بین‌المللی

موضوع کلیدی چاویسمو آن است که برای تبدیل شدن به نیروی سیاسی هژمونیک چگونه ادامه خواهد داد. اکنون من خیلی در باره نیروی دولتی بودن چاویسمو صحبت نمی کنم، اما آیا نیرویی خواهد شد که نمایندگی کند و آیا قادر است به مطالبات مردمی پاسخ دهد؟

اکنون سالها و دهه های متعددی از آن زمان گذشته اند و با اینکه مردم هندوچین به رفاه و آزادی مورد نیازشان نرسیده اند ولی صلح در منطقه هندوچین کاملا مستقر شده است. به نظر می رسد که خاورمیانه هم در مرحله مشابهی ( هر چند با پیجیدگی به مراتب بیشتر) قرار گرفته است. نظام حاکم در خاورمیانه مورد سئوآل قرار گرفته است. تازمانی که این موضوع حل نشده است تمامی کشورهای خاور میانه در این شرایط قرار خواهند داشت.

در این دوران، جهانی سازی و حرکت جهانی سرمایه های مالی امپریالیستی و در راس آن آمریکا در جستجوی بازارهای ارزان نیروی کار، منابع طبیعی، بازارهای مصرف و مالیات های کم، و غیره است. نئوکان ها همچنان بر سیاست ورزی های نظامی گری آمریکائی، صدور دموکراسی آمریکائی از طریق اتکا به تک محوری سیاسی، حقوقی امنیتی آمریکائی در سطح بین المللی در تعویض حکومت ها عمل کرده اند.

مقامات مسئول و تصمیم گیرنده باید بلادرنگ با کنترل جاری، نسبت به خواست های شهروندان و مطالبات آنها واکنش مناسب نشان دهند. دولت جدید باید با توجه به منافع ملی و در نظر گرفتن حقوق همه شهروندان و فاصله گرفتن از تبعیض و فساد اقتصادی تشکیل شود.

دونالد ترامپ در دوره اول ریاست جمهوری خویش، این خواسته های نئوکان ها را بجا نیاورده است. اگر ایشان در دور دیگر انتخابات ریاست جمهوری دوباره بر سر کار بیایند، باید این بدهکاری خویش را به نئوکان های نفتی نظامی پس بدهند. دونالد ترامپ یک جنگ تمام عیار در منطقه خاورمیانه به نئوکان ها بدهکار است.

مبارزه مردم سوریه به همین شکل شروع شد ولی به خاطر برخورد دولت بشار اسد، فرصتی به قطر و سعودیها (و یاران) داده شد که جنبش را به گمراهی بکشند . فاجعه سوریه کنونی نتیجه تلخ این واقعیتهای زمینی بود. امکان وقوع چنین فاجعه ای در عراق و لبنان را نمی توان منفی دانست.

از سوی دیگر می دانیم که در غیاب یک بدیل و جریان سوم و دارای رویکرد مستقل از گرایش های دوقطب بورژوازی، این نارضایتی ها توسط جناح دیگرسرمایه داری و جریان های پوپولیستی و نوفاشیستی با شعارهای ضدخارجی و پناهندگی، بستن مرزها و دیوارکشی ها و یا دل بستن به وعده خروج از پیمان ها و معاهدات جهانی و تقدیس ملت گرائی (ناسیونالیسم) و چه بسا نژاد و ارزش های محافظه کارانه و غیره، یعنی با فراافکنی مشکلات به عوامل موهوم یا فرعی موردبهره برداری قرارگرفته است.

کشورهای مختلف سرمایه داری عضو پیمان ناتو در بازتعریف خویش از دشمن خارجی، خواهان حفظ و تضمین منافع ویژه خویش اند و میخواهند تا از دشمنی با چین و روسیه فاصله بگیرند. آنها خواهان گسترش مناسبات خویش با چین، روسیه و دیگر کشورهایی اند که بصورتی تئوریزه شده از طرف قدرتمداری نئوکان های جناح نفتی – مالی نظامی، بعنوان "دشمن جنگ کلاسیک" آنها معرفی میشوند.

دولت ترکیه در برابر حزب «اچ د پ»، خصوص مجمع جوانان که یک نهاد مستقل درون حزبی است، به شدت خصمانه برخورد می کند. طی سه سال گذشته صدها نفر از اعضای مجمع جوانان دستگیر شدند که در میان آنها یکی از اعضای تیم امور خارجه ما نیز قرار دارد. علیرغم همه فشارها، مجمع جوانان به تداوم مبارزات دموکراتیک خود پایبند است.

از زاویه دیپلماتیک، بازیگران منطقه ( مخصوصا اتیوپی و اتحادیه افریقا) نقشی کلیدی در گشودن مذاکره مخصوصا پس از قتل عام سوم ژوئن بازی کردند و باید به رابطه نزدیک با تحولات سودان ادامه دهند. اتحادیه افریقا باید نماینده ای به خرطوم بفرستد که به گذار کمک کند. مخصوصا اگر بر سر تعبیر قرار های موجود اختلافی پیدا شود و دستگاه امنیتی (که به کمک امتیازات فراوان ساختاری تکیه دارد ) بین طرفین میانجیگری کند و نگذارد که دستگاه امنیتی ، اپوزیسیون غیر نظامی را بروبد.