سياسی

چه کسی میتواند تضمین کند که شکل گذار از جمهوری اسلامی ایران بصورت شکل کلاسیکی صورت خواهد گرفت که در آن برای تمام احزاب اپوزیسیون، از جمله احزاب چپ ایران به میزان برابری ازادی و امکان ایفای نقش فراهم خواهد شده تا اینکه بتوانند در پروسه روند تحولات سیاسی، تشکیل مجلس موسسان و تنظیم قانون اساسی نوین ایران نقش کارا، موثر و برابر حقوقی خویش را ایفا نمایند.

در شرایط کنونی ایران، اصلاحات از محدوده معینی نمی‌تواند تجاوز کند. محدوده‌ای که با تائید رهبری و بدون به خطر انداختن حاکمیت مطلق او معین می‌شود. اما در صورت بکار افتادن دو نیروی دیگر، یعنی فشار خارجی و جنبش توده‌ای، ممکن است بخش‌های وسیع‌تری از حکومت به مخالفان بپیوندند. و این امکان به وجود ‌آید که قبل از اینکه کار با فروپاشی رژیم به پایان برسد خود مخالفان داخل حکومت، رهبر و حامیان سرسخت او را کنار بگذارند.

همه آنچه در سال‌های پایانی دهه 60 و نیز در تداوم آن در دهه های 70 و 80 به وقوع پیوستند، از آن‌جمله: رفراندوم تغییر قانون اساسی، نظارت استصوابی، شورای تشخیص مصلحت نظام و ... نیز با هدف تحکیم و بی بازگشت نمودن انحرافی بود که در بیانیه مشترک ابوالفضل قدیانی و علیرضا رجایی از آن یاد می‌شود.

جا دارد هر کدام از ما به سهم خود به این مساله بیاندیشیم که مسئولیت فردی، سیاسی و اجتماعی خود را در مقابله با این جنگ، در تلاش برای تبدیل کردن اعدام های سال شصت و هفت به یک معیار در سیاست ایران چقدر انجام داده ایم، چقدر در این جهت این که جنایتکاران نتوانند به چهره های محبوب سیاسی تبدیل شوند تلاش کرده ایم، چقدر تلاش کرده ایم صدای جنبش دادخواهی در برابر این گونه عوام فریبی ها و در برابر سرکوب چه از نوع سخت و چه از نوع نرم آن باشیم؟

امروزه همه پان ترک ها، پان کرد ها، پان فارس ها، پان عرب ها و دیگر پان ها بدون استثنا تامین و تضمین منافع گروهی خویش را در همپیالگی با بلوک ترامپ- نتانیاهو – پمپئو می یابند. بعضی از آنها تا آنجا پیش می روند که اعلام می کنند همزمان با اعلامیه "نه قرارداد" بلفور در زمان جنگ جهانی اول که توسط آن استعمار انگلیس بخش فلسطینی سرزمین اعراب را به صهیونیست ها بخشیده بود، همین استعمار کبیر همان زمان به این دوستان "پان" ما هم چنین وعده هائی داده بود و امروز بعضی از آنها وفای  به وعده اعلامیه بلفور را از اربابان بزرگ تقاضا می نمایند.

استقلال به‌مثابه یک هدف برای سازندگی ملی ایران، هرگاه نتواند که اتوریته معنوی برای کشور ما در منطقه فراهم بیاورد، هرآینه اگر برای ما ثروت و رفاه نسازد و برابر ارزشی پشتوانه پولی ملی ما با ارزهای نافذ جهانی را پاس ندارد، و چنانکه قادر نباشد به تقویت و استحکام کشور منجر شود یا که باعث بالا رفتن اعتبار شاخص‌های اقتصادی ایران گردد تا داشته‌های فراوان آن صرف سازندگی امروز و آینده کشور شود، بی‌هیچ اماواگری باید گفته شود که حاوی چیز هستی‌بخش و زندگی سازی نیست و نخواهد هم شد!

در ست فهميده ايد، كمونيستها با كعبه آمال شما، «نظام پهلوى » به مخالفت برخاستند اما دليل داشت، آنها عليه ديكتاتورى و فاشيسم بودند، هم اين ها بودند كه در تمام سال هاى سكوتِ رهبران و همفكران كنونى شما، باز هم بار اصلى مبارزه با فاشيسم اسلامى را بر دوش كشيدند. 

بحران مالی سال دوهزار و هشت که کم مانده بود نظام سرمایه داری کلان  را به زانو در بیاورد، بر اساس فروش اسناد اوراق بهاداری صورت گرفته بود که بر پایه های پشتوانه ای وام های بی در و پیکری که به مردمی که امکان باز پرداخت آنها را نداشتند جهت خرید خانه داده شده بود، تهیه و صادر شده بودند.

جشن اومانیته 2018، مانند سال های پیش، در یکی از بزرگترین گردهمایی های خود، شاهد سخنرانی پاتریک لو ئیاریک سردبیر روزنامه اومانیته، روزنامه حزب کمونیست فرانسه بود. بخشی هایی از این سخنان از سایت اومانیته بتاریخ دوشنبه 17 سپتامبر 2018 ترجمه و در اینجا منتشر می شوند.

چپ وقتی می‌تواند در تحولات اجتماعی کشور موثر باشد و کارایی فکری و سازمانی خود را در بطن جنبش جاری سازد که حضور سازمانی و عملی در تحولات داشته باشد. فائق آمدن بر یکی از تشکیلاتی­ ترین و ایدئولوژیک­ ترین رژیم­ها، بدون تجهیز به ابزارهای سازمانی لازم، بدون تشکیلات و بدون داشتن برنامه‌ی اقدام عملی و استراتژی روشن امکان­پذیر نیست.