بالاخره، بعد از بی نتیجه ماندن خشونت های مامورین و لباس شخصی های مسلح جمهوری اسلامی و بی تاثیر بودن سخنگویان و مطبوعات سرسپرده دین سالاری،خامنه ای مداخله رسانه ای خود را لازم دید. 15 روزی که "مرگ بر دیکتاتور"، در ایران و جهان به گوش همگان رسیده بود، او پنهان شد و تا حدی غیبت کرد که حتی خبر مرگ او نیز، زبانزد شد. او ضعیف تر و آبروباخته تر، امروز – 11 مهرماه 1401- در مراسمی حاضر شد و اعلام داشت که "دعوا سر حجاب و بد حجابی نیست". با این ادعا، او قانون حجاب اجباری و زورگویی گشت ارشاد تحت فرمانش در اجرای آن را، انکار کرد و خود را به بی خبری زد. بساطی را که تحت عنوان قانون حجاب اجباری و نیروی قهریه حفاظت از آن مستقر کرده، یا باید مورد دفاع قرار داد و یا باید آن را بنا به خواست مردم به کنار نهاد. خامنه ای نه این و نه آن و ظاهر هم این و هم آن را گفت. نکته مهم چنین است که دیگر جرئت نکرد از حجاب اجباری که برایش دستگاه عریض و طویل گشت و قهر و بگیر و به بند راه انداخته بود دفاع کند. بعد از موجی که قتل مهسا امینی برانگیخت، قتلی که در اداره گشت بدحجابی روی داد، بعد از تظاهرات و اعتراضات بی وقفه در بسیاری از شهرهای داخل و خارج کشور با حضور زنان و مردان از محصل و دانشجو و معلم و استاد و کارگر و کارمند تا هنرمند و ورزشکار و متخصص و متفکر و... ، بعد از به شعله آتش سپردن رو سری های اجباری، بعد از بروز جنبشی پردامنه در سراسر کشور و در سراسر عالم، جنبشی که شعارش "زن، زندگی، آزادی" می شود، سرودش "برای خواهرم، برای خواهرت، برای خواهرامان برای..." است، پرچمش، تصویر مهسا ست، بعد از این همه نشانه، کسی نمی تواند ادعا کند که دعوا سر حجاب و بدحجابی نیست. همه در همه جا می دانند که دعوا سر حجاب اجباری هم هست. قانون حجاب اجباری و رفتارقهرآمیز گشت ارشاد با دختران مردم تحت عنوان بدحجابی، بشدتی مورد طرد همگانی واقع شده که دیگر نمی تواند حتی با شدیدترین قوه قهریه نیز باقی بماند. در این وضعیت، خامنه ای، مستبد و فرمانده حکومتی که پایه گذار و دستور دهنده حجاب اجباری و قوه قهریه است، بعد از پانزده روز سکوت، با بی مسئولیتی تام نسبت به بلایی که بر جامعه ما نازل کرده ا ست، در باره خیزش علیه حجاب اجباری دست پخت دین سالاری، اعلام می کند که دعوا سر حجاب و بدحجابی نیست و بدحجابی مشکلی نیست. این چه معنایی می تواند داشته باشد جز یک عقب نشینی محدود؟ یک عقب نشینی که گویای ضعف و زبونی و ترس و هراس رهبر رژیمی است مستبد و سلب کننده حقوق مردم. گفته "دعوا سر حجاب و بدحجابی نیست"، نکته اصلی و جدید و کلید فهم صحبت ها ی امروز خامنه ای است که آن را میان مشتی جمله پردازی های تکراری بی پایه و اساس بیان داشته است.
با جنبش مهسا امینی، حجاب اجباری، رسوای عالم شدند. حجاب اجباری، نماد تبعیض دین بر زن و محروم کردن زن است. دین با تکیه بر محروم کردن زن از وجود مستقلش، دین سالاری را نظام مند کرده و می کند. نظام جمهوری اسلامی، با تبعیض به زن بنا شده است. با مبارزات شجاعانه و جانبازانه جوانان، حجاب اجباری، بیرق تبعیض جنسیتی دینی، خوار و منزوی گشته و از این راه ضربه ای جانانه نثار دین سالاری شد. پوشش اختیاری پیروز شد و این پیروزی، خامنه ای را به تسلیم به اراده مردم مجبور ساخته و در سخنانش تحت عنوان "دعوا سر حجاب و بدحجابی نیست" منعکس شده است، چون دعوا سر حجاب اجباری و طرد آن بوده است. این پیروزی پر اهمیت که تثبیت باید بشود، یادگار مهسا امینی، و دیگر فرزندان جانباخته و آسیب دیده و زندانی ملت ایران است. هراس حجاب اجباری خانه عوض کرده است. بانیان حجاب اجباری اکنون در ترس و وحشت اند و بنابراین بی هیچ نرمشی پوشش اختیاری و آزادی پوشش باید در جامعه توسط زنان و مردان قاعده شود و حجاب اجباری را از میدان بیرون کند. طبیعی است در رعایت حجاب برای زنان علاقمند، هیچ منعی وجود نداشته و این دسته زنان هموطن نیز در پوشش آزادند.
غایت نگری ممکن است پیروزی های مرحله ای را شکست ببیند چون تصور پیروزی برای این نگرش، رسیدن فوری به هدف نهایی است. این نگرش، تمایل دارد که با یک نبرد، فورا و همه چیز را بدست آورد، فورا و سرنگونی رژیم را می خواهد.این نگرش پیروزی های بزرگ مرحله ای را نه طراحی می کند و نه پیروزی می داند. می تواند با خیالپردازی نسبت به تناسب نیروها، در قدرت خود اغراق و قدرت دین سالاری را نادیده بیانگارد و به بیراهه برود. شکست جمهوری اسلامی در حجاب اجباری و رسوای عالم شدن این رژیم، یک پیروزی با پیامدهای عمیق برای مبارزات اتی است. این شکست رژیم، با شکست های دیگر باید تکمیل شود، صفوف مردم فراگیر گردند، که بی آن، امکان اعتصاب عمومی و جنبش همگانی فراهم نمی شود. جنبش مردم ما، در این لحظه در مرحله نبرد نهایی برای گذار از جمهوری اسلامی قرار ندارد و اتحاد مردم و انشقاق در قدرت، در حد لازم برای گذار، فعلا فراهم نیست. مبارزه با اشکال جدیدی که کنشگران حاضر و فعال در صحنه مستقیم مبارزه، آن ها را در اشکال متنوع تشخیص و ابداع می کنند، ادامه خواهد یافت تا در سایه آن، اتحاد در مردم نیرومند تر و شکاف در رژیم عمیق تر شود.
تنها با واقع بینی به مراحل مختلف مبارزه برای گذار است که از خیالپردازی خودداری می شود، هزینه های بی فایده برای مبارزه به بار نمی آید و مراحل پیاپی مبارزه خردمندانه طی می شوند تا رسیدن به سر منزل مقصود سرنگونی استبداد و دین سالاری و گذار به دموکراسی عدالت و آزادی.
دوشنبه 11 مهرماه 1401 – 3 اکتبر 2022
افزودن دیدگاه جدید