کمی بوسه بریز

     در گلویِ سحرم

              که

       سخت بیزارم

از این هرچه هایی

             که

       نمی دانم

به وقت خورشید اما

    با شاخه گُلی

       تو را

به مهمانیِ یک جهان غزل

قطره آبی و یک سینی

       خنده وُ رقص

        تا

      نباشی دیگر

روزه دارِ زور وُ دروغ

           تا فردا

     کمی صبر کن

      پروانه ها هنوز

آغوشِ سبزِ عشق را

     بربامِ سیاهِ عزا

             نرقصیده اند

کنار روشنایِ شمعی بی دریغ

      آغوش بگشای

تو ای دخترک دریا دل

    آغوش بگشا

       حتا مقوایی

    با دست‌هایی باز

       چرا که

         تردید

واژه ای غریب است

           در

فصولِ خنده های تو

09/10/2022

یک توضیح:

 کلیپی را در صدای آمریکا دیدم که دختری نوجوان روی یک مقوا نوشته بود: آغوش مجانی، در این دوران گذار از این حاکمیت جهل اسلامی، زیبایی و شجاعت این حرکت انسانی این نوجوان چنان دگرگونم کرد که نیمه شب این چکامه در من جاری شد.

رسول کمال