زنان

رفیق ثریاپرلیکا در قلب پر مهرت اریخ کشور بلاکشیده ماجای شایسته ای خواهدداشت. نبردتاریخی این زن دلیردر زمان «وحشت وننگ» رژیم خلقی و مبارزه در زمان تسلط سیاه طالبان، او را برای همیشه در مقام اسطوره درخشانی از نبرد رهائی بخش خلق ما و نمونه بی بدیلی از زن مبارز در قلب تاریخ ما حک کرده است.

تمامی افسانه‌ها ملهم از شخصیت های انسانی اند. انسانی که قادر باشد به خاطر حقوق انسان‌ها بجنگد. با دردمندان، همدردی کند، با شادی آن ها شاد باشد و قامت در برابر ستمگران بر فرازد و به افسانه بدل می شود.

میهمانان برنامە: دکتر روناک فرهنگ، بسە شاماری، طاهرە صادقی، سحر شهیار و مریم فتحی

مجری برنامە: مهرانگیز نعمتی

آیا باید این جنبش های اجتماعی آگاهانه الویت های خود را انتخاب کنند و یا مانند گذشته بر اساس نظرات چپ سنتی همانند مردم به جان رسیده از سر ناچاری با آمدن به خیابان خواهان سرنگونی و گذار از حاکمیت سیاسی شوند؟

همه این اقدام‌ها، که نشانگر جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی است، پیش چشم کل جهان روی داد. رژیم سودان از ابزارهای مختلفی برای سرکوب زنان و همه مردم سودان، که اکنون علیه رژیم در حال قیام هستند استفاده می‌کند. در این انقلاب ، زنان نیروی محرک را نمایندگی می‌کنند.

جمهوری اسلامی ایران در شورای مرکزی مسلمانان حضور محسوس تری دارد. یکی از مراکز مهم جمهوری اسلامی ایران در شورا، مرکز اسلامي هامبورگ (مسجد علي) است. این مرکز در سال 1953 توسط مراجع اسلامی نجف حسین بروجردی ومحمد محقق، در پروژه ای به هزینه یک میلیون مارک پایه ریزی شده است

از میان انجمن‌های نخستینی که توسط زنان و برای دفاع از حقوق آن‌ها به وجود آمد، "پیک سعادت" و "مجمع انقلاب زنان"، "انجمن نسوان"و "بیداری زنان" از سایرین شناخته شده تر و شاخص‌تر هستند که به همت زنان جسور و مبارز و آزادیخواهی چون، شوکت روستا، جمیله صدیقی، سکینه شبرنگ، روشنک نوع‌دوست و جمعی دیگر در تأسیس و هدایت آن‌ها نقش داشتند.

. نقش پیشتاز زنان و نگاه تغییریافته مردان در مبارزه کنونی موجب ایجاد پتانسیل‌های جدیدی در جنبش مدنی و اعتراضی کشور شده است و این وضعیت باعث گشته است که این بار همگان به‌صورت جمعی و با احترام به یکدیگر و قبول تنوعات موجود به دنبال یافتن راهکارهای نو و متنوع برای ادامه و تضمین فعالیت جنبش مسالمت‌آمیز و شهروندی مردم ایران باشند.

فلسفه ترویج شعار عقب‌ماندۀ "یا روسری یا توسری" که جمهوری اسلامی از طریق آن تلاش کرد، زنان را وادار به اطاعت از مردان و حکومت مردسالار- دینی کند، نه‌تنها موجب حفظ عفاف و سلامت اخلاقی جامعه نگردید، بلکه درواقع چیزی جز توهین به نوع "مرد" نبود، چون بر اساس این نگرش، حجاب نامناسب زنان از دید این قشر واپس‌گرا، باعث بروز واکنش‌های ناهنجار از سوی مردان می‌گردید.