هوشنگ ابتهاج شاعر سرشناس کشورمان در سن ۹۵ سالگی درگذشت. یلدا ابتهاج، دختر سایه بامداد چهارشنبه ۱۹ مردادماه ۱۴۰۱ در صفحه اینستاگرام خود از درگذشت پدرش خبر داد.

هوشنگ ابتهاج از جمله شاعران برجسته‌ی کشورما و از پیشینیان نسلی بود که در دهه بیست پای به عرصه‌ی شعر نهادند و تاثیری به‌سزا و ماندگار در شعر و ادب ایران گذاشتند. سایه یکی از برجسته‌ترین‌‌ها در کنار شاملو، اخوان، کسرائی و دیگران بود که بعد از نیما  شعر ایران را دگرگون ساختند. با مرگ سایه اخرین بازمانده‌ی آن نسل چشم بر جهان فرو بست.

هوشنگ ابتهاج، سایه، هم‌چون معاصران دیگر خود در تاریخ ادبیات ایران ماندگار خواهد بود.

هوشنگ ابتهاج متولد ۱۳۰۶ شمسی در رشت بود. در همین شهر هم دوره تحصیلات دبستان را پشت سر گذاشت و دبیرستان را در تهران گذراند. او در همین دوران اولین دفتر شعر خود را با نام «نخستین نغمه‌ها» منتشر کرد. اما آن‌چه نام او را در آغاز دهه سی پر‌آوازه کرد، دفتر شعر او «شبگیر» بود.اشعار این دفتر هنوز هم زمزمهی کسانی است که در کاروان رهروان آینده گام برمی دارند و در اندیشه‌ی بر انداختن طرحی نو هستند. سایه در دهه‌های بعد علاوه بر ادامه تجربه‌ی شعر نو، با تاکید بر میراث شعری زبان فارسی و قابلیت‌های متنوع آن، کار در قالب‌های شعری متفاوت را ادامه داد و به یکی از تواناترین عزلسرایان معاصر ایران تبدیل شد.

از مهم‌ترین آثار هوشنگ ابتهاج تصحیح او از غزل‌های حافظ است که با عنوان «حافظ به سعی سایه» نخستین بار در ۱۳۷۲ شمسی توسط نشر کارنامه به‌چاپ رسید و بار دیگر با تجدیدنظر و تصحیحات تازه منتشر شد. سایه سال‌های زیادی از عمر خود را صرف پژوهش و حافظ‌ شناسی کرده که این کتاب حاصل تمام آن زحاتی است که سایه در مقدمه آن را به همسرش پیشکش کرده‌است.

اشعار سایه از ویژگی‌های خاص خود برخوردار است. شعر سایه در همه‌ی عرصه‌ها، با هر قالبی، از درون‌مایه‌ای تازه و ابتکاری برخوردار است. زبان و بیان سایه منحصر به خود او و از بداعت خاصی برخوردار است و روان مثل یک جویبار دلنشین است.

هرگز نمیرد انکه دلش زنده شد به عشق
نام و یادش گرامی‌باد