توافقنامه ۲٥ساله با چین با خود حرف وحدیث های زیادی به همراه آورده است. حرف وحدیث هایی که صناری برای رهبر ارزش ندارد، و باعث خنده درونی او می گردد. توافق او از آن دسته گفته ها، نوشته ها و توافقاتی نیست که کسی جرئت کند مو از لای درز آن بگذراند، و یا این که مجلسیان گوش به فرمان از تصویب آن سر باز زنند!
اگر مخالفان رهبر معنای کلمات او را نمی دانند، حرجی نیست؛ بگذار ندانند، و هرچه دل تنگشان می خواهد بگویند. اما دولتیان ازرئیس جمهور تا رئیس مجلس و رئیس قوه قضاء هر حرف او را که با آن کلمه می سازد به خوبی می دانند و از شأن نزول آن با خبرند.
روحانی میداند که وظیفه دارد این توافق رهبر بصیر را که"حکمت آمیز" است، لایحه کند، به مجلس بفرستد و مجلس قالیباف می داند که باید بند بند این لایحه که خواست رهبراست را توتیای چشم سازد و آن را بصورت یک قطعنامه به اتفاق آرا تصویب نماید. قوه قضای منسوب به رئیسی نیز باید که درحمایت از آن سرب داغ در گلوی مخالفان این توافق نامه رهبری بریزد.
خامنه ای زمانی که هنوز خبری از تحریم برجام نبود "رهبرفرزانه"! در دیدار با رئیس جمهور چین گفت: «روابط استراتژیک ۲۵ ساله با چین کاملاً درست و حکمت آمیز است"!
"حکمت آمیز "کلمه ای که مانند حکم حکومتی عمل می کند .
"حکمت کلام امام خامنه ای و امام خمینی است که زیر پوست زمان و مکان را می بیینند و به نیابت از امام زمان (عج) جهان را مدیریت می کنند"
"حکمت، درک چیزها با یک احساس معنوی است و این همساز با ولایت فقیه است که در عین سیاسی بودن، معنوی نیز است. اساساً معنویت در نظر آیت الله خامنه‌ای، یک رکن رهبری و فرماندهی به شمار آمده است: «فرماندهی، یک امر معنوی، یک نوع رهبری، یک نوع اداره‌ی همه جانبه و یک چیز متکی به ذهن و احساس و عمل و جسم و روح و با سازماندهی و شکل سازمانىِ صحیح است"
از همین منظر است که خامنه ای این جمله‌ی خمینی: «خرمشهر را خدا آزاد کرد» را حکیمانه‌ترین و دقیق‌ترین سخن می خواند. اما از سوی دیگر، تأکید دارد خدایی که صدها دشواری را در طرفةالعینی حل می‌کند، یک قدم را می‌تواند سالیان دراز نگه دارد. بنابر این، رهبر الهی، هم چون رهبران مادی نیست که برای حل مشکلات در پی محاسبات مادی باشد؛ بلکه باید بتواند اراده‌ی الهی را ببیند و دست او را در هدایت خود ببیند و این جز با حکمت ممکن نیست.
از این روست که خامنه ای در دیدار با رئیس جمهور چین این کلمه کلیدی را به کار می گیرد و آن را بعنوان فصل الخطاب ضمیمه توافق خود با رهبر چین می سازد. به کسانی که باید بفهمند و می فهمند می دهد. کسانی چون روحانی که در آن دیدار حضور داشت و کسان دیگر که او را خوب می شناسند، و می دانند که در قاموس آدم یک دنده و لجوجی که امروز خود را نیمچه خدائی می داند، و امر بر او مشتبه شده که بهتر از همه صلاح رمه های خود میداند، جای سئوال نیست و تنها باید لبیک گفت. چرا که بصیرت هدیه ای خدائی است و حکمت مائده ای از آن ولی امر مسلمین.
جمله ای که از همان لحظه خارج شدن از دهان رهبر پاچه ورمالان حکومتی، مفسران کلمات قصار رهبر و کسانی که باید این کلمه "حکمت آمیز" رهبری را به انجام برسانند. کسانی که می دانستند زیر این کلام چه فلسفه ای خوابیده که یک سرش به صاحب الزمان و سر دیگرش به عرش وصل است، دست به کار شدند. چرا که در مقام"بصیرت و حکمت" که دو صفت مشخصه رهبری است، برای تصمیمات او هیچ راه برگشتی وجود ندارد !
جدیت کار بگونه ای بود که به فاصله اندک مدتی، لاریجانی رئیس مجلس و رئیس دفتر رهبر شال و کلاه کرده و توافقنامه سری اولیه را در لیفه تنبان جای داده به دستگاه رهبری چین بردند، تا بر جدیت خامنه ای در پیشبرد این توافق صحه بگذارند. همراه با تأکید خامنه ای که در این مملکت تنها یک نفر تصمیم می گیرد که او هم "منم "!
رئیس جمهور و وزیر خارجه تدارکاتچیان من هستند که بی اذن من حتی قادر به دادن یک چائی تلخ از آبدار خانه های خود هم نیستد.
در تمام مدتی که وزیر وکیل، رئیس و مرئوس به دنبال غربیان موس موس می کردند، رهبر با خنده ای موذیانه که نشان از خود شیفتگی او بعنوان فصل الخطاب دارد، سرگرم تدقیق و هماهنگی با طرف های چینی خود بود. طرحی که آرام آرام زیر نظر او و همپالگی های او تا امروز قدم به قدم پیش رفته و باید که نهائی شود و باید که در مجلس به تصویب برسد.
از این روست که باید اپوزیسیون و مردم معنای کلمات قصار رهبر را بفهمند و شأن نزول هر جمله را درک کنند. تا عاقبت بخیر شوند. توافق با چین را ساده نینگارند. قدر این تصمیم را بدانند و حرمت کلمات را نگاهدارند. تا به مصیبتی دچار نشوند. اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا تَوْفِيقَ الطَّاعَةِ
افزودن دیدگاه جدید