زندانهای مخوف مالزی گورستان ایرانیان زندانی

کشورمالزی در جنوب شرقی آسیا قرادارد؛ جمعیت این کشور بالغ بر ۳۲ ملیون نفر است که از این جمعیت ۶۰درصد مالایائی، ۲٥ درصد چینی و ۱۳ درصدهندی هستند.

اکثریت مردم مالزی مسلمان و اقلیتی نیز پیرو آئین های بودائی و هندو هستند. کشور مالزی با نظام مشروطه پارلمانی اداره می شود و در 40 سال اخیر به پیشرفتهای شگرفی در عرصه اقتصاد، دست یافته است.

در ۲۰سال گذشته عده ای از ایرانیان بویژه جوانان برای ادامه تحصیل یا سرمایه گذاری خرد و کلان، یا تجارت، عازم مالزی شده و در این کشور ساکن شده اند؛ بعضی جوانان و خانواده ها نیز برای فراهم آمدن امکانات جهت عزیمت به کشورهای پناهنده پذیر، بطور موقت دراین کشور زندگی می کنند. همچنین سالانه هزاران ایرانی برای گردش به مالزی سفر می کنند.

۱۴۰۰۰دانشجوی ایرانی در دانشگاههای این کشور مشغول تحصیل اند؛ همچنین ۳۰۰ استاد و پژوهشگر ایرانی نیز در دانشگاههای این کشور به تدریس و تحقیقات علمی اشتغال دارند.

در ۴۰ سال اخیر به علت عملکرد ویرانگر رژیم جمهوری اسلامی درتمام عرصه ها انواع نابهنجاریها و بزهکاریها روندی افزایشی داشته اند؛ یکی از پیامدها و دستاوردهای فاجعه بار رژیم افزایش تعداد معتادان به مرز ۴ میلیون نفر است؛ وجود ۴ میلیون معتاد، بازار پرسودی را برای سوداگران مرگ و تباهی فراهم آورده است؛ هرچند سپاه پاسداران و ایادیش طبق گفته خود مقامات رژیم جمهوری اسلامی، بزرگترین سوداگران مواد مخدر هستند، اما هزاران باند خرد و کلان نیز در بخش های تولید، توزیع، وارد کردن ماده اولیه از افغانستان و قاچاق آن به خارج از کشور فعال هستند؛ سپاه و دیگر باندهای مواد مخدر عامل تباهی و نابودی جوانان و از هم گسیختگی خانواده ها و دیگر آثار فاجعه بار در جامعه هستند.

بخشی از فعالیت سوداگران مواد مخدر به حمل مواد به خارج ازکشور اختصاص دارد؛ کشور مالزی یکی از کشورهائی است که در آن مواد مخدر کمیاب و گران است، زیرا دولت مالزی قوانین بسیار سختگیرانه ای را برای جرم حمل مواد مخدر وضع کرده است، و برای حمل بیش از ٥ گرم مواد مخدر، حکم اعدام صادر می شود؛ از اینرو قاچاقچیان خود وارد مهلکه قاچاق به مالزی نمیشوند، بلکه با تطمیع و فریب بخشی از جوانان بیکار و نیازمند و یا نا آگاه استفاده کرده و با پرداخت مبلغی پول و یک سفر مجانی آنها را راهی سفر بی باز گشت، می کنند؛ یا مسافران عازم مالزی را با حس انساندوست و هموطنی فریب می دهند و محموله خود را به او می سپارند و احتمالاً زندگیشان را تباه میسازند.

یکی اززنان که بجرم حمل مواد مخدر در فرودگاه دستگیر و به اعدام محکوم شده است، ماجرای فریب خوردن خود را اینگونه توضیح میدهد: "درفرودگاه تهران عازن مالزی بودم که یک خانم مسن به من نزدیک شد و با خواهش و تمنا از من خواست که مجسمه کوچکی را برای پسرش به مالزی ببرم و درفرودگاه به فرزندش تحویل دهم، من هم به خاطر حس انساندوستی و کمک به هموطن پذیرفتم در فرودگاه کوالالامپور به مختویات مجسمه مشکوک شدند و پس از شکستن مجسمه، مواد مخدر درون مجسمه را کشف کردند؛ اکنون در یک شرایط بسیار سختی زندانی هستم و به اعدام محکوم شده ام ، بدون اینکه آن خانم را بشناسم".

اکنون ۳۲۰ شهروند ایرانی بجرم حمل مواد مخدر در زندانهای مالزی دوران محکومیت را می گذرانند یا در انتظار تشکیل دادگاه هستند؛ این زندانیان در یک شرایط عیر قابل تحمل با مرگ دست به گریبانند، ۲۹۰ نفر از زندانیان مرد و ۳۰ نفر زن هستندکه ٨۰ نفر از این زندانیان محکوم به اعدام شده اند؛ این هموطنان بخشی از ۴ ملیون هم وطنی هستند که در چنگال هیولای اعتیاد به اسارت درآمده اند.

وضعیت دادگاه ها و زندانهای مالزی

زندان های مالزی به آخر دنیا یا قعر جهنم معروف اند؛ در سالهای اخیر ۲٥۹ زندانی در این زندانها جان خود را از دست داده اند، یا خودکشی کرده اند که در میان این گروه، نام یک ایرانی نیز به چشم می خورد. زندانیان ممکن است تا ٥ سال یا حتی بیشتر درصف انتظار تشکیل دادگاه باشند.

در سلولها ی ۲متر در ۳ متر گاهی تا ۱۲ نفر زندانی هستندکه هوای گرم و شرجی امکان تنفس را بسیار مشکل می کند. سرویس بهداشتی در درون سلول قرار دارد و فاقد آب و درب است. در سلولها انواع و اقسام حیوانات و حشره ها مانند موش، مارمولک، سوسک و ساس و شپش وجود دارند. بیماریهای گوارشی، ریوی، عفونی، پوستی و روانی بویژه در بند زنان بسیار شایع است. کیفیت و کمیت غذابسیار بد و ناچیز است و جیره روزانه آب زندانیان یک لیوان آب گرم است. ساختمان زندانها بسیار قدیمی و فرسوده اند.

طبق گفته مقامات مالزی بیش از ۱۲۰۰ زندانی مواد مخدر، محکوم به اعدام شده اند؛ در میان زندانیان دیگر کشور ها که به جرم مواد مخدر دستگیر شده اند، ایرانیان بیشترین میزان زندانی را دارند؛ و سالانه دهها ایرانی در فرودگاه های این کشور به جرم مواد مخدر دستگیر می شوند.

دادگاههای مالزی حکم اعدام را صادر می کنند، اما این حکم اجرا نمی شود، بلکه محکومین را در سلولهای انفرادی نگه میدارند که فاقد هرگونه امکانات است، و تحمل این زندانها از نظر حسمی و روحی بسیار طاقت فرساست؛ ازاین رو زندانیان محکوم به اعدام عاجزانه و با التماس از قضات می خواهند که آنهارا سریعاً اعدام کنند.

سفارت جمهوری اسلامی در مالزی از هر گونه کمک رسانی و راهنمائی به زندانیان دریغ می ورزد.

گروههای طرفدار حقوق بشر تلاش می کنند که وضعیت زندانها بهبود یابد، اما این تلاشها به علت قوانین و مقررات سخت حاکم بردادگاهها و زندانها، تأثیرات چندانی بروضعیت زندانها ندارد.

سرنوشت دردناک و غم انگیز ۳۲۰ هموطن در زندانهای مالزی که شامل فریب خوردگان، تطمیع شدگان یا حتی قاچاقچیان حرفه ای می شود، بخشی از سرنوشت میلیونها قربانی ایرانی است که رژیم برای آنان رقم زده است، در واقع این قربانیان بخش کوچکی از ۴ میلیون هموطن هستند که در گرداب اعتیاد وتباهی وفلاکت غرق شده اند.

مریم مرادی - یداله بلدی