اعتراضاتی کە پس از قتل مهسا امینی از شهر سقز زادگاە او شروع شد، بە سرعت برق و باد بە دەها شهر خرد کلان کشور از تهران، مشهد، کرمان، بندرعباس، ساری، تبریز تا قم، قشم، کیش... سرایت کرد و بە یک خیزش سراسری علیە حجاب اجباری، تبعیض جنسیتی و دیکتاتوری و خودکامگی تبدیل شد. خیزشی کە گروەهای مختلف اجتماعی در آن حضور  چشمگیری دارند و جوانان و زنان نقش عمدە را در آن ایفا می کنند. این خیزش بە رغم تفاوتهایی کە از لحاظ ترکیب اجتماعی و مطالباتی با جنبش های قبلی دارد ولی اشتراکات بسیار نزدیکی با هم در مورد برخورد با استبداد و آزادی دارند. می توان گفت وجە مشترک همە جنبشهایی کە در دو دهە اخیر رخ دادەاند آزادی و دمکراسی است. مسئلە آزادی بە این دلیل در خیزش جاری برجستە تر است چون استبداد و تبعیض و سرکوب و اعدام طی یک سال اخیر تشدید و فشار بە زنان بە حد اعلا رسیدە است. در پنجمین روز جنبش در حالی کە شاهد پیوستن مردم شهرهای بسیار بە آن هستیم و زنان در خیابانها روسری های خود را در اعتراض بە حجاب اجباری و تبعیض و نابرابری بە آتش می کشند و دامنە حمایت از جنبش بە بسیاری از کشورها و تریبون مجمع عمومی سازمان ملل رسیدە است، مقامات ارشد حکومتی بیشرمانە مشغول دروغ پراکنی و منتسب کردن زنان و مردان آزادە بە کشورهای خارجی و در حال زمینە سازی برای برخورد بیشتر با تظاهر کنندگان هستند. باید با ادامە و گسترش اعتراضات توطئە های متحجرین حاکم را نقش بر آب کرد و از دست آوردهای تاکنونی خیزش دفاع کرد. تجربە خیزش جاری نشان داد کە با اتحاد و همبستگی و تداوم مبارزە می توان در هر زمینەای پیروز شد. نە تنها برای لغو کامل حجاب اجباری بلکە برای پیروزی بر استبداد و بی عدالتی، راهی جز این و تلاش برای گستردە تر کردن پایگاە اجتماعی خیزش قابل تصور نیست!میدان را تا پیروزی نباید خالی کرد!