کارگران به عنوان طبقه ای که بیشترین صدمه را از چهار دهه حاکمیت جمهوری اسلامی متحمل شده اند و روز به روز، رفاه، امنیت شغلی، و حق و حقوق خود را از دست داده اند، می توانند با تکیه بر "نافرمانی مدنی" در کارخانه، محله، محفل های فامیلی و ... مبارزه مردم ایران را برای ساختن فردایی نو و عاری از ستم و استثمار سازمان دهند.