رفتن به محتوای اصلی

کار کودک: علل و عواقب تداوم فقر بخش دهم

کار کودک: علل و عواقب تداوم فقر بخش دهم
برنامۀ بین المللی برای محو کار کودک

2.4 هزینه ها و بهره های ریشه کنی کار کودک – ادامه

یکی از نتایج این مطالعه آن است که میانگین سن کودکان و نوجوانان 5 تا 14 ساله که در برنامه های ریشه کنی کار کودک حضور دارند، در سطح آمریکای لاتین 11 سال است. از این قرار یکی از اهداف این برنامه ها حفظ کودکان در مدرسه به مدت متوسط 4 سال، یعنی تا سن 14 سالگی است. از سوی دیگر، هزینۀ "فرصت کار کودکان" در کشورهای مختلف متفاوت است. در مطالعۀ حاضر میانگین این هزینه معادل 33 دلار در ماه در نظر گرفته شده است.

نکتۀ قابل توجه این است که طبق تحقیقات پساچاروپولوس (Psacharopoulos)، میانگین نرخ بازده تحصیلی برای کشورهای در حال توسعه حدوداً 0.11 برآورد شده است؛ یعنی به ازای هر سال تحصیل بیشتر، درآمد نیروی کار 11 درصد افزایش می یابد.

فرض کلی مطالعۀ حاضر این است که هر فرد به مدت 40 سال در بازار کار حضور دارد (در اصل در سن 15 سالگی) و بابت فروش نیروی کارش مزد دریافت می کند. این فرضی محتاطانه است، زیرا میانگین امید به زندگی در همه کشورهای مورد مطالعه از 60 سال بیشتر است. 

حقوق معیاری که برای محاسبات استفاده شده، متوسط حقوق ماهانه افراد شاغل 20 تا 60 سالۀ فاقد شرایط (یعنی کارگران با کمتر از 3 سال تحصیلات رسمی) است. این حقوق در کشورهای مختلف بسیار متفاوت است. در این مطالعه میانگین 129 دلار در ماه، منظور شده است.

نتایج حاصل مبتنی بر روش "هزینه-فایده" اند. هزینه های منظور شده شامل "هزینۀ فرصت کار" برای یک خانوار است، که چنان که گفته شد معادل 33 دلار در ماه و به مدت 4 سال است. به این هزینه باید 10 دلار در ماه اضافه شود تا هزینه های مستقیم آموزش (مواد مدرسه، حمل و نقل و غیره) پوشش داده شوند. پس جمعاً 43 دلار در هر ماه در یک دورۀ 4 ساله. برای محاسبۀ فایده، انتظار می رود که میانگین سالهای تحصیلی کودکانی که زیر پوشش برنامه های ریشه کنی کار کودک قرار می‌گیرند، 4 سال افزایش یابد. این به معنای افزایش درآمد ماهانه نیروی کار آینده آنها به میزان 57 (129*0.11*4) دلار به مدت 40 سال است. با این فرضها دیده می شود که جمع هزینۀ سالانۀ شرکت کودکان در برنامه های ریشه کنی کار کودک معادل 516 دلار و فایدۀ سالانۀ آن معادل 684 دلار است. اما نکتۀ مهم در این مقایسه این است که هزینه محدود به 4 سال و بنابراین معادل 2064 دلار است، در حالی که فایده یک دورۀ 40 ساله، معادل 27360 دلار را دربرمی گیرد. کوتاه این که فایدۀ سپردن کودکان به برنامه های ریشه کنی کار کودک (و ریشه کنی فقر)، صرفاً از جنبۀ اقتصادی، بیش از سیزده برابر هزینه های چنین برنامه ای (یعنی "فایدۀ" سپردن آنان به بازار کار) است.

چنان که دیده می شود، این نسبت بسیار بالا است، که نشان دهنده مزایای مهم [ادامۀ] تحصیل، چه برای کودک و چه برای خانوار است. از نقطه نظر ریشه کنی فقر کودکان و خانوار، یک حداقل 57 دلاری در ماه، مبلغ قابل توجهی است که به درآمد فرد و خانوار افزوده می شود، و می تواند کمکی نسبتاً مؤثر در برآورد نیازهای ضرور آنان باشد.

تردیدی نیست که برای دستیابی به این نتایج منطقاً باید امکان دسترسی همه کودکان به تحصیل تضمین باشد (پوشش فراگیر)، و کیفیت آموزش به گونه ای باشد که حضور 4 سالۀ آنان در مدرسه به واقع در سطح تحصیلات و افزایش مؤثر دانش آنان بازتاب یابد.

برای کاهش هزینه های خانوار در طول 4 سال [ادامۀ] تحصیل کودکان در مدرسه، مناسب است یک برنامه واریز کمک هزینه مشروط به حضور کودک در مدرسه و موفقیت تحصیلی به اجرا درآید. در این صورت، مبلغ کمک هزینه می تواند بین 25 تا 35 دلار در ماه باشد.

روشن است که ریشه کن کردن کار کودکان منافع قابل توجهی را، هم برای کودک و خانوار و هم برای جامعه و کشور به همراه دارد. در حال حاضر، در اکثر کشورها، هزینه‌های سالانه اجرای برنامۀ ریشه کنی کار کودک کمتر از 0.5 درصد  تولید ناخالص داخلی است. از این قرار چنین برنامه ای کاملاً قابل اجر به نظر می رسد. متأسفانه، هستند کشورهائی که سرانۀ هزینه‌های عمومی اجتماعی کمتری را نشان می‌دهند، و هزینه‌های یک برنامۀ ریشه کنی کار کودک نسبت بالاتری از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهد. شروع چنین برنامه ای در این کشورها به ارادۀ سیاسی مهمی نیاز دارد، اراده ای ناظر بر برپاداشت چنین برنامه ای و بیش از 20 سال تداوم آن.

 

افزودن دیدگاه جدید

متن ساده

  • No HTML tags allowed.
  • نشانی‌های وب و پست الکتونیکی به صورت خودکار به پیوند‌ها تبدیل می‌شوند.
CAPTCHA
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید