سياسی

در شرایط شدت‌یابی رقابت‌های جهانی از یک طرف و حدت‌یابی بحران‌های اقتصادی نظام سرمایه‌داری امپریالیستی جهانی از طرف دیگر، بخش قدرقدرت و پیر امپریالیسم کهن دست به تهاجم خطرناکی زده است که نمونه آن را در خاورمیانه شاهد هستیم. در خاور دور، دولت‌های کره جنوبی بخاطر وجود پایگاه آمریکائی "همپفری" در این کشور و ژاپن بخاطر پایگاه "اوکیناوا" و نداشتن ارتش مستقل خود، عملا مستعمره نظامی - امنیتی آمریکا بوده و قادر نیستند از این ازدواج اجباری طلاق بگیرند.

در عصر انقلاب فناوری پیش رفته ی دیجیتال، اقتصاد سرمایه داری بنا به ماهیت سودجویانه اش قادر به ایجاد شغل های جدید در دیگر زمینه ها برای نیروی انسانی بی کار شده نیست. این مسئله باعث رشد سریع بیکاری و کاهش قدرت خرید مصرف کنندگان خواهد شد. و منجر به بحران اجتماعی جدید و بسیار خطرناکی خواهد بود

گذار به برآمد چپ و اپوزیسیون دموکراتیک در سپهر سیاسی کشور و به شکست کشاندن جمهوری اسلامی در تداوم حذف اپوزیسیون از صحنه سیاسی چالش بزرگی است که مقابل همگان قرار دارد. این مهم تنها با ایجاد تشکلی متحد، تصمیم‌گیر و معطوف به اقدام و عمل سیاسی، شایسته‌سالار و همبسته، شانسی برای موفقیت پیدا می‌کند

تاریخ صد و پنجاه ساله ی مبارزه در ایران علیه استبداد نشان می‌دهد، جریاناتی می‌توانند تاثیر سیاسی مشخص داشته باشند که از دل یک ضرورت تاریخی بیرون آمده باشند. در میان مبارزات مشروطه و هنگامی که قحطی و فلاکت رهآورد حکومت مستبد قاجار بود، فرقه‌ی اجتماعیون عامیون از دل این وضعیت تاریخی بیرون آمد و وظایف تاریخی خود را انجام داد.

اینکه نسل جدید به خیابان ریخته در دیماه نود و شش، سطح نوینی از جنبش توده ای با خواسته های ماورای جنبش های قبلی را به میدان آوردند، شکی نیست. اینکه دیگر جایگاهی برای دنباله روی از ورزشکستگان سیاسی جناح های حکومت باقی نمانده است، در آن هم شکی نیست. بهتر است رفیق شیدان بر اساس همین نتیجه گیری خویش حرکت نموده و به جای سوء اعتماد به وحدت نوین چپ، این قدم را گامی راستین در راستای آفرینش آلترناتیو سیاسی سوسیالیستی ارزیابی نموده و آن را به فال مثبت بگیرند

با توجه به طیف‌های مختلف تشکیل دهنده، این حزب تازه تاسیس حامل دو تناقض حل نشده در درون خود است که زمان حل آن دیر یا زود فراخواهد رسید. یکی تناقض میان سوسیالیسم یا کمونیسم و سوسیال دمکراسی است (پذیرش یا براندازی نظام سرمایه داری و مالکیت خصوصی) و دیگری اختلاف نظر بر سر چگونگی موضع گیری در نبرد سیاسی واقعا موجود در صحنه سیاسی ایران میان دو جناح عمده سیاسی است.

در این کوران شتابگیر جهانی شدن، حزب چپ ایران (فدائیان خلق) باید قبل از همه تکلیف خود را با ارکان تشکیل دهنده اقتصاد جهان، یعنی موضوعیت بازار و مالکیت بر وسایل تولید، روشن کند. می دانیم که بخشی از فعالین چپ در کشور ما هنوز فکر می کنند سقوط شوروی به دلیل ممنوعیت های سه گانه فوق نبوده است و به دلیل خیانت رهبران یا نفوذ سیا بوده است. حزب چپ ایران (فدائیان خلق) مثل هر حزب چپ دیگر ضرورتی ندارد که در باره نظام های اقتصادی که ممکن است توسط نسل های بعدی ساخته شود اظهار نظر کند.

امیدوارم حزب چپ ایران(فدائیان خلق) به عنوان بخشی از جریان سوسیال دموکرات ایران پایه هایش را مستحکم کند و با نوآوری های فکری و سیاسی و تشکیلاتی راهی به داخل کشور و نسل جوان بگشاید. تفکر و رویکرد سوسیال دموکراسی به گمان من با توجه به اعتراضات دی ماه گذشته در ایران و با توجه به رشد پوپولیسم فریبکار در سطح جهانی یک پاسخ اصیل به نیاز واقعی به عدالت و بهبود زندگی در همه جای جهان و از جمله در میهن ماست.

فکر می کنم کە حزب چپ (فداییان خلق) اگر رهبریش خوب و بە موقع عمل کند، ظرفیت بسیار بالایی برای جذب نیرو دارد عدە زیادی از منفردین چپ کە از نحلە های دیگر چپ هستند بتدریج بە آن ملحق خواهند شد. حزب باید تلاش کند مواضع درست و شفافی در قبال مردم و کشور اخذ کند. از نظر فکری و سیاسی سطح دانش اعضایش را ارتفا دهد، و روی مواضع و برنامە هایش استوار بماند و پیگیرانە ازمطالبات برحق و درست گروە های اجتماعی بویژە کارگران یدی و فکری و عموم زحمت کشان دفاع کند

راهبرد اصلاح طلبی حکومتی در همان زایش خود آبستن بن بست بوده است؛ از همان آغاز بروزش! اما هم جامعه می بایست این تجربه را پشت سر می گذاشت و هم تحول خواهی حق نداشت بر این امکان نیمه جان برای جان یافتن نیروی گذار در کشور چشم بپوشد. اکنون هم خطاست هرگاه جریان اصلاح طلبان حکومتی نادیده گرفته شود. راهبرد تحول طلبی نه حالا که همواره در این بیست سال، خود را همواره رقیب راهبرد اصلاح طلبی حکومتی می دیده بی آنکه هرگز آن را خصم خود بپندارد.