رفتن به محتوای اصلی

پیام تشکل های مستقل کارگری ایران به کارگران و اتحادیه ها و تشکل های کارگری همه کشورها

پیام تشکل های مستقل کارگری ایران به کارگران و اتحادیه ها و تشکل های کارگری همه کشورها

 رژیم سرمایه داری - اسلامی ایران  در طول ۴۵ سال گذشته درحال جنگی مستمر و همه جانبه علیه طبقه کارگر در عرصه های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بوده است. حداقل دستمزد، چند برابر زیر خط فقر قرار دارد و حتی پرداخت منظم دستمزد به یکی از مطالبات کارگران ایران تبدیل شده است‌. به تبع آن شرایط زیست و معیشت کارگران به سطح بسیار پایین و طاقت فرسایی سقوط کرده است. کارگران ایران برای تامین سرپناه و حداقل نیازهای اولیه زندگی برای خانواده‌های خود مجبورند گاه تا سه شغل ناپایدار دست و پا کنند. دولت ایران قانون کار خود را نیز به شدت زیر پا می گذارد و برای مقاوله نامه ها و کنوانسیون های سازمان جهانی کار کمترین احترامی قائل نیست.  سرکوب و بگیر و ببند کارگران به امری روزمره تبدیل شده است. در تمام این مدت طبقه کارگر در ایران علیرغم همه سرکوب های وحشیانه و محرومیت از حقوق بنیادی کار و حقوق انسانی، مقاومت ستایش برانگیزی از خود نشان داده و در نبردی به شدت نا برابر برای  کسب حقوق همه جانبه خود مبارزه کرده است. هر سال صدها کارگر معترض و فعال کارگری در ایران به دلیل مبارزه برای دستیابی به ابتدائی ترین حقوق به رسمیت شناخته شدۀ کارگران سراسر جهان ، توسط جمهوری اسلامی ایران تهدید، اخراج، دستگیر، زندانی و شکنجه می شوند. در حال حاضر تعداد قابل توجهی از کارگران معترض و  فعالان کارگری به همین دلیل به زندان های طولانی مدت محکوم شده اند. تشکل های مستقل کارگری موجود ، تحت فشار مداوم و شدید قرار دارند، فعالیت آنها به شدت محدود شده است و بسیاری از کارگران هیئت موسس و اعضای آن ها یا زندانی هستند یا زیر فشار دائمی سرکوبگران حکومتی  و بازداشت های طولانی بدون محاکمه بسر می برند. همچنین بر کسی پوشیده نیست که رژیم حاکم بر ایران شدید ترین سرکوب ها، فشارها، تحقیرها و تهدیدها را بر زنان، بویژه زنان کارگر و روشنفکر وارد می کند.. جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از اعضای سازمان جهانی کار موظف به رعایت کنوانسیون های بنیادی این سازمان، از جمله آزادی تشکل ها و پیمان های دسته جمعی است. با این حال، رژیم حاکم بر ایران همین کنوانسیون های لازم الاجرا را آشکارا و بی شرمانه زیر پا می گذارد. اما رژیم ایران علیرغم داشتن سابقه طولانی سرکوب گرانه و خشونت آمیز ضد کارگری در 45 سال گذشته و نقض مداوم حقوق کارگران، اجازه یافته تا نمایندگان تشکلات وابسته به دولت، مانند «کانون عالی شوراهای اسلامی کار» را به جای نمایندگان مستقل و واقعی تشکل های کارگری به کنفرانس‌ سالانه سازمان جهانی کار بفرستد. و این در حالی است که هیچ اثر و نشانه‌ای از نظارت سازمان جهانی کار برای احراز مستقل بودن نمایندگان کارگری دیده نمی‌ شود. تأسفبار تر اینکه این افراد نیابتی حتی به عضویت هیئت مدیره و سایر کمیته ها نیز ارتقا می یابند.جمهوری اسلامی ایران همچنین نمایندگان کارفرمایی را نیز خود انتخاب می کند و بنابراین همه نمایندگان ایران، کارگزار و عوامل حکومت اسلامی هستند. سال‌هاست که تشکل‌های مستقل و فعالان کارگری در ایران تاکید کرده اند که این به اصطلاح «هیئت کارگری ایران» در سازمان جهانی کار، نماینده کارگران ایران نیست و از نهادهای ذیربط سازمان جهانی کار خواسته اند وارد عمل شوند و جلوی این تقلب شرم‌ آور را بگیرند، اما تنها با دیوار ستبر سکوت مواجه شده‌اند. در سال 2005 در پی شکایتی از دولت ایران مبنی بر نقض حقوق کارگران، پرونده ای در سازمان جهانی کار تشکیل شد. از آن زمان تا کنون هر سال شکایات بیشتری به پرونده اضافه شده است، اما پس از گذشت نزدیک به 20 سال، سازمان جهانی کار هیچ گام معنادار و موثری برای پاسخگویی به این  شکایات افزون شونده برنداشته است. یکصد و دوازدهمین کنفرانس سازمان جهانی کار بین 3 تا 14 ژوئن 2024 در ژنو برگزار می‌شود. انتظار کارگران و جامعه کارگری ایران این است که نمایندگان کارگران در سازمان  جهانی کار از کشورهای مختلف ، افشاگر رژیم های ضد کارگر باشند و تلاش کنند تریبون های جهانی را از کسانی که به دروغ و با تکیه بر ابزار قدرت حکومتی کرسی سازمان جهانی کار را تسخیر کرده اند و خود را به دروغ نماینده کارگران ایران می دانند، بگیرند. ما تشکل‌های مستقل کارگری و بازنشستگان امضا کننده این نامه و کارگران زندانی در ایران، از تشکل‌های کارگری و طبقه کارگر در سراسر جهان می ‌خواهیم که در همبستگی با کارگران ایران از مبارزات آنان حمایت کنند و صدور احکام خودسرانه و ظالمانه طولانی مدت زندان علیه آنها  را صریحا محکوم نمایند.

ما از کارگران و اتحادیه های کارگری در سطح جهان می خواهیم که نسبت به پایمال کردن حقوق کارگران ایران و سرکوب و اجحافات دیگری که جمهوری اسلامی بر کارگران تحمیل کرده است بی اعتنا نباشند و در مبارزه برای حق آزادی تشکل، پیمان های جمعی و آزادی زندانیان سیاسی به ویژه کارگران زندانی، زبان گویای کارگران ایران باشند و از این طریق تجلی بخش همبستگی جهانی طبقه کارگر باشند.
زنده باد اتحاد و همبستگی بین المللی کارگران!

۲۳اردیبهشت ۱۴۰۳

سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه

گروه اتحاد بازنشستگان

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری

کارگران بازنشسته خوزستان

افزودن دیدگاه جدید

متن ساده

  • No HTML tags allowed.
  • نشانی‌های وب و پست الکتونیکی به صورت خودکار به پیوند‌ها تبدیل می‌شوند.
CAPTCHA
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید