عکس‌هائی که از فرهاد میثمی طی روزهای اخیر منتشر شده‌است نشاندهنده وضع بسیار دردناک ایشان بعد از اعتصاب غذاری طولانی است. وزن فرهاد میثمی در اثر اعتصاب غذا به‌شدت کاهش پیدا کرده و جز پوست و استخوانی از او نمانده‌است. در نامه‌ای که از زندان ارسال کرده، از تلخ کردن آبی هم خبر داده است که ۱۰ روز آینده خواهد نوشید تا نشانه‌ای از «روزگار تلخ‌تر از زهری ، باشد جمهوری اسلامی بر مردم ایران تحمیل کرده‌است.

و در این نامه برخوست‌های خود، توقف اعدام‌ معترضان، آزادی شش زندانی سیاسی، محمد حبیبی (معلم)، ناهید شیربیشه (از مادران دادخواه)، رضا شهابی (کارگران اتوبوس‌رانی)، بهاره هدایت (دانشجوی ارشد)، مصطفی نیلی (وکیل دادگستری) و نیلوفر حامدی (خبرنگار)، پافشاری نموده‌است.

فرهاد میثمی نامه‌ی خود را با این عبارت آغاز کرده‌است: «برای روزهای زجرِ اندر زجرِ اندر زجر»

متن نامه فرهاد میثمی:

«برای روزهای زجرِ اندر زجرِ اندر زجر در دوره‌ای که حاکمان در هرسه عرصه‌ی امنیت جسم و جان، سفره و معیشت، و شأن و کرامت، چیزی جز زجر و رنج هر روزه و هرلحظه در بساط مردمان این سرزمین باقی نگذاشته‌اند، به سهم کوچک خود تلاشی را آغاز کردم تا بتوان در شرایطی، این زهر دم‌افزون را با کوششی جمعی به پادزهری بدل کرد. طی ده روز آتی، آبی را که می‌نوشم تلخ خواهم کرد به نشانه‌ی “روزگار تلخ‌تر از زهری” که از جمیع جهات برای همگان آفریده‌اند. همچنان برسر خواسته‌های سه‌گانه‌ام (توقف اعدام معترضان، آزادی ۶ زندانی سیاسی - مدنی و توقف آزارهای اجبار حجاب) برسر همان “مأموریت غیرممکن” خواهم ایستاد؛ باشد تا بعدترها به کوششی جمعی، “ممکن” شود. همچنان خواهم ماند … همچنان خواهم راند … دورها آوایی‌ست …

فرهاد میثمی، بهمن ۱۴۰۱، زندان رجایی‌شهر»

وضعیت فرهاد میثمی نشاندهنده‌ی وضعیت حاکم بر زندان‌های جمهوری اسلامی است. زندادنیان سیاسی آزاد باید گردند.