زنان

آیا باید این جنبش های اجتماعی آگاهانه الویت های خود را انتخاب کنند و یا مانند گذشته بر اساس نظرات چپ سنتی همانند مردم به جان رسیده از سر ناچاری با آمدن به خیابان خواهان سرنگونی و گذار از حاکمیت سیاسی شوند؟

همه این اقدام‌ها، که نشانگر جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی است، پیش چشم کل جهان روی داد. رژیم سودان از ابزارهای مختلفی برای سرکوب زنان و همه مردم سودان، که اکنون علیه رژیم در حال قیام هستند استفاده می‌کند. در این انقلاب ، زنان نیروی محرک را نمایندگی می‌کنند.

جمهوری اسلامی ایران در شورای مرکزی مسلمانان حضور محسوس تری دارد. یکی از مراکز مهم جمهوری اسلامی ایران در شورا، مرکز اسلامي هامبورگ (مسجد علي) است. این مرکز در سال 1953 توسط مراجع اسلامی نجف حسین بروجردی ومحمد محقق، در پروژه ای به هزینه یک میلیون مارک پایه ریزی شده است

از میان انجمن‌های نخستینی که توسط زنان و برای دفاع از حقوق آن‌ها به وجود آمد، "پیک سعادت" و "مجمع انقلاب زنان"، "انجمن نسوان"و "بیداری زنان" از سایرین شناخته شده تر و شاخص‌تر هستند که به همت زنان جسور و مبارز و آزادیخواهی چون، شوکت روستا، جمیله صدیقی، سکینه شبرنگ، روشنک نوع‌دوست و جمعی دیگر در تأسیس و هدایت آن‌ها نقش داشتند.

. نقش پیشتاز زنان و نگاه تغییریافته مردان در مبارزه کنونی موجب ایجاد پتانسیل‌های جدیدی در جنبش مدنی و اعتراضی کشور شده است و این وضعیت باعث گشته است که این بار همگان به‌صورت جمعی و با احترام به یکدیگر و قبول تنوعات موجود به دنبال یافتن راهکارهای نو و متنوع برای ادامه و تضمین فعالیت جنبش مسالمت‌آمیز و شهروندی مردم ایران باشند.

فلسفه ترویج شعار عقب‌ماندۀ "یا روسری یا توسری" که جمهوری اسلامی از طریق آن تلاش کرد، زنان را وادار به اطاعت از مردان و حکومت مردسالار- دینی کند، نه‌تنها موجب حفظ عفاف و سلامت اخلاقی جامعه نگردید، بلکه درواقع چیزی جز توهین به نوع "مرد" نبود، چون بر اساس این نگرش، حجاب نامناسب زنان از دید این قشر واپس‌گرا، باعث بروز واکنش‌های ناهنجار از سوی مردان می‌گردید.

سخنرانی ها:

چهار دهه مهاجران ايرانی در آلمان و کتاب خوانی؛ ناهيد کشاورز- نويسنده و فعال حقوق زنان                                                                   

اسلام سياسی و زنان؛ ناهيد نصرت- فعال حقوق زنان

اهمیت و نقش مشارکت سیاسی زنان در مبارزه علیه تبعیض؛ فرزانه عظیمی – عضو هیئت سیاسی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)

مردان تلاش می‌کنند که از ورود زنان به عرصه سودآور و خوشايندی که در آن قرار دارند، جلوگيری نمايند. در جهت رسيدن به اين هدف نيز از ۳ افسانه استفاده می‌کنند. افسانه نخست: زنان خودشان نمی‌خواهند که وارد سياست بشوند؛ و اگر هم پا به ميدان سياست بگذارند، توانايی رسيدن به مقامات رهبری را ندارند.

اگر در جامعه‌ای پرنسیپ برابری همه انسان‌ها در برابر قانون برقرار است، همراه با آن برابری مدنی زنان و مردان نیز به رسمیت شناخته می‌شود. اما اگر این پرنسیپ فقط در شکل وجود داشته باشد، آن‌وقت رعایت حقوق زنان تا آنجا رعایت می‌شود که حکومت به آن نیاز دارد.

آن‌ها مصمم به این تصمیم بودند و هستند که برای پیشبرد مطالبات ابتدایی و انسانی خود در یك رژیم دیكتاتوری مذهبی و استبدادی می‌بایست به مبارزات مدنی برای به عقب راندن و حذف قوانین عقب‌مانده و دیگر اجبارات اجتماعی كه موجب تبعیض در جامعه می‌شوند تکیه کنند!