کارگری

تلگرامی جمعه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۹ - روز جهانی کارگر

میهمان برنامه:

صادق کار – مسئول گروه کار کارگری حزب چپ ایران (فدائیان خلق)

از همان آغازسال که تعیین حداقل دستمزد کارگران بدون موافقت و حضور نمایندۀ آنان، و فقط با حضور نمایندۀ دولت و نمایندۀ کارفرمایان تعیین شد، این جهت­گیری آشکار بود. در شرایطی که نرخ تورّم از سوی بانک مرکزی در سال گذشته 2/ 41 درصد و حداقل مایحتاج یک خانوادۀ سه نفره کارگری چهار میلیون تومان اعلام شده است، حداقل دستمزد برای سال جاری را یک میلیون و هشتصد و سی و پنج هزار تومان تعیین کرده ­اند.

فهرست:

- دیباچه: چرا نقش زنان در تصمیم گیری ورهبری اتحادیه ها مهم است؟

- فهم نقشه راه – تقویت دموکراسی در ساختار درونی اتحادیه

- تقسیم برابر امکانات کافی نیست، ما باید قدرت را عادلانه به اشتراک بگذاریم

- انتشار نقشه راه و سرعت بخشیدن به تغییر از طریق جنبش های چندمقطعی و ائتلاف های راهبردی

- توانمندی و سازماندهی زنان کارگر در مشاغل غیر رسمی

- شبکه ها سنگ پله های رسیدن به رهبری

- زنان مذاکره کننده و اولویت های جنسیتی در چانه زنی

- اهمیت الگوی شخصیت

- خطرات ناشی از عدم همیاری با هم

- پذیرش نقشه راه - نقش پیشگام زنان در ساخت و ساز صلح و دموکراسی

- اگر زنان متحد شوند ما پیروز خواهیم شد.

کارگران اتحادیه های رسمی موجود و رهبرانشان را رد کردند و بدنبال تاسیس اتحادیه های نوین رفتند. تشکل های جدید که خود را "اتحادیه مستقل" نام گذاشته اند سعی دارند تفاوت ماهوی خود را با سازمان های دولتی کارگری روشن و شفاف توضیح دهند. شکل گیری این اتحادیه ها با تاسیس اتحادیه مستقل کارکنان اداره مالیات بر مستغلات درسال 2009 آغاز شد. هدف اصلی برای این تشکل ها باز نگری در وزن نیروهای اجتماعی داخلی و نقش آنها در تعادل نیروهای اجتماعی و سیاسی و اثرگذاری بر اختلافات موجود در سطح ملی تبیین گردیده بود.

پافشاری معلمان برین اصل بود که مبارزه فقط برای دستمزد معلمان نیست بلکه اهداف والاتری را دنبال میکند، از جمله اینکه تعداد کمتر دانش آموزان در کلاس درس باعث بالارفتن سطح کیفیت مدارس دولتی خواهد بود، مساله ایکه با رشد نولیبرالیسم دائما به پایین افتادن کیفیت تحصیلات عمومی انجامیده که در رقابت با مدارس خصوصی که تنها در توان الیت جامعه است به سرنوشت زوال هر چه بیشتر خدمات عمومی انجامیده است. تاثیر گسترده سیاسی مبارزات معلمان ویرجینیا نشان از بهترین امید جنبش کارگری به آینده است. 



 

متاسفانه نه فقط در ایران بلکه در بیشتر کشورهای جهان، اتحادیه ها و تشکلهای کارگری از شکل صنفی خود خارج شده و به ابزار سیاسی احزاب و دولتها تبدیل شده اند و عدم استقلال صنفی و سیاسی باعث شده است، که این تشکلها نتوانند کارگران را در مقاطع هویتی گوناگون خویش جذب نمایند.



 

این مطلب به علت داشتن امضای جعلی از روی سایت برداشته شد.

آیا آشنائی با مسائلی که امروزه اتحادیه ها و فعالان کارگری در کشورهای پیشرفتۀ سرمایه داری با آنها مواجه اند، می تواند در گره گشائی از مسائلی که سندیکاها و فعالان کارگری [مستقل] در ایران با آنها درگیر اند، به آنان یاری دهد؟جنگ کارگری مبتنی بر تجربه ای قابل اتکا بر این است که آشنائی فعالان کارگری ایران با این دست تجربیات اتحادیه های کارگری در کشورهای پیشرفتۀ سرمایه داری،یاور معنوی آنان در مبارزۀ دشوارشان برای سازمانیابی کارگران است.

یکی از موضوعات مورد توجه "جنگ کارگری"، از آغاز انتشار آن، تغییر در اشکال کار، در لایه بندیهای درون طبقۀ کارگر، و در مناسبات بین کار و کارفرما (یا سرمایه) در کشورهای پیشرفتۀ سرمایه داری بوده است.یکی از مستقیم ترین آثار تغییرات گفته شده، طبعاً بر سازمانیابی کارگران است که مشخصاً در مرسوم ترین نوع سازمانیابی آنان، یعنی در فعالیتهای اتحادیه ای شان بروز می یابد. این آثار کدام اند و پاسخ بخش سازمانیافتۀ کارگران به آن چیست؟ طبعاً پاسخ واحدی وجود ندارد. اما آیا همۀ پاسخها به یکسان موفق بوده اند؟