کارگری

متاسفانه نه فقط در ایران بلکه در بیشتر کشورهای جهان، اتحادیه ها و تشکلهای کارگری از شکل صنفی خود خارج شده و به ابزار سیاسی احزاب و دولتها تبدیل شده اند و عدم استقلال صنفی و سیاسی باعث شده است، که این تشکلها نتوانند کارگران را در مقاطع هویتی گوناگون خویش جذب نمایند.



 

این مطلب به علت داشتن امضای جعلی از روی سایت برداشته شد.

آیا آشنائی با مسائلی که امروزه اتحادیه ها و فعالان کارگری در کشورهای پیشرفتۀ سرمایه داری با آنها مواجه اند، می تواند در گره گشائی از مسائلی که سندیکاها و فعالان کارگری [مستقل] در ایران با آنها درگیر اند، به آنان یاری دهد؟جنگ کارگری مبتنی بر تجربه ای قابل اتکا بر این است که آشنائی فعالان کارگری ایران با این دست تجربیات اتحادیه های کارگری در کشورهای پیشرفتۀ سرمایه داری،یاور معنوی آنان در مبارزۀ دشوارشان برای سازمانیابی کارگران است.

یکی از موضوعات مورد توجه "جنگ کارگری"، از آغاز انتشار آن، تغییر در اشکال کار، در لایه بندیهای درون طبقۀ کارگر، و در مناسبات بین کار و کارفرما (یا سرمایه) در کشورهای پیشرفتۀ سرمایه داری بوده است.یکی از مستقیم ترین آثار تغییرات گفته شده، طبعاً بر سازمانیابی کارگران است که مشخصاً در مرسوم ترین نوع سازمانیابی آنان، یعنی در فعالیتهای اتحادیه ای شان بروز می یابد. این آثار کدام اند و پاسخ بخش سازمانیافتۀ کارگران به آن چیست؟ طبعاً پاسخ واحدی وجود ندارد. اما آیا همۀ پاسخها به یکسان موفق بوده اند؟

خانوادەهای کارگرانی کە دستمزدهای نان آورشآن کفاف هزینە ١٠ روز از هزینەهای زندگی شان را بیشتر نمی دهد و همین مقدار ناچیز را هم با تاخیر چند ماهە می گیرند، از کجا باید وثیقە ٥٠ میلیونی را تامین کنند؟و بالاخرە این چە عدالت اسلامی ست کە مدیر اختلاسگر از زندان آزاد می شود و در عوض کارگری کە طلب حق می کند بە زندان می افتد؟ این فعل و انفعالات آیا نتیجە همان وعدە رفتار با کارگران بر اساس "رافت اسلامی" رئیس قوە قضائیە است؟

فایل صوتی جلسه ۲۰مرداد ۱۳۹٨

میهمان این هفته: رفیق صادق کار، عضو شورای مرکزی و مسئول گروه کار کارگری حزب چپ ایران (فدائیان خلق)

بنا براین افزایش دستمزدها در همه جا، حتی زمانی که بهره وری کار به افزایش خود ادامه می‌دهد متوقف می‌شود؛ این سبب گردش توزیع درآمد از مردبگیران به ارزش اضافی بگیران سراسر جهان، هم در کشورهای پیشرفته و هم در جهان سوم می‌شود. این تغییر در توزیع در آمد بر نابرای ثروت هم تاکید می‌کند. یک مثال این آخرین نکته را روشن خواهد کرد.

اعضای كنوانسيون مبارزه با كار كودكان موظف‌اند اقدامات فورى و مؤثر براى امنيت و از بين بردن بدترين اشكال كار كودكان كه در بالا ذكر شد فوريت قائل شوند و واژه «كودک» بايد به همه افراد زير هجده سال اطلاق شود.

در وضعیتی که احتمال سرکوب گسترده کاملا مشهود است، آیا پرده‌برداری علنی از ظرفیتِ نیروها و تشکیلاتی که برای به بار نشسته شدن‌اش تلاش بسیاری صرف شده، حتی در صورتِ بلند شدن صدایی که برای مدتی جامعه را تحت تأثیر قرار دهد، کاستن از امکانِ تداوم و پیوستگی نبرد نیست؟