صادق کار

محافظە کاران اما پیچیدەتر برخورد می کنند. آنها سعی می کنند با مانورهای نمایشی فریبکارانە و ادعای اینکە با برنامە بودجە دولت روحانی گویا از آن جهت مخالفند کە سفرە مردم را کوچکتر می کند. و قصد دارند با تغییر بودجە سفرە مردم را بزرگتر کنند، همان شعار آوردن پول نفت سر سفرە مردم  را تکرار می کنند کە با وجود افزایش بی سابقە پول نفت در زمان دولت احمدی نژاد خلاف آن عمل کردند.  بە واقع دعوا و اختلاف آنها ممکن است شامل هر چیزی بشود الی حقوق کارگر و مردم زحمتکش.

از نظر من دعوت بە مشارکت در انتخابات و رای دادن بە مجریان سیاست‌های بانک جهانی و نئولیبرالیسم در ایران، مشارکت در بینواسازی کارگران و زحمتکشان است. روحانی نزدیک بە ٨ سال مجری چنین سیاستی بودە است. نتیجە‌اش اینهمە فقر و فلاکت و بی‌حقوقی است کە گریبان طبقە کارگر را گرفتە و آنها را محتاج نان شب‌شان نمودە است. رئیس جمهوری کە از دل انتخابات فرمایشی بعدی بیرون بیاید، هر کس کە باشد، اگر بدتر از روحانی نباشد بهتر نخواهد بود.

وضعیت معیشتی و همچنین شغلی زحمتکشان بر خلافب ادعای روحانی در هر دو دورە ریاست جمهوری روحانی سال بە سال بدتر شدە است.گسترش اعتراضات کارگران و معلمان و دیگر زحمتکشان در این مدت و وقوع دو جنبش و خیزش مردمی در سالهای ٩٦ و ٩٨ عمق نارضایتی زحمت کشان از سیاستها و عملکرد روحانی و کل حکومت و دروغ بودن  ادعای روحانی در مورد بهتر شدن وضع "اقشار کم درآمد" را نشان می دهد. 

مقصود اصلی محافظە کاران از این گونە مانورهای تاکتیکی عوام فریبانە جلب نظر و آرای تودەهای زحمتکش روی گرداندە از هر دوجناح اصولگرا و اصلاح طلب بسوی خود با تظاهر بە مستقل بودن از هر دو جناح بدنام و فاسد بە جهت بیراهە بردن مردم و جلوگیری از گرایش فزایندە زحمتکشان بە نیروهای چپ و ترقیخواە و تضعیف آنهاست و گر نە جریانات اصلاح طلب و اعتدالگرایان و نئولیبرالها حداقل در مقطع کنونی با افتضاحاتی کە بە بار آوردەاند رقیب قدری برای آنها محسوب نمی شوند.

واکنش خیلی از مردم نسبت بە ظلم و ستم و بی عدالتی هایی کە علیە هم وطنان شان اعمال می شود حتی در جاهایی کە آن اعمال بنوعی علیە خودشان هم هست منفعلانە است. در این میان عدەای هستند کە بار سنگین مبارزە علیە اعمالی را کە حکومت علیە کل جامعە اعمال می کند بە دوش می کشند اما حمایت کافی و بە موقع از آنها صورت نمی گیرد. بهمین دلیل حکومت با بیرحمی و خشونت سیاستهای ضد مردمی اش را با زور و سرکوب پیش می برد. زنی را بخاطڕ مخالفت با حجاب اجباری کتک می زنند و بە زندان می برند ما در عمل حمایت موثری از او نمی کنیم. کارگری را بە شلاق می بندند آب از آب تکان نمی خورد، 

مظاهر زندگی اشرافی رهبران و کارگزاران رنگارنگ حکومت از آخوند های حکومتی گرفتە تا سرداران سپاە و حجم عظیم دارایی ها و ثروت های آنها را دیگر کسی قادر نیست از دیدگان مردم فقرزدە ونان قسطی بخور پنهان کند. بهمین جهت رهبر حکومت با تعریف تئوریک تازەای کە از "مستضعف" و کسانی کە مشمول آن می شوند چندی پیش ارائە داد کوشید سلطە اشرافیت فاسد و مافیایی حاکم بر کشور را توجیە شرعی نماید! با این همە مردم هر روز کە می گذرد بیش از پیش بە این واقعیت کە حکومت در انحصار و مدافع منافع یکی دو درصدی های جامعە است و تا زمانی کە قدرت را بطور انحصاری در اختیار دارد حقوق و منافع ٩٩ درصدی ها را بە هیچ خواهد گرفت پی می برند و...

موضعگیری های دانشجویان چپ کە هموارە ستون اصلی جنبش دانشجویی بودەاند، از عدالت اجتماعی در شرایط سیطرە طرفداران نئولیبرالیسم اقتصادی بی شک نقش مهمی در تحولات دمکراتیک بە سود تودە های محروم خواهد گذاشت. در کشوری کە احزاب و سندیکاهای کارگری هموارە غیر قانونی و تحت پیگرد پلیسی قرار داشتە و دارند این جنبش دانشجویی است کە می تواند تا حدودی وظیفە دفاع از عدالت اجتماعی و حقوق زحمت کشان را بە عهدە بگیرند.

این یک شوک "درمانی"دیگر پس از شوک سە برابر کردن قیمت بنزین در آبان سال گذشتە است. کە توسط حکومت برنامە ریزی شدە است. از همین روی ضروری است مبارزە برای افزایش دستمزدها را با مبارزە علیە سیاست شوک درمانی تلفیق نمود.

بە واقع قبل از گران کردن نان دولت بودجە این کمک ناچیز بە فقرا را با گران کردن نان از سفرە آنها کسر می کند. درست همانطور کە با کسر کردن از حق سنوات کارگران با سابقە ٥ درصد افزودە بە دستمزد کارگران حداقل بگیر را تمام و کمال جبران کرد و چندر غازی را کە بە حقوق های بازنشستگان تامین اجتماعی افزود از فروش موسسات متعلق بە خود بازنشستگان و کارگران تامین کرد و ریالی از بودجە عمومی بە آن اختصاص نداد! بلە دولت نئولیبرال است، برگ چغندر کە نیست!

علل این خودسوزی و خودکشی های فزایندە اعتراضی فقر، بیکاری و بی حقوقی هایی هستند کە حکومت مستبد، سرکوبگر و فاسد فقاهتی با سیاستهای اقتصادی-اجتماعی ویرانگرش و با غارت اموال عمومی بر مردم ما تحمیل نمودە است. راە خلاصی از این وضعیت جهنمی نە خودکشی و خودسوزی یا تسلیم و انفعال و بی تفاوتی نسبت بە خودسوزی ها بلکە مبارزە جمعی، متحدانە، سازمانیافتە و بی امان با عوامل اصلی آنها ست!