سحر
دوش خلوتی داشتم با سحر
گفتمش بسیار گشتم
نیافتم از تو دلشاد تر
راز الودی،دمخوری با عاشقان
نغمه ها نثارت می کنند بلبلان
به غایت دل فریبی,و محبوب دلها
می گذاریم نامت بر دختران
نخست لبخند گلها، به روی توست
شب شکنی،
پنهان است در دستانت
نور روز وگر مای خورشید
طلوع وسپیده از بطن تو می اید
نجوای بیداری را تو می خو انی
شور بر زمین می افکنی
می دمی حیات در آوند سبزینه ها
اغواگری ،ایستاده ای درخوب جایی ،
سحر همانگونه که آرام آرام
پس می زد شب
و می‌گشود راه طلوع
کشید اهی وپاسخم داد
من نه از روزم ونه از شب
کوتاه عمری دارم در گذر
،میبالم به خود که می بخشم جان به طبیعت
لیکن اندوهبارم که می گشا یم
روز به روی جماعتی هرزه چشم
تا بپاشند بر روشنایی ,خون ،نفرت
میبینم از این بالا
درندگانی که شکار گاه است برایشان
روز وبیداری
می اغازند با من جنگ،ستم، کشار،فریبکاری
می بینم در دگر سو
پلک بیداری در چشمانی خسته
در پس خوابی آشفته
تا برسانند خود به ستم بازار
بفروشند توان خویش
گیرندسهم رنجشان ازروز
سخت ازرده ام از این صحنه ها
نیست فقط این
جانکاه تصویر دگر،
خاموشی صدا هاست در دل من
چرا جانیان می ریزند
خون اعتراض در سحر گاهان
هستند به را ه ،جلادان،جوخه ها
من سحرم می ریزد در من
،خون هرقربانی، قربانگاه
ثبت است فریادشان در دلم
چه شور بختم
که عجین است با من جنایت ها
عمر شماکوتاه
وروزی پایان میگیرد رنجتان
اما من محکومی هزاران ساله ام
تا کی باشم اغا زگر رنج زمین
شاهد فریاد،جنایت، وحشت
هر بار که می ایم
آرزوی عرصه ای دگر دارم
می روم دلشکسته
اما
مادر حیات ام من ،بشنو از من
نقض هستی است،،تهدید زمین است
دنیای شما
آینده ای را نیست این دنیا
یقین دارم خواهدامد آن صبحگاهان
که سحر باشد آغاز شکفتن،بیداری عشق
کسی نگشاید پلک با دلهره نان
نشود باز هیچ چشمی به قصد ازار
روز و روشنایی نگردد دستمایه بازار
نباشد شکارچی،شکارگاه،
افسانه شود قربانگاه
انگاه نور باران کنم به یکسان چشمها
بتابا نم روز بر همبسته دستها ودلها
آزاد کنم ازحافظه انباشته فریاد
بسا ژم از آن سرود های شاد
اشتی دهم سبزینه زمین ،نور ، انسان،اسمان
شوم سحر
همان سحر که می گذارند نامش بر دخترا ن
افزودن دیدگاه جدید