این برنامه به زبان آلمانی و در روز دوشنبه ۲۲ بهمن از ساعت ۱۸ تا ۲۰ در سالن رزا لوکزامبورگ در شهر برلین برگزار شد.
ابتدا خانم ژولیا ویدمن گرداننده برنامه از حزب چپ آلمان ضمن خوش‌آمد گویی به حاضرین، دلیل برگزاری برنامه، دلایل و نتایج انقلاب بهمن در ایران و نقش چپ‌ها در آن، را توضیح داد و سپس به معرفی سخنرانان، مهدی ابراهیم‌زاده از حزب چپ ایران (فداییان خلق) و نیما مواسات از حزب چپ آلمان و عضو پارلمان آلمان، پرداخت.
ابراهیم‌زاده در سخنان خود ابتدا تصویری از درون زندان و در جامعه در سال‌های ۵۰ ارائه داد و به رخدادهای مهم و تأثیر آن‌ها در شکل‌گیری و بروز حرکات اعتراضی اشاره کرد. از سال ۱۹۷۷ با روی کار آمدن کارتر در کاخ سفید، دکترین حقوق بشری او، فشار بر شاه برای گشایش فضای سیاسی، استفاده مخالفان از این فضا، شب‌های شعر انستیتو گوته در تهران و تجمع‌های اعتراضی و مذهبی.
همچنین به مقایسه وزن و نقش نیروهای سکولار با نیروهای مذهبی در درون و بیرون زندان و امکان و قدرت بسیج هرکدام در حرکات و تظاهرات در روند انقلاب اشاره شد. وی علت انقلاب را نه در اشتباهات ساعات آخر دیکتاتور حاکم و نه در اگر های مختلف برخی اظهارنظرها، که در حاصل مجموعه بحران‌هایی که طی سال‌های گذشته روی‌هم جمع شده دانست و ازنظر تاریخی حاصل شکاف سنت و تجدد در جامعه دانست. شاه با ژست تجددخواهی با اتکا و بهره‌گیری از نیروی سنت به سرکوب تجددخواهی واقعی که خواهان آزادی و دموکراسی بودند پرداخت. ائتلاف ناگفته و موقت بین سنت‌گرایان و نیروهای مدرن بر سر پایین آوردن دیکتاتور بود. این دو نیرو و چالش و توازن بین آن‌ها از آغاز انقلاب مشروطیت در ابتدای قرن بیستم تاکنون با فرازوفرودهای خود، دو نیروی اصلی انقلاب ۱۹۷۹ ایران هستند.
سپس نیما مواسات با اشاره کوتاهی به نقش روحانیون بزرگ و ازجمله نقش سیاسی آیت اله خمینی در بسیج توده‌ها در سال آخر قبل از انقلاب، عمدتاً به روندهای پس از انقلاب اشاره نمود. وی همچنین به نقش طبقه کارگر در پیروزی انقلاب بهمن اشاره و نتیجه گرفت، که آیا نمی‌بایست چپ‌ها در انقلاب نقش بیشتری می‌داشتند؟ و سپس به وضعیت و موقعیت سیاسی جمهوری اسلامی بعد از انقلاب و سرکوب و کشتار مخالفین و به‌ویژه به کشتار زندانیان سیاسی در سال ۱۹۸۸ اشاره نمود.
پس از صحبت‌های دو سخنران، خانم ویدمن به طرح سؤالاتی در مورد وضعیت کنونی ایران پرداخت. همچنین شرکت‌کننده هم سؤال‌های خود را مطرح نمودند.
در پاسخ به سؤالات و اظهارنظرهای حاضرین سخنرانان، به موضوع هسته‌ای ایران، به محاصره اقتصادی به نقش ترامپ اینکه چگونه هم او و هم رهبری سیاسی ایران مکمل هم هستند، به جنبش‌های اعتراضی از سال پیش تاکنون به اعتصابات کنونی به‌ویژه در نیشکر هفت‌تپه و دستگیری فعالان کارگری، به حضور ایران در سوریه و عراق اشاره کردند و همچنین به امکان تغیر در وضعیت سیاسی ایران و اینکه مردم ایران انقلاب خواهان انقلاب نیستند،
اما خواهان تغییرات جدی در ساختار سیاسی ایران هستند، به‌گونه‌ای که آزادی و دموکراسی و عدالت اجتماعی را در فرم یک جمهوری سکولار برای مردم ایران تأمین کند.
افزودن دیدگاه جدید