هر چند هر کدام از ما اگر به عنوان شهروندان عادی از این اتفاقات بنویسیم و بر علیه فراموشی مسلح به قلم شویم و در جامعه نیز به نشر حقیقت و فعالیت های میدانی هر چند اندک روی بیاوریم شاید بتوان اندکی از خلأهای موجود را پر کرد. فرقی نمی کند هاجر باشد یا سارا یا زبیده؛ هر کدام ازاینان نمونه هایی از قربانیان خشونت علیه زنان هستند که مرز هم نمی شناسند.
آزار های خیابانی شامل آزار های کلامی، غیر کلامی ، تعقیب و تماس فیریکی است. آزار خیابانی باعث ترس، افسردگی و گوشه گیری میشود. در مواردی حتی زنان ترجیح میدهند به خیابان ها نروند. بطور کلی آزار و اذیت روی زندگی آزار دیده تاثیر میگذارد. کسانی که مورد آزار قرار می گیرند در بیشتر موارد نمی دانند چه عکس العملی نشان دهند و می ترسند؛ می ترسند مورد حمله و آزار بیشتر قرار گیرند و یا وضع بدتر و "آبرو ریزی" شود. این واکنش بسیار طبیعی است.
زنان دوشادوش مردان علیه سرکوبهای حکومتی و برای آزادی و عدالت مبارزه میکنند و نیل به آزادیهای دمکراتیک، حقوق برابر، تشکلهای مستقل، تعیین حداقل مزد، منع قرار دادهای موقت و سفید امضا و ایجاد امنیت شغلی از جمله خواسته های مشترکِ عمومی برای زنان و مردان در جامعه است.
گروه کار زنان حزب چپ ایران (فدائیان خلق) در 15 ماه مارس برگزار کرد! (فایل صوتی)
سخنرانان: سحر شهیار - عضو گروه کار زنان حزب چپ ایران (فدائیان خلق)؛ بیژن اقدسی - عضو حزب چپ ایران (فدائیان خلق)؛ آینده آزاد - عضو گروه کار زنان حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
مجموعه مشکلاتی که اشاره شد موجب این امر می شود که در بیشتر موارد زنان متخصص مهاجر به قراردادهای شغلی کوتاه مدت در حد یکسال و یا کمتر رضایت بدهند. این طرز استخدام، زنان و خانواده شان را از مزایائی مانند بیمه در محل کار، فوق العاده های شغلی، امکان ارتقاء شغلی در چارچوب استخدام رسمی، برخورداری از دوره های تخصصی که شرکت ها برای کارمندانشان مجانأ ارائه می کنند، و از همه مهمتر امنیت شغلی محروم میکند.
