دو سازمان «چریکهای فدایی خلق ایران» و «مجاهدین خلق ایران» -که هریک مسیر و سرنوشت متفاوتی را از سر گذراندند-توانستند در زیر ضربات مرگبار سیستم پلیسی حاکم بر کشور و به رغم فراز و فرود فراوان بقا و تداوم یابند، نشانگر ان است که این دو سازمان ریشه در متن جامعه داشتند. از مهمترین عوامل این بقا و تداوم می‌توان به صداقت و صمیمیت پیشگامان و کوشندگان این جنبش اشاره کرد. واقعیت این است که بنیادگزاران و پیشگامان این جنبش پیش از آن که به مبارزه‌ی مسلحانه روی آورند، در میان محافل سیاسی و فرهنگی آن روزگار به مثابه‌ی انسانهای مبارز و تحول‌خواه و جوانانی با آینده‌ی درخشان در حوزه های سیاسی و فرهنگی به خوشنامی و صداقت در رفتار و گفتار شناخته بودند.
