می گویند در سیاست تلخ وجود ندارد، فقط واقعیت وجود دارد. شاید این گفته واقعی باشد، و شاید از کسانی باشد که به سیاست بدون قلب باور دارند. باری، آنچه دیروز در دیدار ترامپ و زلنسکی رخ داد، و کلا اکنون پیرامون اوکراین جاری است، ورای واقعیت، تلخ مکرر است.

تلخ، "صلح ترامپ برای اوکراین" است: صلحی تحمیلی به اوکراین و به نظام بین المللی که پایۀ آن بر زور و منفعت طلبی مطلق این و آن محفل سیاسی، زیر نام منفعت ملی، است؛

تلخ، زیادت خواهی آمریکا و اروپا در قامت ناتو و گسترش آن به جانب "شرق"، در چارچوب تعارض میان غرب و روسیه، به هزینۀ مردم اوکراین است؛

تلخ، خطر قربانی شدن مردم اوکراین یک بار دیگر، و این بار در چارچوب تعارض سربرآورندۀ میان آمریکا و اروپاست؛

تلخ، همچون همیشه قربانی شدن حقیقت به عنوان نخستین قربانی هر جنگ است: این نه روسیه، بلکه اوکراین بوده که جنگ را آغاز کرده است؛ و این اوکراین است، و نه ناتو، که جهان را به جنگ سوم تهدید می کند؛

تلخ، نبود چشم اندازی برای صلح عادلانه و پایدار در گفتمان‌های جاری پیرامون جنگ اوکراین است، که نه تنها امنیت اوکراین بلکه امنیت روسیه نیز در آن ملحوظ باشد.