"میثاق حق زندگی" مبتنی بر مبنای نظری «حقِ داشتن حق» و به مثابه اهم حقوق شهروندی را جمعی از تشکل‌های سیاسی دمکراسی‌خواه امضا کرده و به مردم ایران پیشنهاد می‌کنند برای آن که یک میثاق پایه‌ای عمومی در دوره‌ی مبارزه با حکومت حق‌کُش ولایی، در جریان گذار و در دوره‌ی پس از آن باشد.

ارکان میثاق عبارت‌اند از:

• حقِ داشتن حق، منتزع از گرایش سیاسی، گرایش دینی، گرایش جنسی، گرایش عقیدتی و تعلق اتنیکی،
• منع مطلق اعدام،
• منع مطلق شکنجه جسمی و روانی،
• پایبندی به رویه‌ی قضایی عادلانه، شفاف و شکایت‌پذیر، بدون هیچ استثنایی.

امضاکنندگان این میثاق:

۱. متعهد می‌شوند
همه انسان‌ها را دارای حق بدانند و هیچ انسانی را به دلیل گرایش سیاسی، جنسیتی، عقیدتی و تعلق اتنیکی آن خارج از پهنه حق قرار ندهند.

۲. متعهد می‌شوند
مجازات اعدام و سلب حق حیات را برای هیچ انسانی سزاوار ندانند و عليه این کیفردهی مبارزه کنند. هیچ انسانی حتّی اگر مجرم تشخیص داده شود، با هر تابعیتی، با هر گرایش جنسی، دینی و سیاسی، و با هر پیشینه‌ای نباید از حق زندگی محروم شود.

۳. متعهد می‌شوند
شکنجه، اذیت و آزار جسمی و روانی را ناموجه و ممنوع، و اعتراف‌گیری زیر شکنجه را بی‌اعتبار بدانند.

۴. متعهد می‌شوند
به رویه‌ی قضایی پایبند باشند، اختلاف نظر سیاسی و عقیدتی را بهانه‌ی اتهام‌زنی قرار ندهند و حقوق برابرِ سزاوار همگان را بنابر سلیقه‌ی خود و مصلحت گروه خود پایمال نسازند.

۵. متعهد می‌شوند
در هر جایی که باشند، داخل مرزهای کشور ایران یا خارج از آن، و بر هر موضع سیاسی که باشند، موافق یا مخالف حکومت زمان خود باشند یا حامی آن، تا زمانی که به صورت صریح و علنی امضایشان را پس نگرفته باشند، متعهد بر سر این ميثاق بمانند.

امضای اين ميثاق به معنی موافقت برسر اصل حق برخورداری از حق، مصونیت جسمی و روانی همگان و احترام به شأن انسان به عنوان انسان است، بنيادی که مبنای مجموعه‌‌ی موسوم به اعلامیه جهانی حقوق بشر و کنوانسیون‌های الحاقی آن است.

حزب چپ ايران

اول آگوست ۲۰۲۳ (۱۰ مردادماه ۱۴۰۲)