدانە مبارزە کنیم.

بە رغم هزاران اعتصاب و اعتراض سالانە‌ی شما رژیم توانستە‌است اکثر قوانین حمایتی و اجتماعی را از میان بردارد، دستمزدها را زیر خط فقر منجمد نماید و امنیت شغلی نیروی کار را سلب کند، تبعیضات مزدی جنسیتی علیە زنان را تشدید کند، کودکان را از تحصیل محروم و روانە‌ی بازار کار کند، سرمایە‌های تأمین اجتماعی را غارت کند و دەها میلیون نفر را بە زیر خط فقر و فقر مطلق براند. هم‌چنین کارفرمایان را آزاد گذاشتە تا فشار و استثمار کارگران‌ را افزایش دهند و حقوق آنان را پایمال کنند. این وضعیت به‌خاطر وجود استبداد و اختناق و سرکوب آزادی های اساسی و سازمان‌های کارگری از یک‌سو و نداشتن تشکل از سوی دیگر است.

شرط خاتمە دادن بە این وضعیت طاقت فرسا و رهایی از زندگی در زیر خط فقر و بهره‌مند شدن کارگران و مزد و حقوق بگیران از شرایط کاری مناسب و زندگی انسانی و رفاە و آزادی، مبارزە‌ی متحدانە و متشکل سازمان‌یافتە و دوری از تفرقە و پراکندگی است.

کارگران مبارز!
در سال گذشتە هر کجا متحدانەتر و متشکل تر و پیگیرانەتر اعتراض کردید، نتیجە‌ی بهتری بە دست آمد. لغو خصوصی سازی هفت‌تپە بە رغم مخالفت صاحبان قدرت و ثروت نتیجە‌ی مبارزات متحدانە‌ی کارگران هفت‌تپە بود. عقب نشینی شماری از صاحبان شرکت‌های پتروشیمی و نفتی بدون اعتصاب طولانی و هم‌زمان کارگران دەها شرکت امکان‌پذیر نمی‌شد.

کارگرانی کە می‌توانند بە رغم سرکوب و نداشتن امنیت شغلی و حمایت قانونی در یک سال ٤٠٠٠ اعتصاب و اعتراض برپا دارند، ظرفیت متشکل شدن در وضعیت کنونی را هم دارند. تجمع‌هایی کە هنگام اعتراضات برپا می‌شود، مجمعی است برای ایجاد تشکیلات. انتخاب نمایندگان موردی مفید است، ولی کافی نیست. تشکلی مؤثر است کە حداقل بە مدت یک سال بتواند مطالبات را پیگیری نماید. اگر کارگران با وجود هزاران اعتصاب نتوانستەاند تعرض حکومت و سرمایە داران بە حقوق شان را عقب برانند و بە خیلی از مطالبات شان برسند، بە دلیل نداشتن تشکل، کافی نبودن سطح همبستگی و هماهنگی میان اعتصابات متعدد ولی پراکندە است. بدون داشتن تشکل، همبستگی و هماهنگی میان اعتراضات، نمی‌توان بە نتایج مطلوب رسید.

معلمان اگر می‌توانند در ظرف کمتر از یک سال ١١ اعتصاب و اعتراض سراسری و در یک روز در ٢٠٠ شهر اعتصاب راە بیندازند و انسجام خود را بە‌رغم همە‌ی حملات و دسیسە‌های نهادها و عوامل امنیتی حفظ کنند، به‌خاطر داشتن تشکل سراسری است.

اعتصاب طولانی کارگران پیمانی نفت در سال گذشتە به دلیل نداشتن تشکل پایدار به نتیجه مطلوب نرسید و راه برای شکستن آن توسط اعتصاب شکنان بە آسانی میسر شد. بدون تشکل نمی‌توان دستآوردهای اعتصابات را تثبیت نمود.

جمهوری اسلامی با حاکم نمودن اختناق و استبداد توانستە‌است سندیکاها و شوراها و احزاب کارگری را سرکوب و حقوق زحمتکشان را لگد‌مال کند. هم از این رو تلفیق مبارزە برای حقوق مطالباتی و سندیکایی با مبارزە علیە استبداد برای زحمتکشان اهمیت حیاتی دارد. از یاد نبریم کە سندیکاهای کارگری در همە کشورها پرچم‌دار جنبش های ضد استبدادی و جنبش دموکراسی‌خواهانە بودەاند.

سیاست هستی سوز هسته‌ای جمهوری اسلامی و تحریم‌های مخرب آمریکا تاکنون مصائب سنگینی را بر مردم ما و بیش از همه بر کارگران و زحمتکشان کشورمان تحمیل کرده‌است. اکنون تداوم سیاست های زیانبار گذشته در مذاکرات جاری، چشم انداز توافق را تماماً کدر کرده‌است. عدم توافق، کشور ما را با روزهای بس تلخ‌تری مواجه خواهد کرد. روز کارگر را به روز اعتراض علیه سیاست هسته‌ای جمهوری اسلامی، علیه تحریم‌ها، برای توافق و برای تخصیص امکانات حاصل از توافق به سازندگی و معیشت مردم تبدیل کنید.

روز جهانی کارگر مظهر و نماد همبستگی است برای تأکید مجدد جنبش جهانی کارگری بر مبارزە مشترک علیە ستم و بیداد نظام سرمایەداری و دولت‌های حامی آن، علیە استثمار، بیعدالتی، تبعیض، فقر، جنگ و تجاوز، استبداد و خودکامگی و دفاع مشترک از آزادی، رفاە، صلح و دوستی میان ملل جهان و حمایت از محیط زیست.

امسال در حالی روز همبستگی جهانی را برگزار خواهیم کرد کە تجاوز روسیە بە اوکراین و چگونگی برخورد با آن اختلافاتی را در درون جنبش کارگری به‌وجود آوردە است. قربانیان اصلی تجاوز روسیه به اوکراین و سهم مخرب "غرب" در بروز این جنگ و تداوم آن، مردم اوکراین و روسیه، و در درجۀ نخست زحمتکشان دو کشور اند. همراه با همه‌ی مردم صلحدوست جهان در همبستگی با مردم اوکراین و روسیه در روز کارگر فریاد خود را علیە این جنگ بلند کنیم و خواهان توقف جنگ و برقراری صلح از راە مذاکرە شویم.

فشار و سرکوب علیە فعالان کارگری نیز با نزدیک شدن روز کارگر تشدید شدە است. بازداشت ٦ تن از فعالان کارگری در هفتە های گذشتە و بازداشت علیرضا ثقفی و هالە صفرزادە از تازە‌ترین تعرضات بە فعالان کارگری است. تعرض بە فعالان و تشکل‌های سندیکایی روز بە روز بیشتر شدە است. تعداد زیادی از فعالان تشکل‌های معلمان با جعل اتهامات واهی بە زندان و مجازات‌های سنگین محکوم شده اند و برای شمار دیگری در حال پروندە سازی هستند. فشار بە زندانیان نیز تشدید شدە، به‌طوری کە حتی از فرستادن زندانیانی کە دچار بیماری شدید هستند، بە بیمارستان جلوگیری می کنند. جلوگیری از درمان نیز بە شکنجە های پیشین افزودە شدە است.

حزب چپ ایران (فدائیان خلق) به عنوان نیروئی چپ و سوسیالیست همراه کارگران و زحمتکشان ایران سرکوب و پیگرد و زندانی کردن فعالان کارگری و رهبران شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان را محکوم می کند. ما به همراه کارگران و زحمتکشان برای آزادی آنان و آزادی سایر زندانیان مدنی و سیاسی و توقف اخراج کارگران حق طلب به مبارزه ادامه خواهیم داد. هیچ کس حق ندارد مانع تشکیل اتحادیە و اعتصاب و اعتراض کارگران شود و کسی را بە دلیل فعالیت اتحادیەای و مطالبە‌گری تحت پیگرد قرار دهد.

روز کارگر امسال را بە روز اعتراض دستە جمعی بە استبداد و بیعدالتی، اعتراض بە ممنوعیت برگزاری اجتماعات در روز جهانی کارگر و زیر پا نهادن حق تشکل و اعتصاب، اعتراض بە سیاست بی‌حقوق‌سازی نیروی کار، بە تغییر قانون بازنشستگی، بە منجمد کردن دستمزدها در زیر خط فقر، بە عدم پرداخت بە موقع دستمزدها و منطقەای و توافقی کردن آن بە قراردادهای اسارتبار تبدیل کنیم.