رفتن به محتوای اصلی

اقتصاد شراکتی، آیندۀ مشاغل و "پساسرمایه داری" بخش پایانی

اقتصاد شراکتی، آیندۀ مشاغل و "پساسرمایه داری" بخش پایانی

راه حل: بایکوت، قانون یا سازمانیابی؟ - ادامه

سرتاسر سرمایه داری از یک سو تاریخی است که در آن مدیران آنچه را که در توان داشته اند برای استثمار و پراکندن کارگران و اتمیزه کردن آنان به کار گرفته اند و از سوی دیگر کارگران نامتشکل گرد هم آمده اند، به اقدام جمعی دست زده اند و به نبرد متقابل برخاسته اند.

برای مثال در اوایل قرن بیستم، کار در باراندازها با طبیعت نااستوار آن مشخص می شد. کارگران مجبور بودند هر روز به بارانداز روی آورند تا مگر برای کار در همان روز انتخاب شوند. اما در حدود سالهای 70 آن قرن، کارگران بارانداز از سازمانیافتگی عالی برخوردار بودند و یکی از مبارزترین بخشهای طبقۀ کارگر را تشکیل داده بودند. در این اثنا و امروزه، ما شاهد اعتصاباتی در امریکا در بخش غذای سرپائی (فست فود) هستیم، در حالی که تا چندی پیش این بخش از زمره بخشهائی بود که سازمانیانی در آن بسیار دشوار می نمود.

در تمامی این موراد از طریق مبارزه است که سازمان تحقق می یابد. کارگرانی شاغل در اقتصاد طبق درخواست، که امروز در اثر اشتهای سیری ناپذیر سرمایه برای سود، به گوشه ای پرت شده اند، مؤلفۀ قدرتمندی در جنلش کارگری فردا خواهند بود.

در حال حاضر مباحثات بسیاری برای بکارگیری متدهای قانونی برای بهبود وضع کارگران شاغل در اقتصاد طبق درخواست جریان دارند. مشخصاً پرونده های بسیاری برای رسیدگی به وضع قانونی کارگران مذکور گشوده شده اند. مثلاً اوبر به خاطر طبقه بندی رانندگان اش به عنوان "پیمانکار مستقل" و نه به عنوان کارگر استخدامی، به دادگاه کشیده شده است. این تفاوت بی اهمیت نیست: کارگر استخدامی بسیاری تضمینها و تأمینات برخوردار است و هزینه ها متوجه شرکت است.

با این حال حفظ حدودی تناسب [در توسل به روشهای قانونی] دارای اهمیت است. در حالی که پرونده های شخصی ممکن است به پیروزی کارگران در این یا آن شرکت مشغول در اقتصاد طبق درخواست بیانجامد، اما این دست پیروزیها می تواند انحرافی باشد زیرا در بسیاری از موارد در بحبوجۀ یک حمله جهانی به کارگران، دستمزد و شغل آنها و حقوق صنفی شان رخ می دهد. چنان که جولیت شور در مقاله اش در نشریۀ گذار بزرگ توضیح می دهد:

دشواری ارزیابی از تأثیر این قبیل فرصت های جدید برای کسب درآمد تا حدودی این است که بدون استثنا در دوره هائی عرضه می شوند که بیکاری بالاست، مسئلۀ بازسازی سریع بازار کار در میان است، حقوق کار و حمایت ها در حال تلاشی اند، دستمزد واقعی در حال کاهش است و سهم نیروی کار از درآمد ملی در کشور (ایالات متحده) به پایین ترین سطح تاریخی خود رسیده است. در چنین شرایطی اگر بازار کار برای کارگران بدتر شود، وخامت وضع آنان ادامه خواهد یافت و تشدید خواهد شد. و این ابداً ربطی به تقسیم فرصت ها نخواهد داشت. برعکس اگر وضع بازار کار بهبود یابد، این سهامداران اند که می توانند مطالبۀ بیشتری از پلاتفرم ها داشته باشند، زیرا گزینه های مناسبتر و متعددی در اختیار دارند.

در تحلیل نهائی این ممکن است که گروه های معینی بتوانند از طریق دادگاه ها شرایط و ضوابط را به نفع خود بهبود دهند. اما قانون، که برای حمایت از مالکیت خصوص و سود ثروتمندان وضع شده است، همچنان جزئی از نظام سرمایه داری باقی خواهد ماند.

در مواجهه با یورش سراسری طبقۀ حاکم علیه طبقۀ کارگر، نیاز به مقاومت و مبارزۀ منتقابل کارگران است که هدف اش نه فقط پیروزی در این یا آن دادگاه و تحقق این یا آن اصلاح منفرد، بلکه برپاداشت یک جنبش سیاسی توده گیر است با هدف گذار از دولت سرمایه داری و مناسبات مالکیت بورژوائی، عرضۀ چشم اندازی سوسیالیستی برای تولید مبتنی بر مالکیت عمومی و کنترل دموکراتیک کارگران.

به عنوان نخستین گام خواست این جنبش باید ملی کردن شرکتهای با سود هنگفت مبتنی بر اقتصاد شراکتی و طبق درخواست و تحویل آنها به خدمات عمومی باشد. اگر اوبر بخشی از یک شبکۀ حمل و نقل ملی شده، تحت کنترل دموکراتیک کارگران باشد، که شبکه های قطار، اتوبوس، دوچرخه های اجاره ای، ... را تکمیل می کند، آنگاه حمل و نقل عمومی را می توان با کارآئی عالی و هزینۀ کم سازمان داد. شرایط کار و دستمزد درخوری را برای رانندگان تضمین کرد، بدون آن که نیازی به رقابت با همدیگر باشد. سرانجام این که این رانندگان، با گسترش اتوماسیون و ماشینهای خودران، خواهند توانست آموزش جدیدی ببینند و به کار دیگری اشتغال یابند.

یک ایربی ان بی عمومی، همراه با شرکتهای غول آسای هتلدار که ملی شده باشند، و برنامه ای توده گیر برای مسکن نیز می تواند برای هر کس خانه ای برای تأمین کند و و امکان اقامت ارزانی را در زمان تعطیلات فراهم آورد. اگر این برنامه با برنامۀ ملی کردن بانکها و مؤسسات مالی ترکیب شود، آنگاه می توان در بخشهائی چون حمل و نقل عمومی، مسکن و بسیاری دیگر از بخشها سرمایه گذاری کرد و کمبود تأمینات عمومی و استخدامهای متزلزل جهنمی را از میان برداشت.

افزودن دیدگاه جدید

متن ساده

  • No HTML tags allowed.
  • نشانی‌های وب و پست الکتونیکی به صورت خودکار به پیوند‌ها تبدیل می‌شوند.
CAPTCHA
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید