استقلال بهمثابه یک هدف برای سازندگی ملی ایران، هرگاه نتواند که اتوریته معنوی برای کشور ما در منطقه فراهم بیاورد، هرآینه اگر برای ما ثروت و رفاه نسازد و برابر ارزشی پشتوانه پولی ملی ما با ارزهای نافذ جهانی را پاس ندارد، و چنانکه قادر نباشد به تقویت و استحکام کشور منجر شود یا که باعث بالا رفتن اعتبار شاخصهای اقتصادی ایران گردد تا داشتههای فراوان آن صرف سازندگی امروز و آینده کشور شود، بیهیچ اماواگری باید گفته شود که حاوی چیز هستیبخش و زندگی سازی نیست و نخواهد هم شد!