ایرانِ جوان

ضرب آهنگِ قلبت
      ترانه ای
        که
جویبارِ عشقی شد
        از بودن
          حتی
جلبک هایِ سیاه پوشِ حوض
          اینگونه
          ندیده اند
روئیدنِ سبزه هایِ هستی را
در آوازِ قوهایِ عاشق
          یک جهان
"حدیث" فریاد
          که
سرشتِ بودن را
با رقصِ "نیکا"
            همهمه ای
در فریادِ گیسوانِ "سارینا"
            آنگاه
              که
"ماهوی" پرواز
         شعله ای
      در شبانِ ظلمت
به حیرت در نشستند
        قاریانِ مرگ
     
         ندیدی مگر
         کاین گونه
در نوردید "اسرا"
       آغوشِ
ماه وُ آفتاب را
        با
قطره خونی که
          هزار
         هزار
"مهرشاد"
برادری خفته در خون
            تا
           نماند
       تنها با خویش
             ژینا
         در خاک