بیماری سرطان بالاخره کارخود را کرد و در ساعت یازده و نیم شب پنجشنبه ۳۱ اکتبر، برابر با ساعت دو صبح ۱۰ آبان به وقت ایران، دربیمارستان مرکزی شهرکلن در آلمان، محمود را ازما گرفت. پیشینیان ما میگفتند مرگ حق است و از آن گریزی نیست. اما رفتن در آستانه شصت سالگی، بااین ترتیب، بخصوص برای محمود با آنهمه شور و حال و آینده نگری، و پروژه های رنگارنگ برای خود و دیگران چیز دیگریست. ولی دریغ!
آشنائی من باخانواده مبارز مفیدیها به سالهای قبل ازانقلاب 57 درجریان مبارزه بارژِیم ستم شاهی برمی گردد. اما رابطه نزدیک و شخصی محمود و من، عمری ده- پانزده سال داشت. دراین فاصله و طی ارتباطاتی که در فرصت های گوناگون و درجمع دوستان پیش می آمد، محمود رابه واقع شناختم و به دنیای غنی درونی و شخصیت انسانی و همه جانبه او تاحدودی راه یافتم.
محمود در ۱٥ آبان ۱۳۳ꓥ در محله شیرکش شهر گرگان در خانوادهای فرهنگی متولد شده بود. زنده یاد آقای مفیدی، پدر محمود، و مادر گرانقدر او انسان های شریفی بوده و هستند که بارنج و زحمت، همه هم و غمشان صرف گرم نگه داشتن خانواده و تربیت فرزندانشان در محیطی سالم بود. محمود قدر این زحمات و محبت های بی شائبه را نیک میدانست، و همواره خودرا وامدار آنها میپنداشت. او در چنین محیطی بود که پرورش یافت، دیپلم ریاضیاش رادرگرگان گرفت و به سال٥۶-٥۷ درکنکور سراسری شرکت کرد و بارتبه ای ممتاز دردانشگاه صنعتی شریف پذیرفته شد. همزمان باتحصیل، به فعالیت سیاسی هم می پرداخت. اوانسانی حساس نسبت به محیط پیرامونی اش بود وتحت تاثیر عوامل مختلف و به ویژه آرمانخواهی و اعتقاد عمیقش به عدالت اجتماعی، به گرایش چپ تعلق پیدا کرد. سپس به همکاری با حزب توده ایران پرداخت. درجریان فعالیت های تشکیلاتی اش در اردیبهشت ۶۲ دستگیرشد. پس ازنزدیک به یکسال، درفروردین ۶۳ اززندان رهائی یافت. درپی آزادی، به دنبال بسته بودن همه راه ها و خطردستگیری دوباره، به همراه دوستانش درسال ۶۴ ازطریق مرز ترکمنستان به خارج از کشور مهاجرت کرد و بدین ترتیب زندگی در تبعید را آغازنمود. پابه پای تحولات سخت و تکان دهنده سیاسی و اجتماعی پیش آمده، محمود نیزتحولات فکری چشمگیری را ازسرگذراند. نخستین پرسش های جدی پیرامون مشی سیاسی و تشکیلاتی حزب توده، درپی دستگیری و جستجوی علل و چرائی یورش به حزب توده و نحوه برخورد رهبری باضربات، برایش مطرح گشت. در گیرودار این پرسش ها و جستجوی پاسخ قانع کننده برای آنان به اتفاق دوستان نزدیک بود که مهاجرت به شوروی سابق پیش آمد. مشاهده مستقیم آنچه که تحت عنوان سوسیالیسم واقعا موجود به خورد بخشی از فعالین سیاسی داده شده بود، از یکسو و تجربه مستقیم و ازنزدیک مناسبات درونی حزب، و رابطه حزب توده باحزب به اصطلاح برادربزرگتر، تفکر و تفحص پیرامون این مسائل، او را به نتیجه گیری قطعی رهنمون ساختند. درفوریه 87، یعنی قبل از فروپاشی اتحادجماهیرشوروی، به آلمانغربی مهاجرت کرد وتا پایان عمردرآنجااقامت کرد. محمود در جریان بحث با دیگر دوستان خود و طی روندی پرتشنج و تحمل فشارهای گوناگون به نقد واقع بینانه و رادیکال گذشته سیاسی-نظری اش همت گماشت و ضمن حفظ آرمان خواهی و پایبندی عمیق به دموکراسی و عدالت اجتماعی، به طور قطعی ازسیستم فکری و تشکیلاتی حزب توده گسست. پس ازآن نیز باهیچ تشکل سیاسی ای همکاری نکرد.
او انسانی بود آرمانخواه، آزاد اندیش ودموکرات. ذهنی پرسشگر داشت و آموخته بود که حقیقت را فقط نزد خود جستجو نکند. درد کشیده ای بود، آگاه؛ انسانی بود به غایت عاطفی و قدر دوستی ها را نیک می دانست. ضمن طرح شفاف نظرات خود، اما درروابط گسترده اش، به مرز روابط شخصی با مسائل سیاسی - ایدئولوژیک و تشکیلاتی نیک آگاه بود و آنها رابا یکدگر مخلوط نمی کرد. محمود از تبار فعالان سیاسی چپی بود که دموکراسی و آزادی را صرفا در حوزه نظر پی نمی گیرند، بلکه در روابط اجتماعی خویش جاری می سازند. اوبه شعر و ادبیات و موسیقی علاقه ای خاص داشت، زبانی طنزگونه داشت؛ بی جهت نبود که حضور او در محافل دوستان و آشنایان گرما و نشاطی خاص به جمع یاران می بخشید. اینک ما هستیم و فقدان محمود! سوگوار در غم از دست دادن او.
از دست دادن محمود ضایعه ای بس سنگین برای خانواده گرانقدر و فامیل بزرگ مفیدی و دوستان و آشنایان او به شمارمی رود. به سهم خود به عنوان دوست دیرینه خانوادگی ای که همواره ازمحمود و خانواده وی محبت دیده و از آنها بس چیزها آموخته است، فقدان محمود را به همسر عزیز او عارفه، به فرزندان دلبندش فرشید و فاخته، به مادر ارجمند محمود خانم مفیدی، به پیرو همسرفاخته، به خواهران و برادران عزیزش و دوستان و آشنایان محمود تسلیت گفته و برای همگی آرزوی پایداری دارم.
افزودن دیدگاه جدید