اول ماه مه روز اتحاد و همبستگی جهانی کارگران، روز اعتراض و مبارزه علیه هرگونه ستم و استثمار، تبعیض ونابرابری، فقر و فلاکت، بی مسکنی و بیکاری است!
سال ۱۴۰۴ با سرکوب مزدی و تحمیل فقربیشتر به کارگران و کلیه مزدبگیران آغاز گردید و شرایط معیشی غیر قابل تحملی را برای اکثریت جامعه بوجود خواهد آورد.
سالی که گذشت نیز کماکان مبارزه طبقه کارگر دراشکال مختلف اعتصابات ،اعتراضات و تجمعات کارگری و... برای خواست ها ومطالبات بر حق این طبقه،در رویاروئی با حاکمیت مستبد،ضد کارگری و فاشیستی جمهوری اسلامی تداوم داشت.
سالی که گذشت تعرضات کارفرمایان ،سرمایه داران و حکومت به عنوان بزرگترین کارفرمای کشور تداوم پیدا کرد.
در سالی که گذشت، سرکوب چندلایه در حوزه های مختلف با شدت هرچه بیشتر ادامه یافت.
طبقه حاکمه ،احضار، دستگیری و حبس و زندان فعالین کارگری ،مدنی ،معلمان ،پرستاران ،دانشجویان ،فعالین زیست محیطی و فعالین زنان را تشدید کرد. سرکوب خشن، زندان و اتهامات امنیتی، شکنجه و اعدام برای اوجب واجبات «حفظ نظام»گسترش یافت.
علاوه بر این ،سیاست های تعدیل ساختاری ،خصوصی سازی و مولد سازی ،سقوط بی وقفه ارزش پول ملی،تورم و افزایش سطح عمومی قیمت ها افسار گسیخته ادامه پیدا کرد.
سرکوب بی امان تشکل های کارگری،مسنثنا شدن اکثریت کارگران از شمول قانون کار و قانون تامین اجتماعی،تشدید بی ثبات سازی مناسبات کار،تشدید بیکاری و بیکار سازی و گسترش پیمانکاری و انواع قراداد های بی ثبات ،گسترش مقررات زدایی، به ویژه سیاست آزاد سازی دستمزد ادامه یافت.حداقل دستمزد مصوب شده برای سال ۱۴۰۴فقط کسری از هزینه سبد معیشت را پوشش می دهد.فقر وتهیدستی تشدید شد.«شاغلان فقیر» افزایش یافتند.
در چنین وضعیتی امنیت شغلی به امری دست نیافتی تبدیل شده است و در همین حال درماندگی رژیم دررعایت استاندارد های ایمنی وحفاظت کار ،جان بسیاری از کارگران را گرفت و بر مصدومان ومجروحان حوادث کاربرای حفظ و افزایش سود و انباشت سرمایه افزود.
در سالی که گذشت ،مبارزه، اعتصابات و اعتراضات شجاعانه و درخشان ، کارگران،پرستاران ،معلمین ،بازنشستگان درخیابان ، مبارزه ملیت های تحت ستم ،بیکاران ،زنان کارگر ،فعالین حفظ زیست بوم،تهیدستان و محرومان و دیگر نیروهای کار،برای تغییر مناسبات کار، دستمزد بالاتراز خط فقر و بهبود تراز معیشت و زندگی ،علیه فقر و گرانی، علیه بیکاری و بیکار سازی ،علیه خصوصی سازی ها ،علیه سیاست ها و برنامه های حکومت تداوم و گسترش یافت. علاوه بر این شاهد مبارزات جسورانه زندانیان سیاسی به دفاع از مبارزات جاری در خیابانها و شرایط ناامن زندانیان هستیم. این اعتراضات و حمایت مردمی از آزادی زندانیان سیاسی رژیم را هراسان کرده است.
سازمانیابی!سازمانیابی !سازمانیابی!
اکنون طبقه کارگر ایران بیش از هر زمان دیگری به چگونگی رهائی از جمهوری اسلامی و استقرار حق حاکمیت مردم ،حق تعیین سرنوشت مردم بدست خودشان، برابری ،دموکراسی و تعمیق آن به دموکراسی اقتصادی و همبستگی تبار انسانی می اندیشد.
طبقه کارگر ایران با توجه به موقعیت انقلابی کنونی ،آگاه است که هیچ دگرگونی بزرگ اجتماعی معطوف به آزادی ،برابری، همبستگی و عدالت اجتماعی، بدون مشارکت فعال زحمتکشان ،تهیدستان و محرومان به نتیجه پایدار نخواهد رسید.
مبارزه کارگران ،معلمان، بازنشستگان ، پرستاران ،به حاشیه رانده شدگان ،تهیدستان و محرومان برای تامین اجتماعی فراگیر،همگانی،برای بهداشت،درمان ،آموزش رایگان،مسکن اجتماعی مناسب می تواند بستر ضروری برای همبستگی میان بخش های گوناگون طبقه کارگر را فراهم سازد.واز سوی دیگرمبارزه برای آزادی های فردی و اجتماعی، برای برابری و مساوات و علیه ستم و استثمار و تبعیض را به اشکال مختلف گسترش دهد.
از این رو ،ضرورت سازمانیابی و گسترش آن در همه سطوح وظیفه اخص امروز است.علاوه برتشکل در محل کار ویا تشکل های خارج از محیط کارو یا تشکل های مستقل کارگری کنونی ،ضرورت ایجاد تشکل های محلات از اهمیت اساسی برخوردار است.تردیدی وجود ندارد که نقش زنان در ایجاد تشکل های محلات، اهمیت بسزائی دارد.
دردوره انقلابی کنونی ،بر بسترجنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» وپیشتازی زنان در عقب راندن حکومت ،جنبش زنان را به مفصلی برای پیوند میان جنبش کارگری وجنبش عمومی مردم ایران برای به زیر کشیدن حکومت اسلامی تبدیل است.
نظام جهانی سرمایه داری، استثمار، تبعیض، بی حقوقی، غارتگری، چپاول را به حدی رسانده است که فقر و فلاکت و بیحقوقی تحمیل شده بر کارگران و مزدبگیران، راهی جز مبارزه، برای آنها باقی نگذاشته است. سرمایه داری و امپریالیسم در مقابل چشم جهانیان برای منافع و مالکیت خود، جان هزاران انسان را نه تنها به خطر انداخته اند، بلکه قتل عام وقیحانه ای را به راه انداخته اند .
کشتار بی شمار انسانهادر جنگ روسیه و اوکراین ،نسل کشی دولت فاشستی اسرائیل درفلسطین نشانه های تعمیق بحران های متعدد نظام سرمایه داری را آشکار می سازد. صاحبان سرمایه و طبقه حاکمه برای کسب سود بیشتر ابایی ازبمباران و کشتار انسانها ندارند. تمامی دولت مردان و حاکمان ریز ودرشت متحدن به سرکوب نیروهای معترض اجتماعی پرداخته و جریانات ناسیونالیستی، راسیستی و فاشیستی موقعیت دوباره ای در مراکز تصمیم گیری و سیاست گذاری پیدا کرده اند. در همین حال مبارزات بدون وقفه کارگران و زحمتکشان درمخالفت با جنگ و قتل عام، اعدام و تبعیض، گرانی و فقر،علیه راسیسم و فاشیسم در سطح جهانی در جریان است.
طبقۀ کارگر جهانی، به حکم همبستگی ذاتیش، به سبب هم سرنوشتیش و به دلیل دردهای مشترکش، در این روز همبسته و متحد، با شعار"کارگران جهان متحد شوید" برای بر پائی دنیائی جدید ،برای کسب حقوق از دست رفتۀ خود، برای آزادی همطبقهایهای خود از زندان، برای ایجاد تشکل های مستقل، برای تأمین یک زندگی انسانی، علیه گرانی، فقر و بیکاری متحد و یک صدا به میدان می آید.
پیش بسوی برگزاری متحدانه روز اول ماه مه روز همبستگی جهانی کارگران!
حول خواسته ها و مطالبات طبقه کارگر متحد شویم!
زنده باد همبستگی جهانی طبقه کارگر!
هیئت هماهنگی نهادهای چپ و دموکراتیک
می ۲۰۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۴
افزودن دیدگاه جدید