بحران معیشت بە مرز انفجار رسیدە است!

وقتی کە تودە زحمتکش را از تامین اجتماعی و حقوق بیکاری محروم و گرسنگی را بە آنها و خانوادە های شان تحمیل کنند، زمانی کە دستمزد کارگران آنقدر کم باشد کە کفاف هزینە زندگی یک هفتە از ماە آنها را ندهد، وقتی کە کارگر را بە زور از حق تشکل و سندیکا محروم و تشکل های حکومتی را بر آنها تحمیل کنند، وقتی کە قوانین حمایتی را بە بهانە های واهی از میان بر می دارند و روابط بردە دارانە را به جای آن حاکم می کنند، نباید انتظار داشت کە آنها شورش و انقلاب نکنند.
علی اصلانی رئیس شوراهای اسلامی کار استان البرز اخیرا بە خبرگزاری (ایسنا) گفتە است، ٢٦ هزار نفر در استان واجد شرایط گرفتن حقوق بیکاری شناختە شدەاند، با این وجود هنوز پولی از این بابت بە آنها پرداخت نشدە است و تنها بە کارگران وام یک میلیونی دادەاند. " از واریز بیمە بیکاری کرونا خبری نیست"؛ بنا بە گفتە وی هنوز اصولا پولی از طرف سازمان برنامە و بودجە بە صندوق تامین اجتماعی واریز نشدە است کە صندوق تامین اجتماعی آنرا بە حساب بیکاران مشمول بیمە بیکاری واریز کند.
این اظهارات در حالی بیان می شود کە در هفتە گذشتە یکی از مسئولین سازمان تامین اجتماعی از افراد مشمول دریافت حقوق بیکاری خواستە بود کە شماره ی حساب شان را برای واریز کردن حقوق بیکاری برای صندوق بیمە بیکاری بفرستند!
لازم بە ذکر است کە بنا بە آماری کە چندی پیش از طرف یکی از مسئولین صندوق بیمە بیکاری منتشر شد ٨٠٠ هزار نفر بعد از شیوع کرونا تقاضای پرداخت بیمە بیکاری کردە بودند. همچنین دو هفتە پیش نوبخت خبر از واریز پول بە حساب صندوق بیمە بیکاری دادە بود. گزارشات منتشر شدە دیگر نیز حاکی از آن اند کە اصولا با وجود گذشت بیش از دوماە از اعلام رسمی شیوع بیماری کرونا هنوز بە هیچ یک از بیکار شدگان واجد شرایط دریافت حقوق بیکاری صندوق مذکور پولی پرداخت نشدە و اعلام شمارە حساب و واریز کردن پول بە حساب صندوق توسط نوبخت ترفندی بیش برای سرگرم کردن و ایجاد امید کاذب در میان بیکار شدگان کرونایی بە جهت جلوگیری از طغیان آنها نبودە است. شواهد موجود حاکی از آن هستند کە اصولا بعد از فرمان روحانی مبنی بر شروع فعالیت های اقتصادی، دولت قصد پرداخت پول بیکاری بە کسی را ندارد. این در حالی است کە اکثر این بیکارشدگان ناخواستە امکان تامین معاش خانوادە های شان را ندارند و بسیاری از موسسات با وجود فرمان بازگشت بە کار دولت در موقعیتی نیستند کە بتوانند فعالیت های شان را از سر بگیرند و کارکنان شان بە سرکارهای شان برگردند.
آنهایی هم کە بە ناچار وام یک میلیونی را گرفتەاند باید آنرا با کسر کردن از یارانە هایشان پس بدهند کە در واقع حکم پیشخور کردن یارانە ماهای آیندە شان را دارد. از آن وعدە دادن یارانە کە هنگام سە برابر کردن قیمت بنزین قول اش را بە کرات بە مردم دادند نیز خبری نیست و حکومت گویا قصد دارد با استفادە از فرصتی کە وضعیت کرونایی بوجود آوردە، آن را نیز قطع و صرف امور ماجراجویانە و زیانبار خود کند. تداوم اعتراضات با وجود سایە سنگین شوم بیماری کرونا بر سر مردم و مبارزات اجتماعی، ادامە بی وقفە اعتراضات زحمت کشان حاکی از تحمل ناپذیر شدن وضعیت کنونی است.
کرونا می توانست مجالی باشد برای حکومت تا با بهرە گرفتن از فضای روانی کە این بیماری بوجود آوردە است، با انجام اقداماتی اعتراضات فزایندە اجتماعی علیە حکومت را اندکی تقلیل و بە تعویق اندازد، با این وصف اما حکومت با عملکرد خود در این مدت ناتوانی اش را بیش از پیش آشکار و بە اعتراضات و نارضایتی ها دامن زد و گسترە معترضین و مخالفان حکومت را وسعت داد. نتیجتا وضعیت معیشتی اکثریت مردم کە حتی قبل از شیوع کرونا بە شدت بحرانی شدە بود، سە ماە بعد از آمدن کرونا از مرز بحران گذشتە و بە مرز انفجار رسیدە است.
در هنگام سە برابر شدن ناگهانی قیمت بنزین، بحران بە حدی حاد شدە بود کە بە اذعان دولتمردان ٦٠ میلیون نفر از جمعیت ٨٤ میلیونی کشور بدون اختصاص یارانە تازە قادر بە تامین معیشت شان نبودند. ظاهرا یکی از اهداف گران کردن بنزین نیز بە ادعای سران حکومت اختصاص درآمدهای ناشی از گرانی بنزین ایجاد منبع درآمد برای پرداخت یارانە جدید بە درماندگان معیشتی بود. با وجود این وعدە اما ساعاتی پس از انتشار خبر گران شدن بنزین خیزشی علیە گران شدن بنزین و حکومت در بیش از ١٤٠ شهر کشور شروع شد، کە از طرف فرماندهان ارشد نیروهای امنیتی سرکوبگر از آن بعنوان "جنگ جهانی" علیە نظام و عناوینی از این قسم بکار گرفتە شد.
خیزش خود بخودی و فاقد رهبری آبان در اثر سرکوب خونین شرکت کنندگان در آن کە اکثرا از جوانان بیکار و بە تنگ آمدگان معیشتی در محلات فقیرنشین و کارگری شهرهای مختلف بودند، موقتا فرو نشاندە شد، با این همە زمینەهای آن نە تنها از بین نرفت بلکە بیشتر شد. بیماری کرونا و تبعات آن اگر پیش نمی آمد، ای چە بسا جنبشی بە مراتب وسیع تر زودتر از این دوبارە سربلند می کرد.
از آبان سال گذشتە تا کنون وضعیت معیشتی اکثریت بزرگ مردم دم بە دم وخیم تر و اوضاع اقتصادی کشور بحرانی تر شدە است. بیکاری بە سرعت در حال افزایش است و تعویق در پرداخت دستمزدها بە یک معضل سراسری فزایندە تبدیل شدە است. بیکاران و بی درآمدها بکلی بە حال خود رها شدەاند و تعداد گرسنگان و بی چیزان فزونی یافتەاند. نارضایتی و جو انفجاری اگر چە در میان مزدبگیران و بی چیزان و حاشیە نشینان بیشتر است، با این حال نارضایتی و اعتراض نسبت بە حکومت و وضعیتی کە در کشور حاکم کردە، در میان بخش های میانی جامعە، شمار زیادی از صاحبان واحدهای تولیدی کوچک و متوسط نیز دم بە دم در حال افزایش است و این گروە ها نیز با وجود اینکە حکومت سعی نمودە با از میان برداشتن حق و حقوق کارگران و ثابت نگاە داشتن دستمزدها و ارزان کردن نیروی کار دهان آنها را ببندد، فهمیدەاند کە تحمل وضعیت نە بە سود آنهاست و نە دیگر ممکن! حالا دیگر بە جز عدە معدودی سرمایە دار رانتخوار، دلال و تاجر و سرکردگان نهادهای نظامی و سرکوب کە از وجود حکومت بە ثروت و قدرت رسیدەاند، سایر گروە های اجتماعی از حکومت یا روی برتافتەاند و یا ادامە حکومت را بە سود خود نمی بینند.
محمد رضا مرتضوی دبیرکل خانه صنعت، معدن و تجارت در برنامه رو در رو در صدا و سیما گفتە است:"من در این کشور چیزهایی می بینم که در هیج جا ندیده ام که اینها منجر به انقلاب در آینده می شود. دیگر از زمان محمود احمدی نژاد دزدی ها کاملا علنی شده و همین طور امتداد پیدا کرده و هر چقدر هم که می دزدند تمام نمی شود و در عوض کارگر را شلاق می زنند. کارخانه دار و سرمایه دار در این کشور یک ریال مالیات نمی دهند اما پرستار و کارگر فقیر هستند. در هیچ کجای دنیا چپاول ثروت مردم به دست عده ایی این گونه لجام گسیخته انجام نمی شود و چیزهایی در این کشور اتفاق افتاده که در هیچ جای دنیا نمونه آن نیست، باید ترسید از خشم مردم گرسنه و معترض به فساد و فحشا و فقر که در نهایت مردم را به قیام و انقلاب می کشاند. فقر در جامعه نتیجه تقسیم ناعادلانه ثروت در کشور هست و می بینم روزی که فقرا کاخ هایی را که با پول مردم ساخته شده را آتش می زنند".
آری این آن واقعیتی است کە در جامعە وجود دارد و حتی از دید نمایندە یک سازمان کارفرمایی هم پنهان نماندە است.
وقتی کە تودە زحمتکش را از تامین اجتماعی و حقوق بیکاری محروم و گرسنگی را بە آنها و خانوادە های شان تحمیل کنند، زمانی کە دستمزد کارگران آنقدر کم باشد کە کفاف هزینە زندگی یک هفتە از ماە آنها را ندهد، وقتی کە کارگر را بە زور از حق تشکل و سندیکا محروم و تشکل های حکومتی را بر آنها تحمیل کنند، وقتی کە قوانین حمایتی را بە بهانە های واهی از میان بر می دارند و روابط بردە دارانە را به جای آن حاکم می کنند، نباید انتظار داشت کە آنها شورش و انقلاب نکنند.
کرونا در کشور ما می تواند بنا بە دلایلی کە ذکر شد نقش محرک شتاب دهندە جنبش های اعتراضی – اجتماعی را داشتە باشد. این آن دلیل واقعی تداوم و تشدید سرکوب فعالین مبارز جنبش های اجتماعی است. حکومت ناکارآمد، فاسد و سرکوبگر در هر حال محکوم بە فناست.