حکومت جمهوری اسلامی با استفاده از پیروزی احتمالی در بازی با امریکا تدارک یک ۹ دی* دیگری را دیده بود که با ریختن نیروهای طرفدار و نیروهای مسلح پایان جنبش انقلابی را اعلام کند، گرچه این ترفند دستاوردی کوتاه مدت می داشت و شرایط به گذشته اقتدار حکومت قابل بازگشت نبود.
در همین رابطه عباس عبدی چنین تحلیل می کند: "عده‌ای در درون شخص خودشان هم دچار تناقض شده بودند. یکی از دوستان گفت که طرفدار تیم ملی و پیروزی آن بودم، ولی از شکست هم ناراحت نشدم، زیرا هنگامی که تصور می‌کردم پس از پیروزی با چه وضعی مواجهیم و چه بهره‌برداری از سوی ساختار قدرت صورت خواهد گرفت، نسبت به پیروزی ایران هم نگران بودم".
ریختن مردمی که از پیروزی  تیم فوتبال شاد بودند به همراه طرفداران نظام که این پیروزی را در راستای اهداف خود می دانستند به اضافه حمایت نیروهای مسلح و شرکت در پایکوبی، حداقل برای مدتی قادر بود فضا را به نفع جمهوری اسلامی تغییر دهد و در طوفان شعارهای ضد امریکایی پیروزی کاذب و دروغینی را به خود نسبت دهد.
حکایت آنچه در جام جهانی ۱۹۷۸ در آرژانتین روی داد می تواند برای ما هم آموزه هایی داشته باشد.
در جام جهانی ۱۹۷۸ نظامیان آرژانتین از شادی گروهی از مردم استفاده کردند تا به جهانیان نشان دهند همه چیز عادی است.
آدولفو پرز اسکیبل Adolfo Pérez squvel  نقاش آرژانتینی و برنده جایزه نوبل در این باره می گوید: "در آن زمان یک اتفاق سوررئالی افتاده بود، وقتی آرژانتین یک گل می زد، شکنجه کنندگان ما شادی می کردند و با خوشحالی به زندانیان می نگریستند، اما روز بعدش باز می گشتند تا ما را شکنجه کنند".
دیکتاتور ویدلا که در زمان برگزاری بازی‌ها حدود ۵ هزار نفر را در زندانهای آرژانتین جا داده بود، ناگهان طرفدار فوتبال شد و در عرض یک ماه هفت مسابقه را از نزدیک تماشا کرد.
وقتی خامنه ای بعد از بازی با ولز و برد تیم با خوشحالی می گوید: "دیروز بازیکنان تیم ملی ما چشم ملت ما را روشن کردند، انشاالله چشمشان روشن باشد"، شباهتی طنزآلود به دیکتاتور ویدلا پیدا می کند بی آنکه از همان اقتدار هر چند پوشالی هم برخوردار باشد.
بیش از ۱۸هزار زندانی و صدها کشته و هزاران زخمی کارنامه خامنه ای ننگین تر از دیکتاتور  ویدلا فقط در این سه ماه گذشته است.
همان گونه که قهرمانی ۱۹۷۸ برای بازیکنان آرژانتینی به ننگ و بدنامی تبدیل شد، بازیکنان تیم جمهوری اسلامی هم گرچه در فوتبال و این جام جهانی به جایگاه بلندی نرسیدند، ولی لکه سیاهی بر کارنامه انسانی آنها در حالی که در خیابان‌های ایران آدمکشی در جریان است، تجاوز و شکنجه به امری عادی تبدیل شده است و زندان‌ها بیش از سه برابر دیکتاتور آرژانتین در ۱۹۷۸ زندانی دارد، نشسته است.

* تظاهرات ۹ دی ۱۳۸۸ با فراخوان شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی به ریاست احمد جنتی، که در واکنش به تظاهرات هواداران جنبش سبز در تاسوعا و عاشورای ۱۳۸۸ انجام گردید (به پیش).