سال بسیار سخت و پر حادثە و حاشیە ١٤٠٠ دو روز دیگر بە پایان می رسد و سال نو آغاز می شود. سالی کە بە روشنی معلوم نیست چگونە بر مردم خواهد گذشت. اما قراین نشان می دهند کە سالی سخت تر از امسال را پیش رویمان داریم. ما امیدواریم و آرزو داریم کە سال جدید سال بهتری برای مردم باشد و مردم بتوانند در پرتو همبستگی و تشدید مبارزات آزادیخواهانە و حق طلبانە شان بر مشکلات متعددی کە رژیم ولایی بر آنان تحمیل کردە فائق آیند و مشکل اصلی را کە همانا رژیم استبدادی فقاهتی است از سر راە خود بردارند و راە را برای غلبە بر مشکلات و بحرانها و فقر و بی عدالتی بگشایند.
در سال جاری اعتراضات کارگری گسترش بی سابقەای یافت و مبارزات حق طلبانە زحمتکشان رشد چشمگیری پیدا نمود. با این همە رشد جنبش کارگری و گستردگی بی سابقە اعتراضات و اعتصابات بە دلیل سازمان نایافتگی و شدت سرکوب نتوانست تعرض دامنە دار حکومت را بکلی متوقف کند و اعتراضات را از حالت تدافعی بکلی خارج کند.
حرکت های تعرضی همچون اعتصابات کارگران پیمانی نفت، نیشکر هفت تپە، کارگران چند معدن ذغال سنگ و مس از جملە اعتراضاتی بودند کە از لاک تدافعی درآمدند و حالت تعرضی بە خود گرفتند و بعضا دست آوردهایی هم داشتند. کارگران هفت تپە توانستند با یک رشتە اعتصابات طولانی نیشکر هفت تپە را کە خصوصی شدە بود پس بگیرند. کارگران هپکو و آذرآب نیز موفق بە لغو خصوصی سازی این دو کارخانە شدند. کارگران پیمانی نفت با برپایی اعتصاب سراسری و طرح مطالبات تعرضی موفقیعت های بە دست آورند، ولی بخاطر فقدان تشکل پایدار هنوز نتوانستەاند بە همە اهداف اعتصاب شان برسند. مهمتری حرکت سالجاری اعتراضات پیاپی سراسی معلمان در ١٠٠ تا ٢٠٠ شهر کشور بود کە تحت رهبری شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان انجام شد و کل کشور را تحت تاثیر قرار داد و تحرکات بی سابقەای در جامعە را سبب گردید. تجربە فعالیت جنبش معلمان با ردیگر اهمیت سازمانیابی مستقلانە در جنبش کارگری را بە وضوح نشان داد.
با این همە با وجود این رژیم ستمگر و استثمارگر سال بە سال وضع مردم از هر لحاظ بدتر می شود و تا کنون نیز غیر از این نبودە است. کافی است وضع امسال مردم را با سال گذشتە مقایسە کنیم تا متوجە شویم کە تنها طی همین یک سال چقدر بحران و مشکل و درد و رنج اضافی سر مردم آوار کردەاند. چقدر زندان ها پرتر، اعدام ها بیشتر و فقر و بی عدالتی و تبعیضات فزون تر شدە اند.
پارسال تعداد کارگرانی کە تا شب عید دستمزدشان را نگرفتە بودند بسیار کمتر بود.
قیمت مواد خوراکی، کرایە و قیمت مسکن و دارو و درمان، پوشاک، برق و آب و گاز... در عید پارسال عموما نصف عید امسال بود. کسی انتظار برنج کیلویی ٨٥ هزار تومانی، تخم مرغ دانەای دو هزار تومانی را نداشت. اتوبوس خوابی و پشت بام خوابی هنوز باب نشدە بود و گوشت و مرغ هنوز برای دو سوم جمعیت کشور تبدیل بە رویا نشدە بود.
تعداد کودکان بازماندە از تحصیل و کودکان کار و خیابانی و شکاف طبقاتی و تعداد جمعیت زیر خط فقر و فقر مطلق کمتر از حالا بود. حال اگر سالهای ٩٨ و ٩٩ و سالهای پیشتر را هم مقایسە کنیم خواهیم دید کە بدتر شدن سال بە سال وضع مردم یک واقعیت است.
امسال نیز سالی مستثنی نخواهد بود. حتی انتظار می رود کە در اثر حذف ارز ترجیحی قیمتها و تورم بسیار بیشتر از امسال و سالهای پیشتر رشد کند، مگر اینکە مردم بتوانند بر این روند اثر بگذارند و نتیجە را بە سود خود رقم بزنند. البتە اعتراضات کارگری و اجتماعی هم در همە این سالها رشد پیدا کردە است و هر سال فزونتر و گستردە تر از سال پیش شدە اند. اما این اعتراضات بە دلیل پراکندگی و سازمان نایافتگی بیشترشان دست آوردهای اندکی داشتە اند و نە توانستە است معترضین را بە خواستە هایشان برساند و نە روند جاری را بکلی متوقف کند.
همین کە می بینیم دولت بە رغم همە اعتراضات هر وقت کە می خواهد قیمت خدمات و کالاها و دلار را بالا می برد و دستمزد و حقوق ها را تعدیل و قوانین حمایتی باقی ماندە را بە زیان حقوق کارگران تغییر می دهد و سوبسید کالاهای اساسی را بر می دارد و هر اعتراضی را با گلولە و زندان جواب می دهد بخاطر این است کە با یک نیروی سازمانیافتە منسجم مواجە نیست.
نارضایتی بسیار عمیق است، اعتراضات گستردە است و تمایل بە اعتراض روز بە روز بین نیروی کار بیشتر می شود، با این اوصاف می بینیم کە در شب عید هم دستمزد و حقوق و عیدی گروە کثیری از نیروی کار را حتی در شرکتهای پر سود نمی پردازند. نمایند آس و پاس کارگران شهرداری را کە پیگیر دستمزدهای پرداخت نشدە است، شب عیدی بە زندان می اندازند و برای آزادی موقت او یک میلیارد وثیقە تعیین می کنند. دیوان عدالت اداری "دادنامە" پشت دادنامە علیە کارگران صادر می کند
قوە قضایی هفتەای نیست کە چند حکم احضار و زندان برای رهبران شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان صادر نکند و همە این ها خلاف قوانین موجود هم هستند.
علت همە اینها فقدان سازمانیافتگی وسیع نیروی کار و پراکندگی مبارزات زحمتکشان است. باید همە هم و غم نیروی کار سازمان دادن خودش باشد. ظرفیت و تجربە بە قدر کافی برای انجام این مهم وجود دارد و بخشی از هزینە سازمانیابی هم تا کنون تحمل و پرداختە شدە و در حال پرداخت شدن است. وجود نیروی کار سازمان یافتە یگانە عاملی است کە می تواند هم نیروی کار را بە خواستە ها و حقوق اساسی اش برساند و هم سلطە استبداد سیاسی را از میان بردارد. اگر می خواهید دستمزد هایتان بطور واقعی افزایش پیدا کند، امنیت شغلی داشتە باشید و از بیمە و بازنشستگی و تامین اجتماعی برخوردار باشید و دستمزدتان بە موقع پرداخت شود، اگر نمی خواهید سال بە سال وضعتان بدتر شود باید خودتان را متشکل نمودە و برای آنها مبارزە کنید. راهی جز این وجود ندارد.
با تبریک نوروز و بهار خجستە و سالی بە از همە این سالها برای همە مردم ایران.
افزودن دیدگاه جدید