دیدگاه‎ها

ایده هایِ آزادیخواهانه و عدالتجویانه بطورِ نامشخص و فرموله نشده در میان اکثریت مردم وجود دارند و در سراسر جهان در جنبشهایِ مردم (ب.م. کارگری، زنان، محیط زیست، ضد خشونت پلیس، ضد تبعیضاتِ نژادی و جنسیتی)،افرادِ غیر مذهبی، مذهبی، سوسیالیست و دمکرات هایِ ناروشن در موردِ آسیب هایِ سرمایه داری، مشترکا فعالیت می کنند.

این که جناح حاکم علیرغم خیزبلندی که برداشته است بتواند به تحقق سودای یکدست سازی و بقیه قضایا نائل شود، البته خود به معنی واردشدن به قماربزرگی است که فی الواقع بردی در آن وجودندارد. نه فقط جامعه در اکثریت بسیاربالا با چنین مالیخولیائی احساس هیچ گونه همذات پنداری ندارد که برعکس آشکارا رؤیای دیگر و متضادی را دنبال می کند، و هم جهان پیرامون در برابرآن است.

گزارش از گسترش تکان دهنده ابعادنابرابری های اقتصادی در جهان حکایت می کند که طبق آن یک درصدثروتمندین های جهان ثروتی معادل قریب به ۷ میلیاردنفر را در چنگ خود دارند که هرلحظه برججم آن ها افزوده می شود. چنانکه در طی یک دهه گذشته تعدادمیلیاردرها دو برابرشده است. به گفته یکی از مدیران کنفدراسیون آکسفام، شکاف بین ثروتمندان و فقرا را نمی توان بدون تغییر سیاست های عمیقا نابرابروعامدانه ای- که تنها دولت های معدودی به آن متعهد هستند- برطرف کرد.

همین گزارش نشان می دهد، چگونه تبعیض جنسیتی یعنی استثمار بیشتر زنان به شکل ساختاری با آن گره خورده است و گزارش امسال هم سعی می کند که بدان به عنوان یک معضل بزرگ بر جستگی بدهد؛ همین طوراست مثلا نژادپرستی و تبعیض سیاهان در آمریکا و نقاط دیگر یا تشدیدجنگ ها و بحران های مهاجرت و پناهندگی... همه و همه اساسا از آن سرچشمه می گیرند.

کوچک شدن جهان وسرعت روزافزون دیکتاتوری نوین جهانی(الگوریتم ماکروداتا) هر روز تأثیر عامل خارجی، با افزایش قدرتش بر روی پدیده های اجتماعی، در هر گوشه جهان زیاد تر میگردد.نگاه کوتاهی به رژیم های دیکتاتوری وقدرت احزاب راست افراطی در سراسر جهان با استفاده از ابزارو شبکه های اطلاعاتی وحمایت دیکتاتور نوین جهانی، وظایف تازه وسنگینی را بر دوش احزاب چپ در جهان و محافل سیاسی و کانون های متعددروشنفکری در هر کشور میگذارد و شاید به این دلیل میهن ما هم از این قاعده مستثنی نباشد.

تمام این ستیزه ها یک امر مشترک داشتند. آن ها ویرانی عظیمی را برای کشور های تحت اشغال، با جنگ های نظامی که حاصل آن زمین سوخته بود فراهم آوردند، که در رد پای خود مرگ، بدبختی و ویرانی به جاگذاشتند. امریکا در ویران کردن کشور ها استاد است، اما به آن (کشورها) یا توانایی بازسازی آن ها علاقه اندکی نشان می دهد. ا

گرچه میتوان نتیجه گرفت که لزوما مقامات آمریکائی همیشه آلترناتیو منطقی را که به نفع خودشان باشد انتخاب نمیکنند، اما میتوان بصورت منطقی نتیجه گرفت که آنها آلترناتیو "هایبرید" یا مختلط را انتخاب خواهند کرد، که ترکیبی از فشارهای اقتصادی، تبلیغات و جنگ روانی، مبارزات سیاسی، تهدیدات امنیتی محدود و کنترل شده را به پیش ببرند.

مبارزه دانشجویان مسلماً از جنس مبارزه خیابانی دی ماه نیست! دانشجو می تواند در مبارزات خیابانی هم پای مردم به صحنه بیاید و تا پای کشته شدن مبارزه کند، کما این که تعدادی از کشته شدگان خیزش دی ماه دانشجو بودند؛ اما مبارزه دانشجوئی در صحن دانشگاه وگسترش آن عمدتا نقشی آگاه کنند، ساختار شکن، بسیج گر جهت کشاندن اعتراض های عمومی به صحنه اجتماعی دارد.

اربابان قدرت بنا به قاعده و در وجه غالب، هیچگاه نه حاضر و نه قادر به فهم معنای رویدادها هستند. حتی در حالی که در خفای خود احساس بکنند زمینی که رویش ایستاده اند انگار دارد نشست می کند. نمایش قدرت برای پوشاندن زوال قدرت، ژست تهاجمی گرفتن در وضعیت تدافعی، همانگونه که این روزها شاهدش بوده ایم، خود به ضدخود و پاشنه آشیل نظام تبدیل می شود.

یکی از شیوه های دیرینه حکومتها بویژه حکومتهای خودکامه تاثیر گذاری و تسلط برافکار عمومی است و با استفاده از ابزارهای تبلیغاتی، رسانه ای وآموزش وپرورش تلاش میکنند تا افکار عمومی را درجهت ایدئولوژی، خواستها واقدامات خود سمت و سو دهند....