هر تلاشی که در جهت برقراری صلح در خاورمیانه صورت گیرد، درست و قابل حمایت است؛ اما فراموش نکنیم، یکی از موانع اصلی برقراری صلح در خاورمیانه، پایمال شدن حقوق مردم فلسطین توسط دولت اسرائیل است. به همین دلیل انعقاد هرگونه پیمان صلح بین دولت اسرائیل و کشورهای همسایه، بدون حل مسئلە و شناسایی کشور فلسطین، و زمین در مقابل صلح، ناکارآمد بودە و نمی تواند بە استقرار صلح پایدار کمک نماید.
آنچه در هفته های گذشته در سراسر اروپا، در برلین، پاریس، لندن، منچستر، لیورپول، فرانکفورت، آمستردام و بسیار شهر های دیگر اروپا شاهد بودیم، هرچند در درجه نخست ابراز همبستگی با معترضان امریکایی بود، اما بیش از هرچیز، واکنشی بود علیه خشونت نژادی، راسیسیم و پوپولیسم راست نژاد پرستانه در اروپا و برای عدالت و نوعی همبستگی بین قاره ای و به جرأت جهانی، برای صلح، خشنونت پرهیزی، علیه نژادپرستی و فاشیسم، علیه پوپولیسم راست و برای عدالت ومحیط زیست.
با وجودی که هنوز رسما تجدید کامل تحریم‌ها به جریان نیافتاده اما درست مثل زمین لرزه های پیش از زلزله، تقریبا همه طرفهای اقتصادی غربی با ایران یا قطع رابطه و یا قراردادهای خود را به حداقل رسانده و یا منجمد کرده اند. نتیحه تاکنونی، تعطیلی یکی پس از دیگر واحد های تولیدی، کمبود تولید، تعویق دست مزد ها، کاهش ارزش پول ایران، تورم و رکود اقتصادی وعارضه های اقتصادی و اجتماعی دیگر.
البته هر اقدام انسان دوستانه و حقوق بشری به خودی خود مثبت است، اما در حالی که هنوز شاهد کنار کشیدن و قطع همکاری اقتصادی شرکت های بزرگ اروپایی با ایران هستیم و از دست دولت های اروپایی و خود اتحادیه اروپا کاری ساخته نیست، معنای این "شیرینی به جای نان" چیست؟
