گوهری که اکنون در کف وحنجره فرزند نهاده است.گوهری که در کف هر کس نهاده نمی شود.برای به کف آوردن آن باید رنج سال‌ها کار کردن را بر خود هموار نمود. حساس بودن و پایبندی به هنرکه از دل تاریخ، ازقلب مردم واز لحظه لحظه حس‌های غریب یک ملت و روح‌های بزرگ آن بر می خیزد را در خود پرورش داد و درد این خیزش را به جان خرید تا لایق جانان گردید.
نمایندۀ حزب در بخش دیگری از سخنانش سیمای جامعهٔ ما سی‌ویک سال پس از فاجعه ملی را به‌اختصار ترسیم کرد. سخنران در ابتدا به تشریح نظام سیاسی حاکم بر میهن ما، یعنی رژیم ولایت فقیه و ویژگی‌های آن، پایگاه طبقاتی حاکمیت و همچنین باور حزب ما در زمینه اصلاح‌ناپذیری نظام سیاسی کنونی پرداخت و...
در عرفه حزب، افیشی از حرکت‌های اعتراضی در ایران که به شکل مثلث درآمده بود و در سه ضلع آن سه شعار نه به تحریم؛ نه به جنگ؛ نه به جمهوری اسلامی ایران آمده بود، نصب شده بود. همچنین پوسترهای بزرگی از سندیکالیست‌ها و فعالین کارگری (اسماعیل بخشی و شش نفر دیگر) که به تازگی برای فعالیت صنفی به صد سال زندان محکوم شده‌اند، پوستری در حمایت از مبارزات کارگران، افیش سحر خدایاری (دختر آبی) همراه با شعارهایی برای آزادی زندانیان سیاسی و لغو اعدام بر دیواره‌های چادر نصب شده بود.
سخنران اول این مراسم آقای علی احساسی، نمایندۀ پارلمان کانادا از حزب لیبرال بود که ضمن اشاره به جنایت هولناک کشتار زندانیان سیاسی و ابراز همدردی با خانواده جانباختگان فاجعه ملی اظهار داشت که امیدوار است اینچنین جنایاتی در تاریخ آینده ایران هرگز تکرار نشود.
به نظر ما آنچه به دستور رهبر وقت جمهوری اسلامی در تابستان سال ١٣٦٧ انجام گرفت، باید به عنوان جنایت علیه بشریت شناخته شود. جنایت علیه بشریت، با تعریف حقوقی پذیرفته شده برای آن، مشمول مرور زمان نمی شود. پیگیری جنایت علیه بشریت به مرزهای جغرافیایی محدود نیست.
