نه به جنگ، آری به آتش بس و مذاکره برای صلحی پایدار!
از صبح شنبه هفتم اکتبر، نیروهای حماس، با موشک‌ها و پهپادها و نیروی زمینی به مناطق مختلف اسرائیل و به‌ویژه شهرک‌های این کشور در جوار نوار غزه حمله کردند و برای اولین بار نیروهای حماس وارد بخش‌های مختلف شهرک‌های اسرائیلی شدند. تاکنون در جریان این حملات دست کم ۷۰۰ تن کشته و بیش از ۲۰۰۰ تن زخمی شده‌اند. این آمار با سرعت زیادی در حال افزایش است. فقط در محل جشنواره‌ی موسیقی در صحرای جنوب اسرائیل حداقل ۲۶۰ تن به قتل رسیده‌اند. در سمت مقابل، ارتش اسرائیل نیز در پاسخ به این حمله‌ی حماس، بخش‌های مختلف غزه را بمباران کرده است که در این رابطه تاکنون بیش از ۴۰۰ نفر کشته و ۱۶۰۰ نفر زخمی شده‌اند. موضع‌گیری‌های طرفین حکایت از تداوم عملیات جنگی از هر دو سو دارد.
هنوز اراده‌ی جدی منطقه‌ای و بین‌المللی برای متوقف کردن جنگ وجود ندارد: آمریکا و بسیاری از کشورهای اروپایی از جمله آلمان و فرانسه از دولت نتانیاهو بی قید و شرط حمایت کرده‌اند. دولت آمریکا اعلام کرده‌است که مهمات و تجهیزات در اختیار اسرائیل قرار خواهد داد و ناو هواپیمابر خود را به شرق مدیترانه اعزام نموده‌است. عربستان و قطر طرفین را به خویشتنداری دعوت کرده‌اند. چین خواستار اقدام جامعه جهانی برای جلوگیری از تشدید جنگ شده و ترکیه در تلاش میانجیگری بین دو طرف است. جمهوری اسلامی حمایت صریح و مستقیم خود را از حمله‌ی حماس اعلام کرده و مراسم جشن و پایکوبی در خیابان‌ها به راه انداخته‌است.
این جنگ در داخل اسرائیل توازن قوا را در شرائط فعلی به نفع دولت دست راستی نتانیاهو تغییر داده‌است. در حالی که این دولت در ماه‌های گذشته روزهای دشواری را از سر می‌گذراند، اعتراض‌ها به تصمیمات آن در رابطه با اصلاحات قضایی تا نیروهای ارتش این کشور نیز کشیده شده بود و دولت را به لحاظ سیاسی به وضعیت بن‌بست نزدیک کرده بود، حملات روز گذشته‌ی حماس موجبی برای انسجام در دفاع از امنیت اسرائیل و همراهی موضعی اپوزیسیون و ارتش این کشور با دولت نتانیاهو در مقابله با حماس شده‌است. از طرف دیگر، دول غربی و قبل از همه ایالات متحده بیش از پیش به پشتیبانی از دولت نتانیاهو ترغیب شده‌اند.
تنش در میان اسرائیل و فلسطین، زخم دیرینه‌ای است که در مقاطع مختلف هر بار با رخدادی تازه سر باز می‌کند. زمانی که اسرائیل غزه را با توپ و تانک به زندانی برای دو ملیون فلسطینی تبدیل می‌کند و تن به هیچ راه حل دموکراتیکی نمی‌دهد و دولت‌های اسرائیل به گسترش شهرک سازی بدون توجه به قطعنامه‌های بین‌المللی در مناطق اشغالی ادامه داده و حتی زندگی را برای ساکنین فلسطینی آن غیرقابل تحمل کرده اند، چنین واکنش‌های کور و خشمگینانه‌ای با تمام عواقب دهشتناک آن دور از انتظار نیست. از این قبیل اقدامات وحشیانه به‌کرات از طرف دولت‌های اسرائیل علیه فلسطینیان نیز سر زده‌است، اما به دلیل پشتوانه‌های نیرومند جهانی چندان در رسانه های قدرتمند بازتاب نداشته و عملا در مقابل آن سکوت شده‌است.
سکون نسبی و توقف دو ساله‌ی درگیری‌های نظامی این ظن را ایجاد کرده بود که با پیشرفت توافقاتی میان اسرائیل و دولت‌های منطقه، احتمال کاهش تنش‌ها وجود دارد. اما واقعیت این است که بدون پایان دادن به اشغال مناطق فلسطینی توسط دولت اسرائیل و به رسمیت شناختن حق حاکمیت مردم فلسطین بر سرنوشت خود، صلح بین دو طرف، تا زمانی که دولت اسرائیل تلاش دارد با نادیدە گرفتن قطعنامە‌های سازمان ملل اراده‌ی خود را یک‌طرفە بە فلسطینی‌ها تحمیل کند، ممکن نخواهد بود. توافقات سال‌های اخیر در میان اسرائیل، امارات متحده‌ی عربی، بحرین و آمریکا تحت عنوان «توافق ابراهیم»، هرچند در ظاهر قرار بود زمینه‌ساز تنش‌زدایی در منطقه باشد، اما در نهایت با حذف فلسطینی‌ها از معادلات، در حد توافقی نمادین میان دولت‌ها باقی ماند و در عمل هم نخواهد توانست در برقراری صلح میان اسرائیل و فلسطین مفید واقع شود.
قربانیان اصلی جنگ کنونی هم شهروندان عادی و مردمی هستند که در سرزمین‌های مربوط به دو سوی مخاصمه زندگی می‌کنند.
حزب چپ ایران از توقف فوری جنگ و خونریزی و کشتار در منطقه پشتیبانی می‌کند و خواهان برقراری آتش بس فوری و مذاکرە‌ی مستقیم برای حل اختلافات فلسطینی‌ها و اسرائیل می باشد. ما حل مناقشە‌ی میان فلسطین و اسرائیل از طریق جنگ را ناممکن می‌دانیم، همه‌ی نیروهای ترقیخواه و طرفدار ضلح در جهان و احزاب چپ و ملی را فرامی‌خوانیم برای توقف این جنگ پیش‌قدم شوند و خواستار صلح پایدار براساس راە حل تشکیل دو دولت و توافق میان فلسطینی‌ها و اسرائیل با دخالت سازمان ملل و اجرای قطعنامه‌های آن شوند. ما موضع جمهوری اسلامی را در دامن زدن به آتش جنگ، با توجه به اوضاع خطرناک منطقه و درگیری‌های دیگر منطقه‌ای، مغایر با منافع ملی مردم ایران و هدف برقراری یک صلح پایدار در خاورمیانه می‌دانیم.
هیئت سیاسی - اجرائی حزب چپ ایران
۱۷ مهر ۱۴۰۲ - ۹ اکتبر ۲۰۲۳